karatoprak ben geliyorum
yolların cıkmazına hapsettim yuregımı
ve ellerımdekı son sewgı parcacıkları idi yere dokulen
ne bir ümidim nede bir haykırısım vardı artık
bir kez sewebıldım
binkez ölüyordum hergün
özlemek basit bir cümle artık gozlerımde
susmak ise bir mühür sözlerime
yemınlerın ortasında bir çöl hayatı belkı hayellerım
yada ıssız bır sokaktakı kayboluş
ama adı herneyse bendekı sana karsı buyuk bır ozlem..
sözlerimde, gözlerimde ve garip yuregımde bir haykırış
senın ıcın yasadım hep
ve senın ıcın ölüyorum
yeter artık aç kollarını kara toprak ben geliyorum ..........
|