Uykuda Yakaladı Beni Şiir

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Uykuda Yakaladı Beni Şiir

uykuda yakaladı beni şiir
pencerenin önünde durup da
bakma hakkını mavilikten değil
objektiften yana kullanan
kadına inat
apansız
istanbul ağzıyla üstelik


bi daha gelmez sanıyordum oysa
eski aşklar çöplüğünde
-tamam sözümü geri aldım
çöplük dememek lazım
yaşanmış güzel günler hürmetine-
yol alırken düş(e) kalka
düşlerimde
karpuz tarlasında
-ki bostan da derler-
sırasını bekleyen karpuzlar gibi
-burada karpuz
ölümü bekleyen insana
benzetilmiştir-
bahçıvan sağıma soluma
vurdu ilkin
-bahçıvan da azraile-
olmamış diye bıraktı yerime
biliyordum tekrar geleceğini ama
bu kadar yakın olduğunu
tahmin etmemiştim

ecel gibi geldi
ve gelince kolay gitmiyor namussuz

uykuda yakaladı beni şiir
çekti eteklerine
istanbul görünümlü bi ankara
olarak çıktı karşıma
martılar da olmasa
yemiştim hani yalan yok
üstad şiir biraz da
yalan demişti oysa

bilirim yalansız şiir yok
ama hakkımı verin
çok çalıştım yazmaya

uykuda yakaladı beni şiir
kaçıyordum oysa
bana unut(a) madığım
bi çift kara gözü
hatırlatıyordu sürekli
benimki de ne kaçmak ama
amerika'da vergi kaçakçısıydım
batı şeria'da hamas militanı
ve çok iyi bilirim
hangisinde neden kaçılamayacağını

[¢яєαмιηg]

saol ..