Mükerrem Özcan

[GooD aNd EvıL]

Son umut
Umut sen misin yoksa unutulanmı
Bulutlar yükünü boşaltınca yere
Toprak şükran der sevinir dere
Ağaçlar uyanır bir anda uykudan
Hayat sen misin der yoksa bulutlarmı

Ellerin açıkken alır ne alırsa verenden
Gönül açıksa hisseder duyguyu derinden
Gül oldu hem âşık ı maşukun düşen terinden
Kaçamaz umutsuzluk nereye gitse umut ecelinden

Dost mu ararsın uzunca yol içinde civan
Kim kalıp eğleşir ki onda geçici bir han
Sende bir aşk kurbanısın durmayan
Durdukça bu âlem döndükçe devri cihan

Vatan kaldı tek dostum altımda toprak
Aşığı olduğum nazlı gelin üstümde bayrak
Kim kime ne umut ki kimden ne gördün
Ecelimdir son yolumda yoldaşım ancak

Dost mu arar durursun daha bu handa
Dost dediğin durur mu dostunu bulduğu anda
Aşk denilen bir illet yanar içimde hayli zamanda
Anlamak ne lazım ateş yalnız yananda

Yine masum kaldım yine yalnız
Kader bir daha vurdu sineme
Umutlar yarım kaldı son baharda
Yazım çöl oldu yine baharsız
Umutlar gülmüyor yüzüme sensiz
Ve vicdansız


Mükerrem Özcan