Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ağlama Çocuk, Ağlama

ağlama çocuk, ağlama
gülüyorsa toprak, güneş gülüyorsa
yıldızlar varsa hala karanlığa inat
güneşi karşılamaya

ağlaya ağlaya büyürsen çocuk,
gözyaşını bilesin de büyüyesin
artık kaldıramaz bu toprak

zulüm altındasın çocuk,
ellerimden biliyorum zulmü
de ki son halkasıdır yükselişi
o karanlık yüzlerin

ağlama çocuk, ağlama
güneşe çık selamla hergün
kara gözün, kara kaşın
o mazlum bakışınla
elinde nergiz olsun

ağlama çocuk, ağlama
baban vurulsada gözlerinin önünde
senin ile koyun koyuna uzansada toprağa
kara ellerin tetiğinden çıkan
o donuk yüzlerini güldürme
ağlayıp da
umudunu köreltme kardeşinin
zamansız işlere çekme beni

ağlama çocuk, ağlama
senin yaşındakiler ağlamamalı
bedenine saplansa da on iki kurşun
ağlamakla tüketmemeli kendini

son nefesin de olsa çocuk
haykır inatla, haykır ki
zulme ve faşizme karşı
bir yürek olabilsin bütün çocuklar
yoksa nasıl dağılacak ki
toprağı saran bu karanlıklar...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ağlama Güneş Doğdu

güneş öptü toprağı
ne diken ne gül
ne kalas ne taş
ayırmadan 'diğerinden'

yüzüne eğildi güneş
artık gül diyordu,
suya havaya
bakıp bakıp dağlara
'kalk' der gibi ayağa

rüzgar taşırdı tohumu
ister seviden ister kahırdan
yerini yapınca filizlenirdi tohum
bir avuç toprakta

tarihini aradı insan
güneşten ateş gözleri
Newrozlaşan günlerde
bir ülke bir başkası....
nasıl gülmesin toprak.

toprağın
yüzüne gülmüştü güneş
bir bebenin gülümseyişi
yeterdi adam gibi adama

vahşetin sonu gelirdi
bir bebenin gözünden
damlaları uzanırken yarına

toprağı kokluyor güneş
kendi damarında yarınlar
tarihinin derinliği
eyy insan....


(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ağlayan Çocuklar

açlığa alışmak nasıl birşeydir
onlar alıştılar

ağlayan çocuklar onlar
ne açlıktan ne cadı korkusundan
ne de karanlıktan, cinden periden

annelerini, babalarını
dostlarını kaybettiler onlar
kirli bir savaşın içinde
mezarlarını bulup bir tas suyu dökememekten
ağlıyorlar

toprağından koparılmak nasıl birşeydir
toprağını sürememek
yüzlerini görememek sevdiklerinin
ve gözyaşlarını saklayarak ağlamak...

gökyüzüne açmadılar ellerini
onlar bunu kavradılar
gökyüzünde değil yaşadıkları
kendi topraklarında mutluluklarını arıyorlar
onlar, bizim çocuklarımız
açlığa, yokluğa çoktan alışmışlar,

onlar ki
annelerinden, babalarından
dostlarından
alacaklarını almışlar
eksikleri varsa da sevdiklerinin
tamamlayacak yaşa geldiler

onlar, bizim çocuklarımız...
yarınlarımız...sevdalılarımız
özgürlüğümüz, herşeyimizdir onlar...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ahh Hu Sam Ahh

ahh Hu Sam ahh
sendin demek, sendin o çakık gözlü özel adam
sokağımızda dolaşan sendin demek
akşam pazarlamacı, gündüz dilenci rolünde
köşebucak arkandaydı o uygun adımlar

durakları mesken tutardın erkenden
ben binip uzaklaşıncaya senden
arada seninde bindiğini görürdüm
arka kapısından halk otobüsünün
yol parasını vermezdin ama
iç cebinden bir kartla geçinirdin

ahh Hu Sam ahh, neyin peşinde dolaşırdın
otobüsler neyse de
dolmuşa bindin mi para isterdi sahibi
taxiye binsen de kesenden giderdi

ahh Hu Sam ahh, sana mı düştü yürümemin tarzı
nereye gidip neler yaptığım
kimlerle konuşup kimlerle oturduğum...
ne çok yol gittiğimi bilirdin oysa
ayak üstü atıştırdığımı da çoğunlukla
bir kenar mahallede oturduğumu da
evimi bilmezdin Hu Sam, şansına küs
bir evim olmadı ki bilesin

ahh Hu Sam ahh, ne de çok severdin ya beni...!
elinden gelse kuştüyü yatağa atardın ya...!
sahi neyimi severdin Hu Sam
benimki de iş miydi yani, sana inat
evimin önündeki duraktan geçer
yürür, bir kaç durak giderdim
sense boşuna yorulurdun
gözden kaçırmamak için beni
benimki de iş miydi yani
bile bile, seninle yürür gibi yapmalarım

birileri daha gelirdi ki arkamdan
geçtiğim yerlerden
sen onları bilemezdin Hu Sam

sana alıştım be Hu Sam
her ne kadar görmezden gelsem de
sana alıştım ister istemez
yoksul kıyafetinin altına gizlenmiş
haline de acırdım her ne hikmetse
seni tanırdım be Hu Sam
beni tanıdığından daha fazla
seni tanırdım inan ki...

ahh Hu Sam ahh
beceremedin gitti şu ellerimi bağlamayı
yüzündeki soğukluğa alışmadı sokaklar
yüz yüze gelmektense
birileriyle bir olup izledin bu yüzden
tabancan sırıtıyordu be Hu Sam
sol kolunun altındaki kılıftan

ahh Hu Sam ahh, her yeni insan için
başka bir ad mı gerekliydi sana
başka ad başka kıyafet te demekti
bizim mahalleyi seçtiğinden beri
Hu Sam olarak bildik seni
hoş, yüzünü bir kez gören
bilirdi de meraka vardırmazdı adını
ama sen tanışırdın bir yolunu bulup
köşebaşı büfeleri adresindi
arada bir-iki tek attığın da olurdu
kimbilir hanki siteden, kaç paraya...
sana hizmet edenleri bulurdun

sahi eşin, çocukların var mıydı senin
çocuğunla oynar mıydın
bir araban, arabanın sigortası...
felan filan Hu Sam
adını anmayacaktım aslında, sonra düşündüm
nasılsa benim için almıştın o adı
kenar mahallenin hatırına...!

ahh Hu Sam ahh, sayemde dolaştın sokak sokak
bütün Ankara'yı öğrendin
yetmez mi Hu Sam, yetmez mi arkamdan geldiğin
günübirlik rapor verdiğin

ahh Hu Sam ahh, duydum ki bir işe yaramamış
arkamdan onca yol teptiğin
çabaların boşa gitmiş olmalı
yol, yemek paraları keseden, ne kaldı ki
ahh Hu Sam ahh, seninki de iş mi yani...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ahh Özgürlük!

ne kadar tuhaf,
havalanmış diye kara bir bulut
özgür sanıyor kendini
ne kadar bilinçsizce
ne kadar ahmakca...

görmesem hani iki yakasından tutup
istediği yöne çeviren rüzgarı
ve bilmesem şiddetini...

az kalsın inanıyordum özgürlük bu diye...
neredeyse güneşi bırakıp
kara bulutlara gidiyordum
ne kadar tuhaf, ne kadar ahmakca
ahh özgürlük ahh...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ahlak (*)

Ahlak denirmiş hep zararlı şeylere
Güzeli sevmek
geleceği düşünmek
hakkını istemek
bozarmış ahlakı

Daha ışıklı
ve daha mutlu olmak için
mutlu yarınları hazırlamak
ahlaksızlıkmış

Bu sayılanlar
ahlaksızlıksa eğer
nasihat olsun çocuğuma
ahlaksızlık
daha güzelmiş meğer

-------
Şahan Düzgün
Dost Dersim adlı şiir kitabından
Birinci Basım: Kasım 1973
İkinci Basım: Temmuz 2003
Kalan Yayınları
--------
Sizlerle paylaşmak istedim

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ahmed Arif'e

Affına sığınıyorum
Eyy koca Çınar
Daracık yollardayım
İsmini almak ne haddime
Bir ömre bir kitapla
O kitaptan bir şiirle
Bu şiirinin bir dizesiyle
Elimi kolumu bağladın
'Hasretinden Prangalar Eskittim'
Eyy koca Çınar
Nerdesin gözlerim yolunda
Gel, gel artık
Özgürlük adına.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Akıntıya Gidenler

Yollarda yalpalamalar başlıyor
Üst üste kalkıp düşmeler
Bulanık suyun içine girer gibi
Ayrı düştüğünde bir gürültü
Karanlık üzerinde sis perdesi

Çiçek görüntüde kokusu yok
Kirli havayı emerek soluyor
Kapitalizm de desen adına
Burukca
Ve bulut daima serpecektir
Okyanusun hararetini
Yoprağın yüzüne
Akıntıya gelenler kapılır elbet
Suskunda kalsalar
Ayrı teldendir yürekleri

Fırtınaya mı dayanır
Beynin yönetmediği beden
Uzun yolun yorgunu çok olur
Gine de
Ayağa kalkmışsa biri
Yere düşmemelidir denilmeli.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Akord

Sesimi almıyor sazımın kulağı
Duymuyor beni, benden mi?
Kulaktan mı, telden mi?
Havadaki nemden mi yoksa? ...
El veren de yok do sesine
Asıl mesele de bu seste ya
Bir yakalasam kendi evinde
Gerisi gam değil
Vızıldayan teller birer birer
Sızlanmayı bırakıp
Evlerine dönerler,
Vızıldayan o yedi tel
Bir telmiş gibi de birleşir
Yüreğimi dinlerler.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Akvaryum Balığı

ben akvaryum balığıyım
akvaryumda doğdum
akvaryumda büyürüm
ben büyüdükçe de
sen duvarını büyütürsün.

derin suları bilmem
soğuk suları bilmem
ne doğayla savaştım
ne de cinsimle,
kim bilir belki bundandır
akarsulara gidemediğim
mavilikleri içemediğim

tuzak kurmasını mı? ...
sürüyle kurt mu, çakal mı?
dolaşırmış dışarıda
bilmem, tanımam

ben akvaryum balığıyım.
dört duvar tutuyor beni
dört duvar tanıyor
ben büyüdükçe büyüyen
yıkılası bu dört duvar.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz