Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Çocuk Kalbi
Dünyanın en büyük çocuk kalbi bendedir
En zarif, en muhteşem
Kaldırıp da uzun parmaklarımı
Belirli belirsiz nice aralıklarla
Çıkarırım üst kata nefessiz
Eğilirse de bina eğilsin
Göz yaşlarım ıslatıyor çünkü
Islatıyor camdan çerçevelerimi

Bendedir biliniz
Bendedir dünyanın en büyük çocuk kalbi
Olsa da gündüz avrupa’nın en parlak
Gecenin en karanlık şehri
Ben İstanbul’da doğdum işte
Öz yurdumdur netameli kalbim
Okuldaki hıçkırıklarım gelirse size
Neşenin,sevincin gözyaşları
Seyahatlerim hep elemli o zaman
Yatağa titreyerek girsem de
Köz’üm kora dönüşmüştür
Ve her savaş
Her savaş birer cinayet olsa da
Şefkatli ellerin kokusunda
Ne derse desinler
Elalem bu
Bağlayamazsın ya ağzını
İntihar komandosu gibi üstüne gelirler..

Bendedir en büyük çocuk kalbi
Bende en güzel kadının sesi
Ansızın ölmek istesem de
En büyüğü bendedir gene
Bendedir en büyük çocuk kalbi..

31/12/2007
Ünal Çağabey


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Çocukluğumun Sesi
çocukluğumun titrek sesi
içimin yangını
türküler gibi çığır
çığırda çağlasın yürekler
filiz tutsun,gem salsın bulutlar

dört nala,arşın arşın
toprak kokar bedenim
bir tarihten kalma eseriyim köyümün
vicdansız vicdanlarda hapislik
hani demlenir ya gececiler
işte ben bir hazinim.

ürkek ürkek yaklaşmasını bilirim ancak
ancak dört nala kaçmasını
hasretlik bir kulağın kıyısında
ve taburlar inceden dizilmiş
herkes ayrı manevrada...

duyuldu uzaktan
hoş bir sada ile beliriverdi
cananın ruhuna bir ışık
ancak dertten,
ancak kederden kopmanın
yüreğinde taşımanın ömür boyu
işte duyuldu uzaktan
beni benden götüren..

hani gelirdin ya kışları
bir kar tanesiyle zamanın
bir sarışın köy öğretmeninin elinde
ve kenarında uzaktaki bir taşın
hani gelirdin ya uzaktan
gür bir sesle
dağlara kıyarak,vurarak taşlara
bana gelirdin ya
bir gecenin içinden
derin bir mevziden...

ben burdayım işte
zamanın kıyısında duran
hoş bir edayla
bir asker misali
çocukluğumun üstüne kapaklanarak
gelirdin ya
uzaktaki bir sesi yankısıyla.


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Ders
Can kafese düşünce öter bir kuş misali
Ehemiyet bunda kafese düşmeden önceki hali


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Domates Tadı
Domates kanını bilirmisin sen
Sert olur yaşamı
Dağdaki eşkıya gibidir
Bata çıka yolunu alır kar'da

Nice sevdalara gebedir
Sayıklar devamlı rüyasında
Buluşur seninle bir sabah vakti
Tenhalığında hatırlarsın hayatın..

Bilirmisin sen domates tadını
Aynı Aşil gibi Hector gibi'dir
Kavga da yenilmez,
yenilgi de ezilmezdir,
canı kırıktır cam bir tabakta,
hayatı ölümdür dünya da
Ne vakit yaşamaksa
o vakit ölmektir aşkı.

Hatırladın mı şimdi
Hani bir ayak üstü tadına baktığın
Uzaktan gelen anten cızırtısından habersiz
Ve kaçmak adına bir damla kan...

Bildin mi şimdi
Vakit çok geç artık
Fasıllar bitti bitecek
Benimle beraber
domates tadında
bir damla kan kalacak.


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Dertsiz
yok derdim yok
biçareyim aslında,
asılı duran bir hayattan kalma
asılmış bir hayat galiba.
bir ucu kefendedir
kıyılmış bir akşam üstü,
yol kenarında mahzun, kederli
bedeni ruhtan ayıran...

bir akşam üstü
yok derdim aslında yok
sadece sevinçliyim,
sadece ağlamaklı,
neşeden,şevkten...

yok derdim aslında yok
öyle zannediyorlar kanımca.


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Durakta Bir Adam
Durağın sessiz sakini
kimsesiz,gariban bir adam
öylece bekliyor orada
başını yaslamış hafiften
uzak diyarları konuşuyor kendiyle
bir dilenci geçiyor önünden
bir öğretmen,bir bankacı
daha niceleri öylece...

yüzünde hüzünlü bir hava
yaşlanmış bir deri
çökmüş bir beden
ruhu savaşlar arasında
yeni ufuk çizgileri alnının tam ortasında..

durakta bekliyor adamın biri
ağlamaklı bir sesle konuşuyor telefonda
bağırarak,çağırarak
cinayetler işleniyor yüreğinde kanımca
ve işlendi cinayetler
işlenmeye hazır yeni türküler
adamın biri bekliyor durakta.


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Dünya Denen At
Gidiverdi akşam olmadan
Ortalık karardı
Dünya denen at
Ah işte o
İşte o altından kaydı..

Üç yıldızlı albay olsa da gökyüzü
Karşısında selam durmak kimin haddine
Ağır bir devlet kokusunun endamıyla
Gözlerini örtsen de biçare
Göreceksin nice aşkları beş paralık
Hani siyasetin hatasından oluşan
İki yüzlü küheylan misali
Olsa da asuman general
Gidiverdi zamanı dolmadan
Hala akşam olmadan
Altından kaydı
Kaydı dünya denen at…


Gidiverdi işte
Gitmeseydi iyi olurdu
Oyun oynardık zamana
Taşlarımız çalınsa da masa da
Hep ömrün köprüsünden geçer
Ufak bir kasaba da eskitirdik dakikaları
Belki kar’ın altında bir yerde
Ortalık kararınca yani
Gitmeden önce uğramak lazım
Sesin sese değmesi hani..


Gidiverdin akşam olmadan
Karardı ortalık
El eteğini çekince şehir
Altından kaydı işte
Altından dünya denen küheylan…




18/02/2008


Ünal Çağabey


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Düşmek
Düşmek bir gecenin ardında
kavimsiz,boylu boyunca
bağırışların kesik kesik
dumanlı geldiği havanın
öğle vaktinde
düşmek ah bir günün içinden...

sevmenin sebepsizliğini
yok yok aslında
yok hiçbir şey
bir nedensizlikte
düşmek ne hazin bir bahar...

Elini atıp tuttuğunda yaşamın
kollarında bir gölgenin
belki rüyadır yaşadığın
bir günün üzerinden
iki çatlak sesin çıkması
duyulması iki ağızdan solumalar
ve bir soluğunda düşmenin
ah karışmanın gecenin karanlığına
ve ardı sıra gitmenin...

düşmek kimsesizce yere
uzaktan serpilmek yaşama
ve defnetmek zamana
ah düşmek boylu boyunca,çaresiz...


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Eller Kavuşsun
Bırak ellerini ellerim sarsın
Sevgimi bir korun orta yerine atsın
Ellerim ellerine o gün bağlansın
Yolumun yolcusu hani nerdesin

İklimler dört bucak, iklimler çepçevre
Sardı beni gün ışığı gibi işte
Vücudumun ah dediği yerde
Bırak gözlerim sana baksın

Olmadık sözlerin yalancısıyım ben
Her şeyin bestecisi ahıyım ben
Dilinin ucunun sancısıyım ben
Bırak bütün diller seni ansın

Hani nerdesin nerelerdesin
Kiminin arkasında kiminin önündesin
Yolunun ilk ve son perdesindesin
Bırak bütün yollar sana varsın

Ellerim sancılı,ellerim kederin hüznündedir
Korun düştüğü yerde bir serindedir
Gölgenin gölgesinin evindedir
Bırak gölgeler birbirini ansın
Eller kavuşsun birbirini sarsın…


Ünal çağabey


Ünal Çağabey

[GooD aNd EvıL]

Ellerinin Gölgesi
Ellerimde kaldı ellerinin gölgesi
Ellerin ki bir sisin ince perdesi
Varlığın öteden beridir sesi
Ellerin ki ellerimin gölgesi.

Üşüdüm biraz, biraz üşümekteyim
Sonsuzluğun en mahrem yerindeyim
Har ateşin en üstündeyim
Ellerin ki yakar beni gölgesi.

Zifirdir zifirin en dip noktası
Hazin bir gecenin en açık sayfası
Üstüne dökülen iki harfin hası
Ellerin ki üşütür beni gölgesi…

Gölgeler hep karanlıktır hep onursuz
İsminin anılışındaki bir sonsuz
Ebed ile ezel olmaz onsuz
Ellerin ah ellerinin gölgesi
Ellerimde kaldı ellerinin sesi…


Ünal Çağabey