Çalkantı
/Kovdum kendimi kendimden!
Kısır döngülerde dövünürken
Çirkin bir adam geziyordu tenimde
Çakal ulumaları basıyordu geceyi
Kurşun yanıyordu yüreğimde
Kırağ düşüydü toprak
Sinsice sızıyordu kanım
Ölüm kokusu sarsıyordu gülleri
Bir fidanı kopardım kökünden
Uçmazdı artık kuşlar
Haindim isyanıma yenik
Sarsak akşamüstleri ağlardı tilkiler
Hayasız gece düşlerine
Tutsak olurdu yıldızlar
Kançiçekleri tomurcuklandı canımda
Kirpiklerime turnalar kondu
Yarama örtündü toprak
Kandım kana kana kanamadım
Parasını ben vermiştim oysa kurşunun
Hain, hayasız, vefasızdım yaşama
Yüzsüzlüğümü aldım koltukaltıma
Döndüm kendime
Yorgundum yeniden açmazlara konduğumda
Her adımda gözüm takılı kaldı yarında
İnadına içimde saklıyken yaşam tutkusu
Gidemem! Ölemem...!
Başarısızdır benim intiharım!
|