Melih Coşkun

**GooD aNd EvıL** · 04-07-2009, 05:44 PM

Acılarımın Çetelesini Tutmadım Hiç

Acılarımın çetelesini tutmadım hiç
Ya da çıkartıp kılıcımı kınından
Savaşmadım tek başıma
Gecenin üzerime saldığı hüzünlerle

Dünyada yazılmış bütün şiirleri ezbere bilip de
Tek bir dize yazamayan adam kadar garip
Yahut usta bir şairin
Yüzlerini bile görmediği insanların yaralarını sarıp
Yanı başındakilere duyuramadığı ses kadar derin
Şizofren bir sayıklama gibi belki de
Ceylan bakışlı bir sevgili yaratıp satırlarında
Sonra onun için ******* boyu uykusuz kalmak

Hayır
Acılarımın çetelesini tutmadım ben hiç
Oynamadım da hiçbirinizin yaralarıyla
Ne demir kapıları pas tutmuş karanlık zindanlarda yattım
Ne iğrenç ıslığını duydum ıslak bir sopanın
İnerken ense köküme

Peki nedir o zaman
Şu kahrolası dünyayla alıp veremediğim
Her gece boğazımı saran bu yağlı urgan
Hiç kimse duymadığı halde
Kulaklarımı sağır edercesine çınlayan o ses.

Oysa o kadar sessiz ki *******i bu şehir
Ve odam o kadar huzurlu
Ne bir polis sireni
Ne kırılan camların karanlığa savruluşu.

Yine de mümkün mü sanıyorsunuz
Mil çekip yüreğimin gözlerine
Kendi vicdanımın yüzüne tükürmek
Mümkün mü
Kenarı desenli kağıtlarda aşkı ağlatmak
Kolay mı be dost
Sadece kendi acılarımın çetelesini tutmak…

2005

04-07-2009, 05:44 PM	#6
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57931 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Acılarımın Çetelesini Tutmadım Hiç Acılarımın çetelesini tutmadım hiç Ya da çıkartıp kılıcımı kınından Savaşmadım tek başıma Gecenin üzerime saldığı hüzünlerle Dünyada yazılmış bütün şiirleri ezbere bilip de Tek bir dize yazamayan adam kadar garip Yahut usta bir şairin Yüzlerini bile görmediği insanların yaralarını sarıp Yanı başındakilere duyuramadığı ses kadar derin Şizofren bir sayıklama gibi belki de Ceylan bakışlı bir sevgili yaratıp satırlarında Sonra onun için ***** boyu uykusuz kalmak Hayır Acılarımın çetelesini tutmadım ben hiç Oynamadım da hiçbirinizin yaralarıyla Ne demir kapıları pas tutmuş karanlık zindanlarda yattım Ne iğrenç ıslığını duydum ıslak bir sopanın İnerken ense köküme Peki nedir o zaman Şu kahrolası dünyayla alıp veremediğim Her gece boğazımı saran bu yağlı urgan Hiç kimse duymadığı halde Kulaklarımı sağır edercesine çınlayan o ses. Oysa o kadar sessiz ki *****i bu şehir Ve odam o kadar huzurlu Ne bir polis sireni Ne kırılan camların karanlığa savruluşu. Yine de mümkün mü sanıyorsunuz Mil çekip yüreğimin gözlerine Kendi vicdanımın yüzüne tükürmek Mümkün mü Kenarı desenli kağıtlarda aşkı ağlatmak Kolay mı be dost Sadece kendi acılarımın çetelesini tutmak… 2005

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)