Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Hasbihâl
Bu sabah bahçede
Bir ses duydum:
Gül ağlıyordu.
-Neden ağlarsın ey gül, dedim
Sarardı soldu.
Sadece bir tek söz duydum:
-Güzelim....
-Burda ağlanacak ne var,diyemeden
Cevap manalı ve mağrur:
-Beni böyle güzel yaradan
-Kimbilir ne güzeldir.
-O'na kavuşmak dilerim.


Gölgelendi gözlerim,
Çevirdim başka yana.
Bir de baktım ki,
Koca çınar inliyor.
-Ne inlersin ulu çınar?
-Beni böyle yaradan
-Yüceler yücesi Rabbimi dilerim,
Dedi eğdi dallarını....

Bu bahçe tekvücut zikrediyorken
Zor geldi bu uhrevilikte bir insan olmak.
Eşrefi mahlukat, insanım ben ya,
Tabii ki onlar ağlamalıydı
Oysa bende kuruluydu küçük kainat...
Bu gururla bakarken etrafıma
Bir insan gördüm.
Ağlıyordu.
-Neden ağlarsın, dedim.
Şikâyet etti, verilen herşeyi
Az buldu, beğenmedi
Derde, ezayaysa'Haksızlık' dedi
En şerfli mahlukat,
Bir ot, bir kütüğün izzetince
Şerefli olamadı.....


Nuray Kurban