Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Son Nefes

Hayal gibi uzaksın, gözyaşı kadar yakın;
Ey deniz, kollarından beni ayırma sakın!

Güzelliğin gözümde büyüdükçe günbegün,
Alt üst etti dünyamı, ateş rengi bir hüzün.

Artık mutluluğum yok, verdiğin hazdan başka;
Ellerimde ne kaldı, buruk bir yazdan başka?

O büyülü sesinle gönlüm huzur buluyor;
Dalga dalga ruhuma yalnızlığın doluyor.

Yüreğimdeki ateş çemberi daralınca,
Özlemlerin yerini umutsuzluk alınca,

Dinleyerek derinden son bir defa sesini,
Kucağında verecek bu can son nefesini.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Sırça Köşk

Kalbimin en derin yerinde;
Bir sırça köşk yarattım sana.
Sınırsız sevgimle süsledim içini;
Sadakatten,
Aşılmaz duvarlar ördüm etrafına.

Bahçesine umutlarımı ektim;
-Çiçek vermedi-
Ben sevmekten yoruldum;
Sen sevilmekten bıktın.
Kalbimin en derin yerinde,
Beni değil, o sırça köşkü yıktın.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Son Nota

Bir şarkının son notası gibidir,
Gün batımı yitirilen son umut.
Zaman tükenmiştir avuçlarında,
Korkunç acılarla titrer yüreğin.

Artık dönmek imkansızdır geriye,
İnsan bir kez “seviyorum” dedi mi.
Kabul etmesen de olan olmuştur;
Açık denizde öylece kalırsın.

Fırtınanın ardında bıraktığı,
Kırık dökük bir gemidir yalnızca.
Ve gemiye göz yaşıyla kazılmış,
Kulakları tırmalayan “son nota”


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Söyleyemedim-1

Söyleyemedim,
Dolu dizgin akışını,
Duygularımın.

Işığa koşan,
Ateş böceği miydi,
Yüreğim?

Bir avuç sevgi,
Bir avuç umut...

Söyleyemedim,
Kelimelere sığmazdı.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Söyleyemedim-2

Yeni heyecanlar büyütemedim içimde.
Yeni umutlara sarılamadım.
Yokluğunda kaybolacağımı bile bile,
Engel olamadım gidişine.

Aşılmaz duvarların ardından
Yeni güne “Merhaba! ” diyemedim.
Avazım çıktığı kadar haykırıp,
Seni sevdiğimi söyleyemedim...


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Sus

Sus, bir şey söylemeden yalnız ellerimi tut;
Acın sonsuz da olsa birkaç dakika unut.
Sözlerin ta derinden kalbimi yaralıyor;
Şu düştüğüm çıkmazda yollarım daralıyor.

Sus, haykırma yüzüme aşkın bu muydu diye;
Beni yıllardan beri hiç dinlemedin, niye?
Senden ayrı olmayı istiyor muyum sanki?
Yüreğimden bir parça hep seninle inan ki...

Sus, anlayamıyorsan içimden geçenleri,
Beklemende mana yok, dönmeyeceğim geri.
Gidiyorum, üzülme; her şey için artık geç;
Kendine mutluluğa açılacak bir yol seç.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Taş Oldu

Bir kış günü dalıverdi rüyama;
Baş ucumda kanat çırpan kuş oldu.
Ateşini tutuşturup dünyama,
Sevdasıyla yanağımda yaş oldu.

Çok sevildi, yine yüzü gülmedi;
Hislerimin kudretini bilmedi.
Türkülerle haber saldım, gelmedi;
Keder oldu, dertlerime baş oldu.

Bilmem o mu benim gönül verdiğim;
Bir yabancı gözlerinde gördüğüm.
Alın yazım avucunda kör düğüm;
Ezip geçti, mezarıma taş oldu.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Teslim Aldığım İksir

Nefes almaktan başka hayatla yoktu bağım;
Istıraplarla geçti en güzel gençlik çağım.

Bir öğretmen ayırdı kapıldığım hülyamdan;
Güç almayı öğrendim sevmediğim dünyamdan.

Üstümüzde geziyor koruyucu kanatlar,
Büyülüyordu bizi ruhundaki sanatlar.

Kara tahta başında sanki can veriyordu;
Fazilet timsalimiz gün güne eriyordu.

Dalıyordu, çimen yeşili gözleri ıslak
Dualar ediyordu Tanrı’ya ağlayarak.

İleride yerini almamızdı dileği;
Faydalı olmak için kaynıyordu yüreği.

İçimde o günleri kaybetmenin acısı;
Gözlerime kazınmış, yokluğunun sancısı.

Ardımda anıların gizlendiği sır duvar;
Gelecekte kim bilir daha nice yıllar var.

Ufkumda açtığı yol saadetle dolacak;
Hayatımdaki yeri vazgeçilmez olacak.

Sesini duyacağım, kabirden gelse bile;
Yine tekrarlayacak: “Durma sakın, ilerle! ”

Bıraktığı iksiri akıtıp damla damla;
Onu anlatacağım her harfle, her rakamla.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Tutku

Hayalin güç verdi seneler boyu;
Adın kazılıydı *******ime.

Ne çok bahar geçti, bilsen ne çok kış...
Artık yüreğimden parça gibisin.

Karanlık dünyamın tek mutluluğu,
Islak umutlarım kadar benimsin.
(Mevsim rüzgarları şahidim olsun.)


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Tutsak

Daha güneş doğmadan uyanır Salih Kaptan;
Bir an önce denize açılmaktır dileği.
Görmez, duymaz kimseyi, başka bir yaşam bilmez;
Masmavi dalgalarla kaplı derler yüreği.

Ortalık kararırken yavrusunu hatırlar;
Bütün bir gün boyunca babasını özleyen.
Kederinden gözleri kanlı yaşlarla dolar;
Üzülür balıkçıyı o haliyle izleyen.

Bir yandan sarar deniz, *******in hasreti;
Karadaysa yavrusu, nasıl paha biçilir?
Akşam olunca artık, dolacaktır müddeti;
Ne mavi dalgalardan, ne evlattan geçilir.


Ayşe Korkmaz