Metin Boztepe

[GooD aNd EvıL]

Biz
gözlerimizde buluşurdu yüreklerimiz
ben ayrılırdım sessizce
zaten senin olanı,
bırakarak ayaklarının dibine
ve gözlerimizde buluştuğunda yüreklerimiz
denizin dalgalarda sevinci kadar
sınırsız çoşku dolu yaşardık
sevincimizi
güneşin denizde aldığı yol gibi
saçardık sevgimizi
okyanuslar gibi akardık yüreklerimize
doyamazdık gene de
çorak toprağın
suya doyamadığı kadar
keşfedilmemiş kumsallarla buluşması gibi
dalgaların
kucaklaşırdı yüreklerimiz
bir bebenin anne sütüne
ihtiyacından
öteydi sevgine ihtiyacım
tüm nehirlerin denize kavuşmak için
çırpınışından da öte
nice sevdalara tanıklık etmiş marmara
veremezdi hesabını sevgimizin
damla hesabıyla
arttıkça çoğalırdık,büyüdükçe sınırsız
hep sınırsızcasınaydık zaten
başlayan bitmeyendik çünkü
ve sonsuzluğu olmuştuk birbirimizin
sonsuzluğun ötesinde
öyle ki; sevgimizi anlatamadı kelimeler
bu nedenle
hep hazır tuttular istifa mektuplarını ceplerinde
biz böylesine sevdalıydık birbirimize
sevgimizle artmıştık
bir sevda seline dönmüştük sınırsızca
kelimeler sınırlıydı,sevgimiz sınırsız
bu yüzden çoğu zaman
biz değil,
yüreklerimiz konuşmadı mı zaten...!
birbirlerinin bakışlarını yakalamadılar mı
her atışlarında...
en çok biz bilirdik,göle yoğurt çalınmayacağını
ama daha çok bilirdik
sevgimizin bir damlasının
o gölü bir okyanusa çevireceğini...