Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

An
zaman küstü bana,
ağlamadAN
'bir oğlum var'
dedi, zamAN.
hiç girmemiş mısralarımın
-mürekkebini kâğıtla kesip-
arasına AN.

*

oysa hiç duvar örmedim mısralarıma.
örmüş olsam da
mermiden hızlı koşAN
delerdi duvarı
bulurdu mısrasını

tel örmüş olsaydım bile
usulca gelip geçerdi
minnacık baklavalardan
işine gelince kocamanlaşAN
işine gelince ufalAN

*
istese;
geçip siniverirdi
harflerimin arasına AN
dolaşırdı 'A'daki açıklığı
salon sanAN
üçgen odaya kapanAN
'b'yi koltuk sanıp
arkasına yaslanAN
'U'yu küvet sanıp
yıkanAN
'j'nin noktasına ı yı çivi yapıp 'T'yi çakAN
şemsiye bile yapan
üşümesin diye kardAN!

*
akşam tepsilerimde yokmuş
demek ki AN
geleceği yutkundum afiyetle
bir heyecAN
geçmiş
ince bağırsağımda bile sindirilemezdi benim
boka kokAN!
ağzıma attım şimdinin saniyelerini
dakikalara çeviremeden yutuverdim
ben pişmAN

*
an bana kızgın anlaşılAN
bir şiir üflüyorum inAN
adına bak,
adımı AN!

21 Eylül 2005 / Bursa-01.13


Ali İlik