Bitti gülüm BİTTİ
geçti benden Gün ortasında gözlerin
Üzerimden hiç eksilmeyecek dediğin
Yine gidişin mahzun bir çocuğa işaret
Yarım kalan şiirlerimin yaban ezgisi
Gözlerimden geç, izlerimi sil haydi
Gül karasına döndü kara gülüm ışığım
Hiçlikten öteye nasıl geçeceksin şimdi? .
Sen belki hiç bir şey,belki çok şey
Canımı yakıyorsun, adın kadar
Adın gibi, varlığın da mı bitti?
Sen obalarında kısraklar barındıran
Sevdalı ve mağrur seyis
Koştur özgürce… ama
Ben sana ihanet etmeyeceğim
Coşkuyla mı koşacaklar her zaman
Gör bak,yaşa dönecek bu devran.
Haykırmak geliyor içimden
Sana şölenler kurmuştum bir vakit
En’lerin en yücelerine atmıştım döşeğini
Gözlerinden içmiştim kutsal aşk meyini
Hayallerimizin beşiğine şiirler belemiştik
Olmazların yaylarını kırıp atmıştık birlikte.
Şimdi, sana yeni bir renk gönül bahçemden
Kırmızıdan gelme bana umutlarım
Varlığının mavisine doğru yürüyen
Sen toyluğun gafletine düşmüş yeşiller
Aç gözlerini çek perdelerini, konuşsun…
Güneşini gör as gökyüzüne sen de
Çünkü, bit-ti…
Yürekten gelen çığlıklarda karardı
İki dişin arasında kalan gibi
Gül karası kara gülüm ışığım
Bitti işte bit-ti
Yokluğunda son perdenin oyuncuları da gitti.
Tüm umut renkleri de soldu bak
Soldurduğun sözler gibi
İnceldi gönlümün tüm telleri
Neyden gelen ilahi ses ritmi
Teskin etmiyor özlemlerimi
Ama, kabul etmeliyiz ki,
Bit-ti.
Gül karası kara gülüm ışığım
O kutsal aşk nereye gitti?
Bu gemi yara aldı yürümez artık
Kağıttan hayallerde yüzemeyecek
Kara gün gemisinde
Her şey, karaca.... gülüm, ömrüm
Maviler bile karaya bulanmış
Ömrümün duvarı kararmış
İçimde yiten sevdam gibi,
O kutsal aşkın da bit-ti…
Zuhal Erdoğan
__________________
'' Efsaneler Olmez , Shekil Degistirir ''
|