Kağan İşçen

[GooD aNd EvıL]

Halim Yok Ölmeye Sensiz
damla damla

sağdım bakışlarını güneşten

bak tek sağdıcım yalnızlık ölümle kurşuni

serseri bulmacalardan hayır yok ömrüm

dönmedolap neşesidir aşk tut onu içinde

kalkıp bak bir sular çekilmiş mi göğünden denizimizin

bizi biz yapan tek farklılığımız bu hırgürsüz

habersizce sarılmamız umutsuzluktaki arayışa

çok anlayışlı öleceğim bu kez söz

tanrı sokaksız komasın bizi ev istemez aşk

dolaşsın karanlık ağaçlar suyu sever ben kıskanırım tutkuyu

seni sevmemdeki tek mantık bu

hayatın sürmesi yollar boyu yolculuk özlemli

bazenli de olsa uzaklığındaki kekre acı



resmettim beynime bağlanmışlığımızın şarkısını

yok diyemem sen varken ayrılığın varken

ölümden öte bir köy

çıkrığı sensin içimdeki dipsiz kuyunun

yalnızca senin ellerin

ellerinin endamı

ellerinin yarattığı nüanstır ağlayışımın tonu

kırsal bir içlenmeydi belki

üstükalsın yapıyorum ayrılığa sensizliği be gülüm

dindirmeden serapsız bir ölümün

heveskar yalnızlığını

sensiz ölüm de yalnız

bense yorgun ölmeye bile

halim yok ölmeye sensiz



bu ara nağme bitecek

ışıkları sönecek yeryüzünün

ilk sabah kuşlarının çığlığına yakın

dinecek anlamsız bu anlam

şarkılarımız bakacak bize bir pencereden

canhıraş sokak sokak aradığımız o ölgün ışıklı

biz yine bulduğumuzu zannedeceğiz

içimizdeki kurgusal tortulu o aşkı

evler kendine gelecek birden

evren bu defa yalnız ikimiz için aydınlanacak sevgilim

her zaman yanıbaşımızda aradığımız

ölüme yedeklediğimiz şarkılarımız

açacak bir gül gibi bakışlarımızdan

sen taze bir ayrılığı konduracaksın gülüşüne

bense o şarkının sözleri olacağım

tüm evrene sadece adını haykıracağım

henüz henüz

acil acil

bakışmalı sağa sola çocuksu korkulu

utangaç ama neftî arzulu