İsmail Soygeniş

[GooD aNd EvıL]

Ağla İnsanım Ağla...

Ağla insanım ağla,
Değişmez makus talihine ağla.
Başına kondu yine akbabalar, kargalar,
Kimi özün, kimi gözün durmaz gagalar,
Karalar bağlasın ağlasın garip analar,
Taze Ferman gelmiş derler kışladan,
Demiş: “gülmek düşünmek senin ne haddine,
Uyacaksın yalnız yat uyu emrime”,
Ya kurban olacaksın, gireceksin kabire,
Ya urgan olup kıvrılıp sığacaksın heybeye”,

Ahh anadolum Gülmek senin neyine,
Baylar paşalar düşünmüş gülmüş yerine,
Ağlamak düşmüş ezelden hissene,
Ağla Anadolum sen ağla acınası haline,
Darbelerle geçen kirli mazine ağla,
Kararan atine bakta karalar bağla,
Baharı görmeden, gelip geçen ömrüne ağla...

Ağla insanım ağla,
Okumuş cahilin ilmine,
Suskun alimin haline ağla...
Korkup pusan aslanın,
Söveni öven basının haline ağla...
Hırsına kurban vekilin,
Heybeye sokulan milletin,
Değişmez makus talihine ağla...