Yavaş Yavaş Seveceğim Seni, Usandırmadan
Yağmurun çiselemesi gibi
Adım adım çıkmak gibi merdivenleri
Vuslatı özlememek adına
Şehri sensiz komamak uğruna
Yudum yudum içeceğim seni
Ayin yapan bir budistin sakinliğiyle
Vakit akşamı seslendiği demlerde sadece
Ayda bir kere belki
Şarabı ne kadar içiyorsam
Seni de o kadar
Ellerimin parmaklarını teker teker
Virgül kullanarak her seferinde
Etinin her noktasını
Cumadan cumaya bileceğim
Ekmek nasıl sabırla geliyorsa soframa
Güzden yaza bir kere belki
İnsan ne kadar anlıyorsa insanı
Milyonda bir kere belki
Sene de bir sonbahar akşamında
Eğileceğim dudaklarına
Nefesimi her seferinde aynı aşkla kucakla diye
İlk sefermiş gibi öp beni diye
Utangaçlığın hiç geçmesin diye
Su üstünde yürür gibi gezeceğim bedeninde
“Aşkın alevi söner” diyenlere inat
Nefsimi körelteceğim
Dilime alıştırmayacağım adını
Irak tutacağım avuçlarını avuçlarımdan
Resimlerine bakmayacağım
Mum ışığında seyredeceğim ay yüzünü
Dakikanın her deminde özlemek için seni
Alıp başımı uzaklara, çok uzaklara
Nadastan nadasa gireceğim koynuna
Memet Karabalık
|