Nisan Serap Muratoğlu

[GooD aNd EvıL]

Çalkantı

/Kovdum kendimi kendimden!

Kısır döngülerde dövünürken
Çirkin bir adam geziyordu tenimde

Çakal ulumaları basıyordu geceyi
Kurşun yanıyordu yüreğimde

Kırağ düşüydü toprak
Sinsice sızıyordu kanım

Ölüm kokusu sarsıyordu gülleri
Bir fidanı kopardım kökünden

Uçmazdı artık kuşlar
Haindim isyanıma yenik

Sarsak akşamüstleri ağlardı tilkiler
Hayasız gece düşlerine
Tutsak olurdu yıldızlar

Kançiçekleri tomurcuklandı canımda
Kirpiklerime turnalar kondu

Yarama örtündü toprak
Kandım kana kana kanamadım

Parasını ben vermiştim oysa kurşunun
Hain, hayasız, vefasızdım yaşama

Yüzsüzlüğümü aldım koltukaltıma
Döndüm kendime

Yorgundum yeniden açmazlara konduğumda
Her adımda gözüm takılı kaldı yarında

İnadına içimde saklıyken yaşam tutkusu
Gidemem! Ölemem...!

Başarısızdır benim intiharım!