Kadınlar Gittiğinde...

[passion]

>Kadınlar gittiğinde...
>
>
>KADINLAR gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar.
>
>Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde "yetim-öksüz" kalan çok olur:
>
>Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...
>
>Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
>
>Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
>
>Sık sık boynunu büker "sarıkız".
>
>O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
>
>Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz.
>
>*
>
>Bir kadın gittiğinde...
>
>Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci...
>
>Bir anne gider...
>
>Bir dost...
>
>Bir arkadaş...
>
>Bir sevgili...
>
>Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.
>
>*
>
>"Güzin Abla gitti..." dediklerinde, kaç kişinin gittiğini ve arkasında kalan "yetimlerini" düşündüm.
>
>O benim dostumdu.
>
>Dün Feyza’yı arayıp başsağlığı diledim.
>
>O canımın sıkıldığı gün telefonda "Sana gelen bana gelsin" diyen sesini hiç unutmamıştım.
>
>Yine ıslandı göz pınarlarım, ben dahi yetim kaldım.
>
>Sözcükler yetim kaldı.
>
>Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde; övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır.
>
>Kapı eşiğindeki "Dikkat et..." duyulmaz, annesi gitmiştir "geç kalma"nın.
>
>Kadınlar, arkalarında büyük boşluklar bırakarak giderler.
>
>Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında. Ve bir kadın gittiğinde pek çok "yetim" bırakmıştır arkasında