Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ve Tanrı Parayı Öğretti

para güç demekti
tanrının gücünün toplanması
hakim eller altında
tanrının iktidarını yapardı

kanunu doğuran paraydı
parayı doğuran kanun
besleyedurur silahı
tanrı, kanun ve para
madenin izini sürsünler
sınırları aşıp gittiklerinde
açtılar, doymak için kana
arkasında nizami ordularla
yerlilerini öldürüyorlardı bir bir

ve toprak bilmiyordu tecavüzü
işgalcilerin nefesini tanıyıncaya
ne silah, ne para, ne zulüm…
toprak görmemişti tanrıyı
su görmemişti, güneş görmemişti

yeni ‘değer’ kazanınca toprak
tanrının elindeydi kitabı
ve yerlilerin kesilen başlarından
toprağa damlarken kanı
tanrının cennetinde doğan zulmü
cehenneminde bir başka yakıyordu insanı
asilerin sırtına indikçe kırbaçlar
keşfedilirdi cehennem

ne cennet, ne cehennem
bilmezdi insanın dışında yaratığı
ne kurt, ne çakal… bilirdi
hayvanlara kapalı iki kapı
kullara açıktı

ve cehennem – cennet arasında
gidip gidip gelenler, hurileri seçtiler
huzur bulduklarında yemişlerin altında
üst üste gömülüyordu ölenler
bozulmasın diye ‘huzur’

bekleyedursun zebaniler
cennette huriler bekleyedursun
cehennemde iktidarı tanrının
ve yıkımdan sonrası paranın yaptığı kapı
ne yandan çalsan açılırdı tanrıya

tanrı parayı öğrettiğinde kolluyordu erkini
para yasayı doğurduğunda tanrının eline
yasa besliyordu parayı
masumiyetini kaybeden ellerde
sıkışıp kalınca tanrının kilidi

huriler ki cennet yerine
iktidar olsalar cehennem kapısında
ve zebaniler gitseydi hurilerin yerine
uzansalardı bol yemişli ağaçların altına
tanrının hesaplamadığı… bir başka dünya
adım adım tanımlardı her şeyi
elinde para satın alınca cennet meyvesini
cehenneme kesmek için bileti
zorbalar uzatırdı demetle parayı
....

Ercan Ceng

[GooD aNd EvıL]

Ve Tanrı Şeytanı Öğretti

günahlarının kuramcısı
yönlendiricisi olduğunda
ve ateşleyicisi olarak karanlıkların
sivri uzun boynuzlu görünürdü
rüyalarının derinliklerinde
onların
sayfalarına inerdi çekinmeden

şeytana uyanlar
yıkadıklarında kanlı ellerini
artık çekilmişti karanlıklar
ve birkaç taş attıklarında
alnının çatısına diye şeytanın
aklanırlardı huzurunda tanrının

ve şeytan bir melekti
kimine rehber, kimine hedef olmuş
ve böyle örtünüyordu suçları
zavallı insanların
şeytana uymuştu
bilinirdi ki her mecliste
şeytana uyma evlat
denirdi
denirdi de kim dinlerdi

şeytana uyanlar
temizlemek için günahlarını
sıra sıra girerlerdi sıraya
tanrı görür, duyardı onları
nasıl hizaya geldiklerini…

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Vedalaşmadan Gidenler

vedalaşmadan gidenleri gördüm
elleri bağlanmış arkasından
yüreklerinde gömülü sırları
bir yaprak gibi rüzgara kapılmış
ordan oraya savrulan

vedalaşmadan gidenleri gördüm
doyasıya sarılmak istercesine yaşama
yüreğini çıkarıp verircesine yuvasından
gizlemeye çalışırken gözyaşlarını
gırtlağında düğümlenen söylenmemiş sözleri

vedalaşmadan gidenleri gördüm
bakışları arkasında kalmış
tutuklanmışcasına gözleri
nereye varacağı bilinmeyen
ismi konmamış yollarda yalpalayan

vedalaşmadan gidenleri gördüm
gözleri dolmuş tutulan yaşlara
hıçkırıklara boğulan nefesleri
sarılıp öpmesi neyse de
el sallaması bile yasaklanmış

vedalaşmadan gidenleri gördüm
kara bulutlara hapsolmuşcasına
izleri kaybolmuş parmaklıklarda
o daracık hücrelerde tek başına
sorgulanırken sorgulayan gözleri

vedalaşmadan gidenleri gördüm
bombardımana tutulmuş topraklarda
kir tutmayan o minnacık ellerin
koyun koyuna can verişlerini
iki büklüm kıvrılmış toprağa uzanan

vedalaşmadan gidenleri gördüm
fermanlar çöplüğünde başkaldıran
.......

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Vura Vura Düşülmez Bu Toprak

Bu mevsimde vadilerin sesi gürleşirdi
Bir gerillanın kopan dizkapağında
İrkildiğinde meşenin damarı
İki dalını verirdi, sedye için...
Yaşanmazlıklar
Tarihin karanlığında kalırdı
Meşe ağacı, su, güneş ve ezgiler
İç içe gireli derin vadilerde
Ve kıymet bileli Munzur,
Fırat, Dicle, Ararat'ın eteği...
Çağlayandı yataktan yatağa
Nehirlere
Uzayıp giderdi suya değen kan
Kaçışırdı çiyanlar bu toprağın sesinden.

Miladı yazan günden öncesinedir
Soysuzlara yenik düşmeler,
Laç Deresi,
Ali Boğazı,
Kutu Deresi...
Karış karış değmiş toprağa
İnsan kanı
Ayağa kalkmanın bedeli olmuş
Bu kan
Çığlık,
Bu diriliş
Milad olmuş diğer yandan.

Dağlar oyulmuş dağlar
Yüreğimi saran ezgilerle
Vietnam tünellerinden öte
Gözden göze
Beyinden beyine
Elden ele
Taşınırken yarınlara
Yıldızları toplarcasına
Patikalar gidilirdi.

Dağlar oyulmuş dağlar
Asırların biriktirdiği ezgilerle
Ülkenin bir ucundan diğerine
Destanlar yazılıyor destanlar
Kimsenin tanımadığı ellerde.
Vura vura düşülmezdi toprak elbet
Dövmekle bu toprağın ezgilerini
Tükenmezdi
Paramparça olmuş bedenlerde
Nice ölümler yenilirdi
Yükselirdi güneşe bu toprağın ezgisi
Kurtarmak için onurunu.

Bir başka mevsime dururdu toprağın ezgileri
Her şafak vaktinde vurulurken meşe ağacına
Bir başka mevsim doğardı doğacında
Mevsim bozgunlarına karşı.
İnsan maketleri türerdi nice topraklar üzerinde
Yaşadığımızdan öte
Çarkın kolları gibi
Yenik de düşülürdü karanlığa
Son damla kanda
Daha da gür
Filizlenirdi de meşe ağacı
Kendi damarından.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Welê dı Mıro bo

Gım ı gımma, herd zerrifino
Tıfangi pekênê rao dı, koo dı
Wesani tesani
Wey wey wey...

Maa xo sebıqêro
Cı wellê xoreqêro
Non çinno, sıt çinno
Rüti repali, kınci çinne
Rao dere jibenê
Xegai xo wesenê
Bono xo wesenê
Domani, weyweqi
Ceniqi, mormeqi
Adır verra remane
Welgora remane
Wey wey wey

No cı zulmo
Xort dırbetıno
Naleno
Qes çinno
Beqêso
Wele de mıro bo
Wey wey wey

Naleti sero fıkariyi
Naleti sero beqêsini
Naleti sero kotiyini
No cı halo
No cı derdo
No cı pukko

Astari çinne
Roj çinno, ro çinno
Maa xo sebı qero
Cı welle xore qero

Pukeleka
Domani sıt vazene
Sıt çinno
Non vazenê
Non çinno
Berbenê
Jibene
Wele dı mıro bo.

K-30

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Welê dı Torê Bo

Welê dı tore bo qı
Cımone welgona
Qutay orte ma
Baqılıni niya...

Welê dı tore bo qı
Cımone welgona
Amay xoncıka ma ser
Cımone welgona
None ma wenay,

Wacımı pize to
Wesanira taseno, hasa
Wacımı cıme to
Xoncıkıre wesano, hasa
Welê dı tore bo qı
Raodı ji miyonay
Serê xo rocra daranaywe
Qarı dı peyderay...

Nau bi serrı werdı serrıra
Dı qemerê to namê pêser
Feqe xo qı kenay ya
Noğdê xami vecinê

To dımıra
Domani piye xore wane qı
No merıq cay zırceno
Welê dı tore bo
Na hala, zırcaisa
Amay qutay orte ma
Ma sewacı mı

Ji xeberı zanimı qı
Hewalina to zede nesona
Cay le ma deray to zanay
Welê dı tore bo qı
Zımıstan nao ama
Tengıdêri mı
Xerê to mare çinnibi ya^

Derde to qi quto zerre ma
Zerre ma wêno derdê to
Wacımı qı cıme ma
Mısaybı kılaute to
Welê dı tore bo
Remais remaisa
Cay dısmeni werra fetelinay
Cay recone ma dıma enay

Wela şurı dı tore bo qı
Serê bonodı domani qute zeüto
Zeüto qenne to dımıra
İ zeüti qı mara düri serê
Pıroşine lıngone tora
Wela şurı dı tore bo...

K-31

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Xebera Qılmeqı 1

Cım cımo qı zengınosa, wırniya xo nêwêno
Zon qı be wayir mono, gosono xo werdeno.

Xebera qı nesona, hürindiya xo nêwena
Bena darê dı usk, adıre şüridı qız bena.


K-32

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Xebera Qılmeqı 2

Xöyno koti
Camêrdo
Rai ra
Ne qeno.

Xebêra koti
Camêrdo ser nena

K-33

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Yağmur Altında

Rüzgarın kanadında ürperti
Acının kendi değilse
İnceden inceye ilk damlaları akınca
Toprağın kokusuna
Ve insan ile yağmur tanesi
Yollarda kalırsa
Kalp atışı, dudak titremesi
Çatlamış toprağa

El yurdudur her şey katmerli
Ve yürek son çırpınışında
Kafası koparılmış martı

Suya doyurulan tohum yeşerdi
Sardı tarlayı süpürürcesine
Hain bir bulut arandığında
Gökyüzünde
Tohum toprağını sormazdı

Ninni masal gelirken bebeye
Hoş kılınır peri masalları
Ve büyüdüğünde asıl
Yağmur altında uçurumlar
Dibi görünmesede belirir

Bileşkesi olur felekten çalınan günün
Asıl kopuşlar özünden kopmaya başlar
Puslu havalarda
Su ve yağ
Bir kapta da olsa ayrı durur

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Yağmur Yağıyor

Yağmur yağıyor yağmur
kurumuş toprağın kalbine dermanını sürercesine

yağmur yağıyor yağmur
ateşe verilmiş evlerin üstüne

yağmur yağıyor yağmur
gök gürültüsüz uçak sesleri altında
bir kısrak sahipsiz kalmış
dört ayak üstünde yağmuru dinliyor.

(3.k.)

Ercan Cengiz