Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Emirgan

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Emirgan’da;

sen bir balık sırtı ve bir gümüş çay kaşığı.
ben en içlendirilmiş hüzünler dolu senfonilerin,
sabahın kör vakti dinleyicisi.
duraklar dolusu bomboş yolculardan
ve beklemekle gelmeyecek otobüslerden
sadece birisi …
sen ilk düşlerimin;
alabildiğine erguvan gibi açan rengi
ve gençliğimin acemi sarhoşluğusun.
çift kapılı dünyada küçük bir cennet gibi,
ama yaz günlerimde kar altındasın.
sen bir balık sırtı ve bir gümüş çay kaşığı gibi
durup dinlenmeden, denize doğru inen
kendi halinde ve haddini bilen
bir sokaksın.
hani bir akşam hatırlar mısın
çamlar altı mangalında
ateşine ısınmıştık yakamozların.
mezemiz kaldırımlardan topladığımız palamut.
iyisine değil en ucuzuna takılmıştık şarabın.
işte o gece hatırlar mısın.
sana yılan derisi bir ayakkabının
ne kadar da yakışacağını söylemiştim.
sen gülüp geçmiş
ve yakandaki tozunu silkelemiştin
karanfilin.
son aktörde yıkıldı yere beyaz perdedeki.
demek ki film bitti.
cebimdeki bütün anahtarlar gibi
kayıplara karıştı işte şimdi o hayat bahçesi,
gençliğimin çift kapılı hayal bahçesi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Galata Kulesi

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Kuledibi’nde;

ben bu pencereyi kendim için çizmiştim.
Bizans’ı kucaklamak,
Ceneviz’e korsan olmak için.
ve dayayıp sırtımı Beyoğlu’nun duvarına
ince kıyılmış şarapta
sarhoşluk olmak için.
Ve bütün sarhoşluklarımın nedeni sen olacaktın.
oysa sen yokuşun ne çıkışındasın
ve ne gelebiliyorsun inişe
ne biçim kadınsın.
ben mecbur muyum adını her andığımda,
seni bir düello gibi kaybetmeye.
ama hep böyle oluyorsun.
ne zaman baksam o ağır delikanlı gövdemin
altında kayboluyorsun.
ben bu pencereyi kendim için çizmiştim.
sen başını uzatacaktın
hemen yanı başımdan
Kızkulesi ni bir yana, Beyazıt’ı öbür yana,
uzaklaştıracaktık ellerimizin tersi ile
manzaramızdan.
ve Venedikli sarı liralarımızı
beraber yiyecektik.
hovardaya çıkacaktı adımız,
varsın ne derlerse desinler kabul diyecektik.
bir ev tutacaktım sana
o büyük yangından önce,
lüleci hendek’te.
giriş kapısının üstünde
aslan başlı heykeller olacaktı.
sen mermer merdivenleri adımlarken,
bacakların açılacaktı.
ben üç kişiyi aynı anda şişleyecektim.
ama karakol bulamayacaklardı beni tutmak için.
görenlerin tanıklıkları benden yana olacaktı.
depremde kötü sallanmıştı,
üç taş ondan düşmüştür aşağı
diyeceklerdi.
ama sen o olamadığın için işte
ne ev tutabildim sana istediğim yerde,
ne saldırmamın kanını
silebildim eteğine.
ben;
kendime çizdiğim bu pencereden,
başımdaki bol ışıklı, renkli külahı
seyreder oldum her gece
karşımda ayışığı.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Haliç

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Haliç’te;

minare boyu
taze balık kokar köprü altında.
eski iskelelerin
ve çaresiz bakışları ile haliç’in.
nerede şimdi;
yağ kapanı, un kapanı, yemiş..
nerede kaldı benim
o dar sokaklarına adını yazdığım kadın,
sanki kimseler görmemiş.
ciğerime çekecek hava bulamam.
gözlerim arar o eski insanları,
kaytan bıyıklı kayıkçıları.
masallarda gibi gezerim,
rengini kaybetmiş sularında.
sarhoşluğun en berbatına yakalanır,
ayılamam.
bir kartpostal gibi asılıdır,
durur hala vitrinimin kenarında,
pierre loti’den
selvi olup düşen gölgeler, bataklığına.
yıllardır hep önündeki şık ve yaşlı,
o demir kapıya sakladın bahanelerini.
bak, şimdi o da yok artık,
haydi ne duruyorsun, kaçıp kurtulsana.
keşke atlasaydın,
Perşembe pazarından
boyasız bir çatanaya.
galata kulesinin seninle değil derdi,
soran olsa; bilmiyorum, görmedim derdi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Marmara

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Marmara’da;

cankurtaran’dan bindim trene,
yedikule’de inmek üzere.
bu kez kararlıydım, sıkı aşık olacaktım.
erken geleceği tuttu kontrol memurunun,
samatya’yı böyle tanıdım.
kışlık odun satanların soğuğunun,
taze balık tezgahlarındaki iyot kokusunun
yağmuruna saklıydı havası.
kalın giyiniyordum, ne olur ne olmaz diye.
ama aklım hep takılı kalıyordu
yüksek merdivenlerde ağızlarında birer kılçık
bir aşağı bir yukarı, yorulmadan in, çık
dolaşmakta olan kedilerde.
ve her Pazar sabahının çan seslerinde,
aklım nedense hep takılı kalıyordu
bir yerlerde, bir şeylerde.
banliyö trenleri soldan sağa, sağdan sola.
bir gece gene yağmur olup yağsak,
şimşekler gibi çaksak.
bağlarından kurtulmuş bir tekne ayarlayıp
şöyle denize doğru açılsak.
sen, o, birde öteki, yanında diğeri
ben tanımasam ne seni ne hiçbirini.
kendi balığımızı kendimiz tutsak.
ve yağmurun altında şimşeklerle aydınlanmış
kaçacak bir yerler bulsak,
körkütük sarhoş…

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Sirkeci

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Sirkeci’de

sirkeci garındayım,
ortalık kararmıştır.
1900 lü yıllar henüz başlamıştır.
o zaman nerede bu kadar bol lamba
bu kadar aydınlık.
gündüzler bile ******* kadar karanlık.
pejmürde hamallar geçer vagonların arasından.
Kuruçeşme nin önünden bir Boğaz geçer.
yalılar sakin ve oyunun Bizans sırasında.
sirkeci garında Trakya lı çiftçilerin aklı
ekmek parasında.
birazdan şark ekspresi şıngırdayacak
ortalık şık hanımlarla beyefendilere boyanacak.
konfeti yağmurları, bando-mızıka derken,
hamallar ve çiftçiler,
sessizce ortadan kaybolacak.
ve eski Osmanlı’dan bir paşa
binecek İsviçre trenine.
kafalarında kırmızı fesleri
iki çocuk iki yanında.
bu yolculuk bir daha
dönülmeyecek bir yoladır.
birbirine karışır kampanalar.
vatmanlar son seferin uykusuzluğuna saklanır.
Anadolu saz en içi geçmiş fasıllardadır.
Gülhane parkının çınarlarından önce gelir
bir martının alnımıza düşen gölgesi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul karşılaması-Tarlabaşı

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

Tarlabaşı’nda;

beş duble rakıyı susuz götürmüş gibi,
sarhoş eder insanı,
Tarlabaşı’ndan
Dolapdere’ye inen,
sokak fotoğrafları.
köşebaşlarının karayağız ve harami
sustalıları,
seyrederler ki pencereden pencereye
ip üstünde zina yapan
yasak çamaşırları,
bahanesi olsun ;
kavgada şöyle yürek kafesine doğru
ilk yumruk gibi sallanmanın.
sen bu evin eski sahibini tanımazsın.
nereden tanıyacaksın,
aynalı çeşmede antikacılık yapardı
oğlu da çok yaman bir torna ustasıydı.
yüksek tavanlı evleri kadife kaplı,
pencerelerinde her gece
cam güzelleri açardı.
hele bir kızı vardı ki antikacının
her akşam cama çıkar,
cam güzellerinin arkasına saklanır
göğüslerini açardı.
sen bilmezsin, nereden bileceksin
ben o saatte hep oradan geçerdim.
çok eskiden bu sokaklar
aşk kokardı.
sonra bir gün bin yıllık geçmişi üzerinden
tutuşmuş kozalaklar gibi
yıkım sesleri geçti en küfürlüsünden.
şimdi böyle oldu,
sen nereden bileceksin.
o kokuların sağ olanı şimdi
bir başka denizin kıyılarında,
ölüleri toprağın altında
kokarlar.
şimdi geceyarısı
Tarlabaşı’ndan Dolapdere’ye
iki kız bir delikanlı
yalnız inmekten korkarlar.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstanbul korkusu

hanginizin sahili yoktu
ya da denizden gelen iyot kokunuz
bir bahar sabahını elinizden kaçırıp
güneşi vakitsiz batıracak kadar
suç üstü ve körkütük sarhoş muydunuz.

hanginiz görmüyordu
önünüzden geçen vapuru iskeleye bağlı
ya da kokulu demli çayları
masanıza konmuş hazır güverte manzaralı
simidinizden bir lokma
martılara vermeyecek miydiniz.

hanginiz lodosa meydan okuyordu.
saçlarını savurup Samanyolu gibi gülerek
yüreğindeki yangını
mavi ve tuzlu nefesi ile söndürerek
siz dünyalar dolusu afili yürek
İstanbul’ la sevişmeyecek miydiniz.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstiridye ana

yağmur yağıyor sanki
parmak uçlarıma, üşüyorum.
gene bulamamaktan korkum
inci tanesi doğuracak istiridye anayı.
bu denizlerde boşuna mı arıyorum.

saçlarım yanıyor sanki sırılsıklamım.
çoktan kurumuş çocukluk havuzlarım.
belki bir kuru yaprak altında
yada bir derin çatlakta saklı, kim bilir.
inci tanesi doğuracak istiridye anayı
niçin aradığımı boynundaki
takılmamış gerdanlık bilir.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İstiyorum ama

karanlık ağaçlı dolunay olsun bir gece,
hiç ter dökmeyeyim.
ilk heyecanım bir pembe gül gibi
ilişiversin yakasına
duvardaki resminin.

ipinden kurtulup dalgalansın okyanuslar
bitmiş sahillerde.
karabasanlar kaçarken düşlerimden
bana bıraksın yalnızlığını
başıboş yüreğimin.

gelişi güzel bulutlar yağmur ağlamasın,
gülsün damlacıklar.
ağaç köklerine bir sevda gibi sarılıp
aksın ince bir dere ince ince
beni de alsın yanına.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İsyan sonrasıdır

kaçınılmaz isyanın
sessizce karşılanan arka tarafındayız.
birazdan bütün kepenkler parçalanacak,
bir hasret sanki
ses çıkarmadan bir çiçeği koklar,
bir çocuğun saçlarını okşar gibi.
kazmalar ölü bir sevişme şehvetiyle
inecek vitrinlerin camlarına
elde avuçta ne varsa yerde,
ıslak sürüngenler misali.

sonra zaman düşer
ortalık elden ayaktan çekilir bakarsın,
sabaha karşıdır.
rezistansı en ince bir lamba yanar,
pencerede hayal perdesi
yayları dökülmüş somyadır ağlayan,
gecenin bağrı yırtılır
bir kadın alımlı mı alımlı
siyah bir tel düşer saçlarının arasından
tam on ikiden vurulmuştur sevişme vakti,
bir isyanın sonrasıdır.

Cevat Çeştepe