***İşte size çeşit çeşit mektup***

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Uzun bi yol var önümde. Nereye gideceğimi daha ben bile bilmiyorum. Sadece yürüyorum….
Belki sen varsın. Kalbimin sesini dinliyorum. Hep bana senin yaşadığını söylüyor. Oysa kaybettim seni ben. Çok eski bir anı olarak kaldın bende. Geçmişe dönüp bakmak acıtıyor insanın kalbini.

Sen benim için mazi oldun. Ancak gülümsüyorum seni hatırladıkça. En güzel günlerimi seninle geçirmiştim. Yaşamın yaşamaya değer olduğunu, hayattan nasıl sevk alınacağını senden öğrenmiştim.

Sevmiştim seni be vefasız…
Hem de beni sevmediğini bile bile… Tapmıştım sana. Asla yaşayamam sensiz diyordum. Ama bak yaşanıyormuş. Çekilen acılar vurulan darbeler olgunlaştırıyormuş insanı. Hep hata yaparak doğrular görülürmüş.

Şu yaşımda senden neler öğrendim biliyor musun?
Sevmeyi öğrendim ilk önce. Sonra sevilmeyi tattım. Değer vermeyi sevdiğin insana. Üzerine titremeyi. Ama bunların sonunda ihaneti gördüm. “hiç kimseye değerinden fazla değer vermemeyi” öğrendim. Acıyı yaşadım. O sıcak yaz *******inde buz kesti vücudum. İhanetin soğukluğuyla baş başa kaldım. Kandırılmayı öğrendim. Sen saf oldukça hep ömür boyu seni kandıran birisi olacağı gerçeğini öğrendim.

Senden öğrendiğim en acı şey ne oldu biliyor musun?
Her seni seviyorum dediğine gözlerimin içi gülerdi. Hayatı biraz daha severdim Daha sonraları öğrendim ki aslında sen beni hiç sevmemişsin. Sadece vakit geçirmiş boş zamanında yanında olacak biri “beni” seçmişsin. Beni yıkan bu oldu işte. Acı ama gerçek. Duygularıyla oynamak bir insanın ne haz verirdi ki sana.


Şuan bir tek şey biliyorum…
Bundan sonra yolumda sen olmayacaksın. Ben hep ilerleyeceğim sen geride hep sonda kalacaksın. Seni sevdiğim için utanıyorum kendimden dememi bekliyorsun ama … hayır iyiki sevmişim seni. Evet evet doğru duydun… iyi ki sevmişim seni…

Eğer olurda bu yazıyı okursan neden diye soracaksın kendine. Neden “iyi ki sevmişsin beni?”
Olurda birgün bir yerde karşılaşırsak. O zaman gözlerime bak. Onlar sana cevabını vereceklerdir…..