Serdar Erdemir

[GooD aNd EvıL]

babam; eski, solgun, sararmış resimlerle geçmişte /
gezinmeyi severdi.
bense; kafur olmuş gözlerinden salkım saçak /
hüzünleri silmeyi.

babam sinirlenince bahçede ki, somyada oturur /
nargile içer, tütün sarardı. Ansızın dalardı!
sarımlık sigarasıyla, siyah beyaz sis içerisine /
şekiller çizmeyi severdi.
bense; Babamın sigara dumanıyla çizdiği şekillere /
mana vermeyi.

“--yıldız, yıldız gökyüzünde; deniz aşırı ülkelere /
kül rengi kanatlarını çırpan beyaz bir kuş…”

babam; özgürlük akan mavi şiirleri sesli okumayı /
severdi.
bense; her gün batımında Babamdan şiirler dinlemeyi.

“--yedinci yaşın kutlu olsun mavi çocuk,”

babam; acılara tutkunluğundan, gönül güllerini /
dikenleriyle avuçlamayı severdi.
bense; iğde ağaçlarının kokusuyla /
kendimden geçmeyi.

babam; ruh açlığını gidermek için dini heybesinde /
azık niyetine taşıyanları severdi.
bense; duygularımı kırık bir sandal gibi /
fırtınaya demirlemeyi.

babam; adını nezarethanelerde sayıklamış olsalar bile!
“--işkenceden, işkenceye girmişler, olur şey değil”.
“--vatan sağ olsun” der…
dostlarının, dav adaşlarının var olduğunu hissetmeyi /
severdi.
bense: babam gibi bir dost edinebilmeyi.!

babam; her şeye rağmen gülebilmeyi ve insan kalabilmeyi /
severdi.
bense: babamın sevgisine; layık olabilmeyi.

babam; özgürce sevmeyi severdi.
bense; babamın sevdiği her şeyi /
babamı var eden geçmişi.

babam; yalnız kanlı Eylülleri sevmedi, /
bir de kanlı Eylüllerin yaşandığı devirleri.
ben mi; babam yüreği dev adam, şiirlerimin ismini /
Eylül koymamı o istedi.

Eylüllere veda edişinin son gecesiydi;
Eylüllere veda edişinin son gecesi.!