Sensizliğin Ertesi Sabahı

**GooD aNd EvıL** · 10-12-2007, 08:53 AM

sensizliğin ertesi sabahı
dünya yoku artık sanki
sanki hiç bir şey yoktu
bir anda herkes çekilivemişti
yüreğim bile beni terk etmişti
hayallerim yoktu
rüyalarım yoktu
sanki,sanki hiç bir şey yoktu

bir ben kalmıştım ortada
yalnız yaşayan ada misali
ağaçlarım, onlar da terketmişti beni
deniz dalgalarını yüzüme vurmuyordu
korkuyordu belki de
çünkü anlıyordu beni
yüzüme vuracağı dalganın
hayatımın sonu olabilceğini biliyordu

bir ben kalmıştım ortada
nadasa bırakımış tarla misali
kimse ekmiyor, kimse biçmiyordu
papatyalar da artık çıkmıyordu
sensizlik vardı
uçsuz bucaksız
o ne olduğunu bilmediğim
niye geldiğini bilmediğim sensizlik

bir ben kalmıştım ortada
untulmuş bir sokak misali
karanlıktım
sokak lambalarımı da yitirmiştim
beni gören yoktu
ne olduğumu bilen yoktu
karanlık bir köşede
sessiz, sedasız yaşıyordum
belki de yaşadığımı sanıyordum

bir ben kalmıştım ortada
çiğnenen bir gül misali
kokmuyordum artık
insanlara baharı müjdeliyemiyordum
bülbül bile beni terk etmişti
anlamımı yitirmiştim çünkü
çünkü insanlar beni gördüğünde gülmüyordu
ya da sevinç gözyaşları dökmüyordu

sensizliğin ertesi sabahı
anla artık sevgilim
ben ölmüştüm...

**serseri_waynakh** · 10-12-2007, 08:58 AM

kanka şiirlerin manyak sen şiir koymaya dewam et

10-12-2007, 08:53 AM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57909 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Sensizliğin Ertesi Sabahı sensizliğin ertesi sabahı dünya yoku artık sanki sanki hiç bir şey yoktu bir anda herkes çekilivemişti yüreğim bile beni terk etmişti hayallerim yoktu rüyalarım yoktu sanki,sanki hiç bir şey yoktu bir ben kalmıştım ortada yalnız yaşayan ada misali ağaçlarım, onlar da terketmişti beni deniz dalgalarını yüzüme vurmuyordu korkuyordu belki de çünkü anlıyordu beni yüzüme vuracağı dalganın hayatımın sonu olabilceğini biliyordu bir ben kalmıştım ortada nadasa bırakımış tarla misali kimse ekmiyor, kimse biçmiyordu papatyalar da artık çıkmıyordu sensizlik vardı uçsuz bucaksız o ne olduğunu bilmediğim niye geldiğini bilmediğim sensizlik bir ben kalmıştım ortada untulmuş bir sokak misali karanlıktım sokak lambalarımı da yitirmiştim beni gören yoktu ne olduğumu bilen yoktu karanlık bir köşede sessiz, sedasız yaşıyordum belki de yaşadığımı sanıyordum bir ben kalmıştım ortada çiğnenen bir gül misali kokmuyordum artık insanlara baharı müjdeliyemiyordum bülbül bile beni terk etmişti anlamımı yitirmiştim çünkü çünkü insanlar beni gördüğünde gülmüyordu ya da sevinç gözyaşları dökmüyordu sensizliğin ertesi sabahı anla artık sevgilim ben ölmüştüm... __________________ Buraya Kadarmış ..

Bugün	#n/a
Teşekkür Botu Bot Giriş Tarihi: Ocak 2005 Yaş: 0 Mesaj : 0 Üye No: 0 Rep Power: Çok	serseri_waynakh (10-12-2007) bu konu için teşekkür ettiler...

10-12-2007, 08:58 AM	#2
serseri_waynakh Yeni Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Yaş: 35 Mesajlar: 36 Teşekkür Etme: 235 Thanked 0 Times in 0 Posts Üye No: 44150 İtibar Gücü: 1490 Rep Puanı : 17502 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	kanka şiirlerin manyak sen şiir koymaya dewam et __________________ :shifty: ---Tıkla We GöR-- :shifty:

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)