Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

KARACAOĞLAN’a

Bülbül gibi gel de şu gül dalıma,
Bin gönül dedim de bindiremedim.
Reyhan reyhan iliğime kanıma,
Sin gönül dedim de,sindiremedim.

Sevdasıyla yüreğimde arazım.
Günden güne kahrediyor marazım,
Canım yanar arşa çıkar avazım,
Sön gönül dedim de,söndüremedim.

Bir yel esti seher vakti buradan,
Gönül kuşum uçup gitti yuvadan,
Hüma gibi süzülürken havadan
İn gönül dedim de, indiremedim.

Aklım aldı ardı sıra götürdü,
Var ömrümü yok ederek bitirdi,
Gök yüzünde köpük köpük köpürdü
Din gönül dedim de, dindiremedim.

Aşıp gitti Kaf dağının ardına,
Mekan kurdu aşıkların burcuna,
Sultan oldu Ankaların yurduna
Dön gönül dedim de, döndüremedim.

Kendi gitti beni attı kenara.
Yaralıyım kul eyledi pazara.
Ölüyorum gel de beni mezara,
Göm gönül dedim de, gömdüremedim.

13.10.2001

[GooD aNd EvıL]

Kargaşa

İnsanla insafsız ilişkiler var,
Fikir ve eylemde çelişkiler var,
Türküler bir başka,saz başka çalar,
Kargaşa var,kavramların içinde.

[GooD aNd EvıL]

Kendi KENDİNE

Bir güzel üç aynadan,
Bakar kendi kendine.
Kırk mumu kırk odadan,
Yakar kendi kendine.

Billur gibi camlara,
Sır çekmemiş anlar’a,
Pazar kurmuş canlara,
Satar kendi kendine.

Suyu göklere taşır,
Döner yere ulaşır,
Irmak olup dolaşır,
Akar kendi kendine.

Mesken eder yüceyi,
Gündüz eder geceyi,
Yüzündeki peçeyi,
Açar kendi kendine.

İş işlemez gereksiz,
Sebebi yok sebepsiz,
Yeri göğü direksiz,
Tutar kendi kendine.

Gerçek kara sevdada,
Mecnun olur Leyla’da,
Kul’da kendi,Mevla’da,
Tapar kendi kendine.

Yaralım O’na doyma,
O çaldıkça sen oyna,
O her şeyi bir ayna,
Yapar kendi kendine.

MUSTAFA YARALI

[GooD aNd EvıL]

Kendimi KAYBETTİM BULAMIYORUM

Kaçıyor elimden,bütün fırsatlar,
Zerresine sahip olamıyorum,
Arttıkça artıyor yine heyhatlar,
Bir türlü kendimle kalamıyorum.

Dünya bana kalmaz ölünce sağlar,
Üstelik üstüme yıkılır dağlar,
İncelip çürürken o sağlam bağlar,
Artık uç ucuna ulamıyorum,

Gönlüme mekan yok,dar gelir yurtlar,
İçimi kemirir kudurmuş kurtlar,
Çiçeksiz bahçemde diz boyu otlar,
Çakır dikenleri yolamıyorum,

Şu Dünya işine beni soktular,
Günah işlettirip suça baktılar,
Cennetten çıkartıp nâra attılar,
Ne yapsam NÛR ile dolamıyorum,

Başımı bir belâ sardım saralı,
Gönül deryasına daldım dalalı,
Ödlümü,kaldı mı nerde Yaralı?
Kendimi kaybettim bulamıyorum.

19.o5.2007

[GooD aNd EvıL]

KIıskanç

Kıskanç dağı devirir,
Sevgiyi gömmek için.
Aşkı kine çevirir,
Ateşten gömlek için.

Gül atarsa baş yarar.
İşi gücü hep zarar.
Kendince suçlu arar,
Kırdığı çömlek için.

Akıl versen akla tok.
Ukalalık daha çok.
İçinde bir çaba yok,
İnsanca görmek için.

Utanmayı kaldırır.
Altını hep çaldırır.
Kimi görse saldırır,
Belâyı örmek için.

Kendi çöplükte gezer.
Burnu bulutu çizer.
İftirâ yalan dizer,
Pis,murdar ölmek için.

Yaralı maya çaldı.
Kendi payını aldı.
Aşktan güzel ne kaldı,
Gönüle dönmek için.

18.06.2001

[GooD aNd EvıL]

Kim BANA KİMDİR?

Sefll Seimi'ye

Kimse bana canan olmaz, can olmaz,
Canımı cânân’a verdim vereli,
Muhabbet bağının gülleri solmaz,
Gönül bahçesine girdim gireli.

Bir ilim okudum harfsiz,rakamsız,
Rütbem erlik oldu,nâmsız nişansız,
Dilim lâle döndü,sessiz kelamsız,
Postumu dostuma serdim sereli.

Kayaları kırdım,dağları yardım,
Soyundum ben beni,ihram’â sardm,
Döndüm Beytûllah’tan,Ârif’e vardım,
Gülünden kokuyu derdim dereli.

Gönül ikliminde,mânâ özünden,
Bütün Âlemlerin,geçtim sözünden,
İkilik sevdimse,birlik yüzünden,
Kesrette Vahdeti gördüm göreli.

Zikri Hakikatten yediğim sille,
Kesti âlâkamı,unutla bille,
Gönlüm LÂ’dan geçti,İLLÂ’da ille,
Tevhit’in sırrına erdim ereli.

Kendini kendime yaptı Hâclegâh,
Her ne yana dönsem ora Kıblegâh,
Başımı koyduğum her yer secdegâh,
Yüzümü yüzüne sürdüm süreli.

Şeriât baş tâcım,târikat ahtım,
Hakikatim Hak’tır,Mârifet tahtım,
Günahtan sevaptan,kurtuldu bahtım,
Amel defterini dürdüm düreli.

03.ö3.2001

[GooD aNd EvıL]

Kim BİLİR

Anlasaydım suskunların dilinden,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.
Ölü kalksa mezardaki yerinden,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Şu harâbe duvar, şu yıkık çatı,
Susup durmasaydı böyle kaskatı.
Nice mahrem sırrı örten şu kapı,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Şu patika yollar, dağlar, kayalar,
Irmaklar, denizler, serin yaylalar,
Sırları yırtılmış paslı aynalar;
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Uzaktan bakışan şu oğlan, şu kız
Bir güzel ağzında çiğnenen sakız.
Ateşler, topraklar,ay,güneş,yıldız;
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Ya şu kundaktaki küçücük bebe!
Neleri görecek, nelere gebe.
Şu ihtiyar kadın, şu yaşlı dede,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Haber salsam koyunlara, kurtlara,
Gelin desem yaylım yaylım otlara.
Kulak versem mezardaki taşlara,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

Dağılsa da âlemlerin sisleri,
Duyabilsem o duyulmaz sesleri.
Dile gelse yaralının hisleri,
Ne konuşur, ne söylerdi kim bilir.

09.06.1995

[GooD aNd EvıL]

Kime NE?

Sevgilinin aşkı,düşmüş sineme,
O göz koyup,O bakarsa kime ne?
Kahrı,lütfü şiir olur yinede,
O okutur O yazarsa,kime ne?

Yakın iken uzak etse arayı,
Virân olsa,gönül yurdu sarayı,
Tahrip etse,kalbimdeki yarayı,
O kanatır,O sararsa kime ne?

Sitem etse,darılsa da,küsse de,
Yüreğimde tayfun olup esse de,
Yüz çevirmez, selâmını kesse de,
O arayıp, O sorarsa kime ne?

Boşa gitse dualarım,emeğim,
Sevdasından, parçalansa yüreğim,
Yalvar, yakar reddedilse dileğim,
O çevirir,O ararsa kime ne?

Dilimle,gönlümle,şiirle sazla,
Kulluk dahilinde niyazla,nazla,
An olur nâfile, an olur farzla,
O dolanıp,O sararsa kime ne?

Gün oldu fırsatlar elimden kaçtı,
Gün oldu göz yaşım sel gibi taştı,
Öyle sır verdi ki,iradem şaştı,
O açarsa,O kaparsa kime ne?

Adem gibi Cennetinden kovsa da,
Destan etse,cümle Âlem duysa da,
Layık görüp cehenneme koysa da,
O ateşler,O yakarsa kime ne?

Acı tatlı,yaşattığı ömrümü,
Yetmez mi ki,sadece o gördü mü?
Kendi için şu Yaralı gönlümü,
O yaparsa,O yıkarsa kime ne?

27.05.2007

[GooD aNd EvıL]

Kimler NEREDE KUL?

Bilinmek için mi bunca renklilik?
Kimisi güllerde,kimi hâr da kul.
Zıtlıklar içinde ne bu ikilik?
Kimi genişlikte,kimi dar da kul.

Her nereye baksam Hakkın sergisi,
Her şeye işlenmiş Onun sevgisi,
Eseri ortada gizli kendisi,
Kimi yuvasına,kimi yurda kul.

Testiler sâkiye,kadehler dem’e,
Şaraplar dudağa,Erenler cem’e,
Meydan küheylana,küheylan geme,
Kimisi şenlik de,kimi zârda kul.

Bir yanda inkar var,bir yanda “Beli”
Zengini fakiri,deliyle veli,
Hayır-şer içinde şu insan seli,
Kimisi aslana,kimi kurda kul.

Cahiller cehline,arifler Hakka,
Abit ibadete,aşıklar aşka,
Bitkiyle. hayvanın işleri başka,
Kimisi ağ yarda,kimi yarda kul.

Ferhat’lar Şirin’e,Mecnun Leyla’ya,
Kimisi belaya,kimi Mevlâ’ya,
Kimileri “L” ya,kimi “İLLA” ya,
Kimisi yokluk ta,kimi var da kul.

Muhammed her yerde,Halil yanışta,
Yunus bir balıkta,İsa barış da,
Nuh tufanda,Eyüp derde dalışta,
Kimisi miraçta kimi “tur”da kul.

Padişah olmazsa,kulluk da olmaz,
Bu bir gönül işi, akıllar almaz,
Yaralım ölürsen kulluk da kalmaz,
Kimi sahnelerde,kimi sır da kul

30.09.2001

[GooD aNd EvıL]

Kubbeler BOMBOŞ

Bir varmış,bir yokmuş,canlar,cisimler.
İbretle bakınca,bak neler bomboş.
Bir an gibi geçer yıllar,mevsimler,
Zerreler,nüveler,habbeler bomboş.

Bir damla etmeyen varlık selinde,
Oynayanlar O’nun Kudret elinde,
Tevhit ilmi ile,ledün dilinde,
Mânâyı bulana maddeler bomboş.

Her yana gövdenin gölgesi vurmuş,
Hâkikati Hak’mış,Hak ise Nur’muş,
Rüzgar ses vermiyor,dalgalar durmuş,
Deryalar,ırmaklar,katreler bomboş.

Bir yer var yer değil,mekânsız mekân,
Beklide doğrusu,vatansız vatan,
Bir Pazar kurulmuş,alandır satan,
Şehirler,çarşılar,caddeler bomboş.

Bir âlem ki sonu yok,uçsuz.bucaksız,
Kâinat yolcusuz,yollar duraksız,
Bir ilim okunur harfsiz,vâraksız,
Okullar,sıralar,râhleler bomboş.

Nerde peygamberler,nerde veliler?
Nerede erenler,kırklar,yediler?
Bana; “Bu bir sırdır,sen sus” dediler,
Koskoca evren’de,kubbeler bomboş.

Ne tarafa dönsek boşluk denizi,
Yoklukta yüzüyor varlık gemisi,
Bu garip Yaralı “hiçlik” delisi,
Kulisler,perdeler,sahneler bomboş.

12.01.2000