Halim Yok Ölmeye Sensiz
damla damla
sağdım bakışlarını güneşten
bak tek sağdıcım yalnızlık ölümle kurşuni
serseri bulmacalardan hayır yok ömrüm
dönmedolap neşesidir aşk tut onu içinde
kalkıp bak bir sular çekilmiş mi göğünden denizimizin
bizi biz yapan tek farklılığımız bu hırgürsüz
habersizce sarılmamız umutsuzluktaki arayışa
çok anlayışlı öleceğim bu kez söz
tanrı sokaksız komasın bizi ev istemez aşk
dolaşsın karanlık ağaçlar suyu sever ben kıskanırım tutkuyu
seni sevmemdeki tek mantık bu
hayatın sürmesi yollar boyu yolculuk özlemli
bazenli de olsa uzaklığındaki kekre acı
resmettim beynime bağlanmışlığımızın şarkısını
yok diyemem sen varken ayrılığın varken
ölümden öte bir köy
çıkrığı sensin içimdeki dipsiz kuyunun
yalnızca senin ellerin
ellerinin endamı
ellerinin yarattığı nüanstır ağlayışımın tonu
kırsal bir içlenmeydi belki
üstükalsın yapıyorum ayrılığa sensizliği be gülüm
dindirmeden serapsız bir ölümün
heveskar yalnızlığını
sensiz ölüm de yalnız
bense yorgun ölmeye bile
halim yok ölmeye sensiz
bu ara nağme bitecek
ışıkları sönecek yeryüzünün
ilk sabah kuşlarının çığlığına yakın
dinecek anlamsız bu anlam
şarkılarımız bakacak bize bir pencereden
canhıraş sokak sokak aradığımız o ölgün ışıklı
biz yine bulduğumuzu zannedeceğiz
içimizdeki kurgusal tortulu o aşkı
evler kendine gelecek birden
evren bu defa yalnız ikimiz için aydınlanacak sevgilim
her zaman yanıbaşımızda aradığımız
ölüme yedeklediğimiz şarkılarımız
açacak bir gül gibi bakışlarımızdan
sen taze bir ayrılığı konduracaksın gülüşüne
bense o şarkının sözleri olacağım
tüm evrene sadece adını haykıracağım
henüz henüz
acil acil
bakışmalı sağa sola çocuksu korkulu
utangaç ama neftî arzulu
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|