Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Koymazdı Belki Gitmelerin
Ben benliğimi sende bulmuştum inan;
Umudumu kesmişken insani duygulardan,
Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
Yüreğim doymadı sevgiye; İçim sızlıyor...

Aşk değil alışkanlıktan öte bir bağlılık bu
Özlemimsin; ayrılık olsada bu duygunun sonu.
Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
Yüreğim sende kaldı dönmek istemiyor...

Alışılırmı ayrılığa bende alışamadım işte,
Hüzün kaplıyor içimi her sensiz sevinişte,
Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
Yüreğim seni bende sanıyor; içim kanıyor...

Lokman olsa saramaz bu yarayı zaman,
Sende anlayacaksın ağladığın zaman,
Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
Boşalmasa duygularım göz pınarlarımdan...

**Yokluğunun ayazı kanımı donduruyor,
**Üşüdüm: Terim tenimde buz tutuyor.
**Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
**Uzansam dokunacağım; İçim yanıyor...

Ne sen benden gittin, ne ben sende kaldım,
Tutamadım sözümü; yine hüzne sardım,
Koymazdı belki gitmelerin unuturdum da:
Sonunda başa döndüm; Yine yalnız kaldım...
Abdurrahman Güleç