BABAMIN ŞİİRİ/ Hayat Yolu
Meçhul bir yoldan geldin dünyaya
Çocukluk çağın geçti güle oynaya
Yaş on sekiz başladı delikanlılık
Damarlarındaki kan hızlı ve ılık
Hayat önünde toz pembe
Bilemezsin yolun sonu nerede
Dizde derman çok,akıl yok serde
Kolay,kolay açılmaz gözündeki perde
Farkına varmadan geçer ömrün
Sanma ki her zaman genç kalacaksın
İnan ki açık değil kapalı gözün
Gün gelecek sende uyanacaksın
Gelince zamanı açacaksın gözünü
Heyhat derman terk etmiş dizini
Belirecek önünde kapkara bir perde
İş işten geçti göğüs germelisin gama kedere
Ömrün geçmiş olacak
Saçlarına yağınca kar
Aynalar yüzünü tanımayacak
Sana da gelecek dünya dar
Soracaksın Allah’ım benim mi bu yüz
Rengi soluk anlı kırışık
Ben miyim bu zavallı adam
Beli bükük kolu kırık
Yazık oldu beyhude geçen ömre
Neden,nasıl düştüm bu hallere
Hani gençlik nerde kaybolan yıllar
Uzak durun benden uzak durun aynalar
Kul oğlu tabiat kanunu bu boyun eğeceksin
Hayat bilmecesini sen mi çözeceksin
Sanma ki dünyanın sırrına ereceksin
Unutma topraktan geldin toprağa gideceksin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|