Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Aşk Çemberine Dolamasaydın

Işıklar sönmüştü birden, hertaraf karanlık,
Korku dolmuştu yüreğime, yoktun sen de,
Bir den tek tek yandı lambalar,
Aydınlandı odam, karşımda sen,
Atıldım kollarına, sıkı sıkı sarıldım sana,
Bırakma beni birtanem, ömrümüz oldukça.


Tren ikinci baharda uğramıştı istasyona,
İçi binbir çiçek dolu, hepsi dökülmüştü yolumuza,
Öyle bir sevgiydi ki taşmıştı yüreklerimizden,
Sulamıştı çiçekleri, üstlerinde ise birer inci,
Pırıl pırıl yansımıştı aşk gibi,
Közlerde yüreğimiz bir kömür sanki.


Avuçlarımda kaldı sıcaklığın,
Yüreğimde ise, ateş gibi yakan sevgin,
Durduramadığım boyun eğdiğim sensizliğim,
Bir yorgunluk var üzerimde ben den gitmeyen,
Yokluğuna davet, hep kaldı dizelerde,
Anlamadan dinlediğim şarkılar ise esirdi hüzne.


Affet sevdiğim bu kadar çok sevmemeliydim seni,
Tüm yıldızları kucaklayıp vermeseydin avuçlarıma,
*******ime doğmasaydın bir güneş gibi,
Aşk çemberine dolamasaydın bedenimi,
Herhalde bu kadar çok sevmezdim seni,
Belki de yanmazdım bu kadar, olmazdım deli.

Menekşe Gülay