|
04-02-2009, 02:02 PM
|
#11 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57918
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Lacivert Gece
Bir yalnız gün daha bitti Gönül yorgun düşmüştü, Batışını seyretti güneşle birlikte Günün ölümü gibi Umutlarının. Yıkıntılarının arasında gezdi bütün gün Gönlünü aradı Avuçlarında hüzün Gözleri üzgün. Sonra lacivert bir gece başladı Deniz lacivert elbiselerini giymişti, Yakamozlar parlıyordu gözlerinde Yıldız yıldızdı gözleri Gökyüzü de lacivert olmuştu. Bir sensizlik dolaşıyordu yalınayak Kumların hışırtılarında ayak izlerin Belki bir de bensizlik, Dönüşü yoktu farklı yönlere yürüyüşün Lacivertlerde hüzün, Bütün lacivertler üzgün… Kendi gölgesine mahkum biri vardı ya Sahibiydi bütün sessizliklerin Lacivert karanlıklarda Kendi ayak izlerinde silinmeye mahkûm İşte o bendim, Sessizce ve sensiz Elenmiştim. Oysa ne çok beklemiştim bilsen Bir gelse demiştim, Gelmişsin gibi Gülümsemiştim. Rüyalar sensizlikte bir çılgın Uyunmadan yaşanır olmuştu Lacivertler altında bir gölge koşuyor Gittikçe yaklaşıyordu, Gölgenin ardında sen yoktun Yoktun gülüm, Lacivert bir geceydi gördüğüm Lacivertlere gömülmüştü hayaller Gönlümdeki ışıklar Kördüğüm, Bu kaçıncı geceydi Sensiz öldüğüm. Turgut Uzdu |
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 2 (0 üye ve 2 misafir) | |
|
|
Threaded Mode