Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Aslında İkisi de Leyla İdi...

'Aslında ikisi de Leyla idi ama sırayla Mecnun oluyorlardı.
Yaşanmış bir masal olmuştu Aşk onlar için.
Bir içim su oluyorlardı ve akıp duruyorlardı birbirlerine.
Ne Şeytan yaklaşıyordu yanlarına ne de Allah karışıyordu işlerine...
Kendi hallerine bırakılmışlardı ceza olarak! ..'

Aslında ikisi de Leyla idi...
Ruhları birbirlerine aitti sanki... Sanki birbirlerinin cennetleriydi... Cennetteki en büyük müjde en yüce mükafat olan cemalleriydiler... Öylesine yüceltiyorlardı birbirlerini öylesine büyümüştü sevgileri ki... Sevgi kelimesinin sınırlarını zorluyordu hissettikleri ama kelimelerin sınırlarında konuşmaktan başka da çareleri yoktu. Leyla olmanın çaresizliği beklemekten öte yapacak bir şey bırakmıyordu bomboş hayatlarında. Hayatları da sevmekten başka bir şey değildi... Çaresizlikleri sonsuzluğa bağlamıştı bahtlarını...

sırayla Mecnun oluyorlardı...
Leyla’sının beklediğini hisseden Mecnun oluyordu... Güneşin ışıklarından, yıldızların parıltılarına, hilalin gülümseyişinden rüzgarın soğukluğuna kadar o kadar çok haber taşıyan vardı ki Mecnuna... Baktığı her yerde her şey ona hep Leylaaaaaaa diye bağırıyordu sanki. Çıldırmak çaresizlikti o an için Mecnun olmak da en kolayı... Mecnun olan sıra bir diğerine geçene kadar ölümün anlamsız sonsuzluğunda kayboluyordu ve sanki başka bir zaman boyutunda bin yıl geçiriyordu... Ve Leyla bekliyordu! .. Ama Mecnunu değil Mecnun olmayı...

Yaşanmış bir masal olmuştu Aşk onlar için...
Tekrar tekrar diriltilip sonra bir daha öldürülen ölülerin gerçek yaşam dedikleri, bu dünyaya her döndüklerinde kendilerini Adem ve Havva gibi çırılçıplak hissediyorlardı... Ve tek ayıpları kalpleriydi kimse görmesin diye elleriyle kapatıyorlardı birbirlerinin kalplerini... Her şey bir masal gibiydi ve onlar Aşkı yaşıyorlardı bu masalın içinde...


Bir içim su oluyorlardı ve akıp duruyorlardı birbirlerine
Asıl masal buydu işte hayatlarındaki... İmkansız olacakları mümkünsüz kalacakları tek nokta... Onu da Leyla olup bu dünyada kalan, Mecnun olacağı zamana kadar ancak hayallerinde yaşayacağını bildiği için bu dünyaya ait de bir şey olsun sırf ve vakit geçsin diye sadece hayal ediyordu...

Ne Şeytan yaklaşıyordu yanlarına
Mecnunun ulaştığı boyutta şeytana yer yoktu yaklaşamazdı zaten... Leyla’nın dünyası hayaldi sadece bazı hayallerden korkuyordu şeytan belki de...

ne de Allah karışıyordu işlerine...
Leyla’yı da, Mecnunu da, sevgiyi de Aşkı da yaratandı o ve...

Kendi hallerine bırakılmışlardı ceza olarak! .


Simurg_b (Ö.D.)

Bülent Özdemir