Zeki Ergin

[GooD aNd EvıL]

*Arıyorum

kaybolan umutlarımın peşinde
ben bir serseri
yaşar gibi dururken
bu kaçıncı haykırışım karanlığa
gözlerim kançanağı ağlayışım
kankaranfller ardında
oy anamın 18 yaş güzelliği
oy doğduğum gün
ve de yaşanmamış sevilerim
yerini bulmamış sevilerim
vede dalında solan güller

bir avuntu ararım
bin umutla uyanırım her sabah
oysa boşunadır gözyaşlarımın çoşkusu
akpak bir dünyaya olan özlemim
nerededir
her sabah binlerce güneş doğan ülke
insanların
bir bütün olduğu yerdedir
uzakta değil


karanlığın gözlerini çalmışken insanlar
çağdışına doludizgin koştukça insanlar
ben n'edeyim
biliyorum delifişek olmalıyım
yeni doğan
her çocuğun bir kaç saçını okşamalıyım
yok mu el uzatacak bu çocuğa
muhtaçtır
vede acımasız
bak ağlıyor
belki de bir solukluk ömrü kaldı
gören kim
kim tanıyor şu dünyada kendini

yoktur 25 yaşımın çoşkusu
nedendir belimin kamburu
nedendir yüzümdeki ihtiyarlık
evet insanlık için
insanları öldürenler
duyuyor musunuz beni
bu şiir tükenmişliğimin destanıdır

işte gene soğuk bir rüzgar esiyor
karanlığa gömüyor tüm iyi düşünceleri
ben öksüz bir çocuk
yitirmişim kendimi

_iskenderun ağustos1972
_köz yt:1973

Zeki Ergin