Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Gül Bahar

Gecenin ortasında bir kadın,
Bilmeden gidiyordu dalgın, dalgın.

Sanki, yerde sürünen adımlarla,
Yavaş, yavaş yönelmişti kumsala.

Sımsıkı sarılmış, kucağında kızı,
Deniz dalgası gibi içinde bir sızı.

Bir umut var yıldız gibi, o da düşer,
Götürür zaman, ta başından deşer.

İlk defa burada karşılaşmıştı,
Elinden tutarak kucaklaşmıştı.

Hiç ayrılmayacağız demişti seninle,
Ama yenik düşmüştü işte ecele.

Gözleri doldu, hatırladıkça üzülmüştü,
Dudakları titredi, biraz da büzülmüştü.

Konuşmak istedi, sözler düğümlendi,
Sıktı kendini, parmakları kenetlendi.

Gözlerini yumar, iki damla yaşı süzer,
Kollarında uyuyan Gülbahar’ın dudağına düşer.

Hayatın bütün dertleri, nefreti,
Bu iki damla yaş içine gizlenmişti.

Gülbahar damlaları emdi, emdi, emdi,
Acılarla büyüyen bir bebek oldu şimdi.

Ali Kaybal