Can Suyu
Bir valize doldurdum tüm düşlerimi
Üzerimde bir ömür boyu umut
Hayallerimiz karşılaştı yolda
Konuştuk ayak üstü oradan buradan
Meğer yolumuz bile aynı çıktı
Yetmedi yaşanmışlıklar,ne varsa
Yetmedi mutlu olmaya,az da olsa
Oysa çok şey istememiştim hayattan
Kendi adıma.
Biraz sevgi,biraz yemek,bir tas su
Su kesildi! çiçek kurumaya yüz tuttu
Rengi sarardı
Her gün bir yaprak koptu dalından
Bir sonbahar akşamı,kendini sokakta buldu
Haklıydı belki atılmakta,
Kuru bir saksının,kendine bile hayrı yoktu
Yağmur başladı sonra,tam her şey bitmişken
Eylül yağmurunda,yeniden can buldu
Umut buldu hayata,kurumuş çiçek
O yağmur ki ona,can suyu oldu.
İşte dedim,benim hikayem,güzel yabancı
Ya sen,hangi rüzgarları aldın arkana?
Bir çocuk yaşarmış çok eskiden
Adını bilmez,yüzü gülmez mi gülmez.
Düşlerini kaybetmiş
Rüya bile görmez
Baharda doğmuş,hazanda solmuş
Bir gün yolda bir çiçek bulmuş
Çiçek o kadar mağrur,
Bir o kadar da üzgün durur
Alır çocuk usulca,incitmeden
Sever onu aniden,hiç düşünmeden
Çocuk bakar,çiçek susar
Çocuk sever,çiçek solar
Çiçek hayata küsmüş,
Çocuk dünki yetim
Bir valize doldurdum tüm düşlerimi
Üzerimde bir ömür boyu umut
Ne garip şey değil mi şu yaşamak?
Anlayamamışken ne kendimi,ne dünyayı
Hayallerimiz karşılaştı yolda ayak üstü
Meğer düşlerimiz bile aynı çıktı
|