Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Sessiz Olur Ölümüm

Sensiz uzaklarda sayılırım, sessiz kaldığımda,
Kurtların ölümü yalnız olurmuş, ay ışığında.

Sakın ha, ben ne yaptım diye çırpınarak ağlama,
Sere serpe uzanmış görürsen musalla taşında.

Selalar verilip, etrafa haberim salındığında,
Cevap veremezsin, derdi ne diye sorulduğunda.

Üzül, son nefesimde yanımda bulunmadığına,
Sıkışıp kalacak çırpınışlar, tabut kapağında.

Denecek, tükendi, kendini anlatamadığına,
Kendini anlatamadı yazacak, mezar taşında.

Sevgi ruh gibi sıkılır, yalnız bıraktığında,
Geriye dönüş olmuyor, bedenden ayrıldığında.

Dermani’yim üzülme, vasiyetim olacak sana,
Eline çiçek alıp ağlama, mezarım başında.

Ali Kaybal