Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Mahcup Bir Sevda Türküsü

Sen,

Halkımın mazlum yazgısından

Yüzüne dökülen hüznünle,

Saklanarak kendi aynasının içine,

Çok uzaklardan,

Hasret türküleriyle yakaran

Ey memleketimin kızı.

Şavkın her vurduğunda,

Baharlarında çiçek çiçek kokan toprağına ülkemin,

Bir başka akardın sen içime.

Işıl ışıl ışıldayarak dökülen akşam yıldızım.

Büyülendiğim hüznünle o an

Dağlar gibi kabartırken yüreğimi;

Çatlamış ovalarına soluk vermek için,

Şelalelerin köpüklü sularında eritip tükettin karları.

Ben,

Islak göz bebeklerime asarak

Senin kırık yüzünün rüzgarlarını,

Şimdi

Bu toprakların kara yazgısına kapanarak

Seni düşünüyorum.



Yıllar bizden dirhem dirhem alıp

Götürürken geçmişimizi,

Maviliklerinde

Dolandık kaldık seyrinde hep dalgaların.

Bir gün inan ve mutlaka bir gün,

Hafif esintilerimle sana bir kıyıda bir akşam üstü

Yanık türkülerimle dolarak koşacağım.

Ve baharı işte o zaman,

İşte asıl o zaman ben de yüzünde

Bin çiçeğin bereketiyle açtırarak yaşatacağım;

Hüznünle kamaşan gülüşlerin,

Dalga dalga birbirine dolanırken,

Kokularını toprağının bağrına süreceğim memleketimin.

Sen,

Göz bebeklerinde alev alev yanmakta olan utancını

Kadife yapraklarına sararak bedeninin

Yudum yudum içeceksin türkülerini,

Benden sana biteviye akan

Böyle bir mahcup sevdanın.

Ali Arslan