Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kuşlar...!

Kahpeymişsin…!
Hep öyle dediler…
Sebep senmişsin güya…
Ah dünya…

Akılsız bildiğimiz,
Hani, o kuşlar var ya;
Acaba neden ürkek,
Çok çalıştım anlamaya…

Çıkıp da gökyüzünden,
Bakabilseydik aşağıya,
Belki anlardık,
Nedir ki sebebi bizden kaçmaya?
Kaldı ki;
Onlar emin ve özgür,
Biz asıl tutsak ve yaya…

Ah insanlar…!
Hani, o kuşlar var ya..?
Onlar bilip seziyor galiba,
Kötülüğe kim maya?
Kuşbakışı bakalım,
Suçlu çıksın ortaya…

Sana kahpe demişler,
Özür dilerim dünya,
Seni de kendimize benzettik,
Gül dikilen toprağını,
Kan dökerek kirlettik,
Nice hayal düştü suya...!

Kuşlar biliyor…
Kâbusun, biz galiba,
Hâlbuki sen,
Yaşanası güzel bir rüya…

Gelin kuşlar, barışalım,
Affetsin bizi dünya..
Misafiriz nihayet,
Bir gün koyar kapıya…
O kapının ardında,
Dökülüyor tüm foya…

Yarın çok geç olabilir,
Yıkılsın bu ütopya…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Naçar Gönül.....!

Düşme gönül, sevda bir köz,
Kül eyleyip, saçar seni…
Yanağına, yaş döker göz,
Her damlada, ölçer seni…

Gece sarhoş, gündüz haram,
Çözen var mı, nasıl kavram,
Yanar özün, bilmez meram,
Susadıkça, içer seni…

Düşünürsün, çilesi çok,
Nasîhata, karın pek tok,
Akıl gitmiş, başında yok,
Deli edip, geçer seni…

Dinlemiyor gönül yasak,
Kalbin harap, ağır aksak,
Kuş gibisin, ama tutsak,
Hapis edip, kaçar seni…

Yemek içmek, yok fikirde,
Dolaşıyor, yar zikirde,
Hal kalmadı, bu fakirde,
Orta yerden, biçer seni…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Naz Ederse...!

Bülbülü ağlatır, gül naz ederse,
Mevla’yı kızdırır, kul naz ederse,
İçinde aşk varsa, niye ki lalsın,
Aşık usandırır, dil naz ederse…

Kavurur cihanı, yel naz ederse,
Yaprağı yeşertmez, dal naz ederse,
Gönüldeki sazı, bilenler çalsın,
Notalar şaşırır, tel naz ederse…

Vahayı yaşatmaz, çöl naz ederse,
Ateşi söndürmez, kül naz ederse,
Yüreği bırakma, ortada kalsın,
Çalarlar, sendeki hal naz ederse…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ne değişti…?

Ne fırtınalar gördüm!
Ne rüzgarlar vurup geçti…..

Bu gönlüme;
Ne çığların düştü senin…..
Ne testere gibi sözlerin;
Tam ortamdan biçip geçti…..

İki çift kelamına,
Nasıl da dağlanırdı yüreğim….
Sana o ne biçim keşti….

Şimdi ne değişti….?

Sen düşerdin aklıma!
Uykularım kaçak….
En erken dönüşü;
Ya gecenin saat üçü,
…………….Ya da beşti….

Şimdi yokluğunda sanki ne değişti….?

O gün beni;
Varlığın ezip geçmişti…..

Bugünse;
…..Yokluğun,
……….Varlığının yerine geçti….

Ne değişti…?

Sen mi – ben mi….?
Yoksa havasını soluduğumuz,
………………………..Bu düzen mi…?

O gün beni kim sevmişti …?

Kim….?

…Sen mi ….?

……..Yüreğin mi….?

………….Yoksa………….!
……………….Onlar değil de…..!

……………………..H e v e s l e r i n m i ……?

Ben biliyorum ne değişti…….!

Haydi…!
…Seninde gücün yetiyorsa söyle;

………B a n a…D e k i…!
……………Ş u…D e ğ i ş t i……!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Nedir ki adın…?

Kiminin içinde, olmuş bir illet,
Kimine göre de, en büyük nimet,
Ödenir uğruna, en ağır diyet,
Akıla rest eden; nedir ki adın..?


Kimisi kapında, geçirmiş cinnet,
Kimine sorarsın, sanki bir cennet,
Elinde değil ki, düşersin elbet,
Canlara kast eden; nedir ki adın..?


Kiminin gönlünde, duran bir kasvet,
Kiminde yıllardır, beklenen hasret,
Çözen var mı seni, nasıl bir halvet..?
Sırrıyla mest eden; nedir ki adın..?

……………..

İllet mi Nimet mi, yoksa cinnet mi..?
Ödenen diyet mi, yoksa cennet mi..?
Kasvet mi Zillet mi, yoksa hasret mi..?
Her çeşit post giyen! Nedir ki adın…?
Düşman mı bu millet; nedir muradın..?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Neye yarar....! ! !

Bir dil tatlı kelâmı,
Kelâmında selâmı,
Selâm asıl merâmı,
Söylemiyorsa eğer…!

Göz bakınca mânâyı,
Mânâdaki imâyı,
İmâda ki Mevlâ’yı
Göremiyorsa eğer….!

Yürek aşkı anmayı,
Andığında banmayı,
Bandığında yanmayı,
Bilemiyorsa eğer…...!

İnsan özünde kanı,
Kanında da ihsânı,
İhsân ve de irfânı,
Taşımıyorsa eğer….!

O dil yılandır sokar…...!
O gözler sahte bakar….!
O yürek çok can yakar..!
O insandan ne çıkar......?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Neyleyim

Dünya denen şu ufacık zerreyi
O gönlüne hapseyledim, neyleyim
Dünyada sen alemde bense senin içinde
Başka dünyamı var ki, sürgününde gideyim


Aşk denilen çözülmez bilmeceyi
Sende çözdüm, ben leylayı neyleyim
Aşkta sen sevdada, yürek baki kaldı sende
Başka yüreyimmi var ki, sürgününde seveyim


Ölüm denen o çok korkulan şeyi
Gidişindir, ölümleri neyleyim
Ölümde sen hayatta, canım senin teninde
Atınca bir mezar kaz, sürgününde gireyim

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 1)

Yürekten sevenler, perişan halde,
Öğrendik sevdayı, bir kurs açalım..!
Âleme ibret, biz kaldık her halde,
Gel dostum zamane, aşktan kaçalım..!

Demiştim baharda seni kış eder,
Düşersin ağına, gözü yaş eder,
Sefâlet ardına, seni peş eder,
Otur da gençliğe, kefen biçelim..!

Depreşir yarası, açma mâziyi,
Isıtma içimde, aşka seziyi,
Bu masa kaldırmaz, iki gâziyi,
Kesmedi bâdeler, zehir içelim..!

Leylâ unutturdu, bize Mevlâ’yı,
Mevlâ’da gösterdi, türlü belâyı,
Terk ettik uğruna, gerçek sılayı,
Gurbetten öteye, nere göçelim..!

Aşk bela değil de, sevgili zâlim,
Sevdin ya bir kere,verdirir tâlim,
Sen hasta yatarsın, onlar sağ sâlim,
Serden geçtik ise, yardan geçelim…!

***''Oflu dostumun dünkü _ Metin Dostuma (Nazireler 1) şiirine naziredir''

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 2)

Kıymeti bilinse, gerçek sevenin,
Uğruna divâne, yanıp dönelim..
Zerresi kalmadı, çağa güvenin,
Yandırdı sevdası, sönmez sönelim..!

Anlat da düşmesin, kimse batağa,
Akıllar kanmasın, iki nutuğa,
Bitiyor her şeyi, girse yatağa,
Bizde mi zamane, aşka kanalım..!

Kalbimiz esâret, kendimiz hamal,
Pervâne dönüyor, Nil ile şimâl,
Kavurur gönlünü, sahte bir cemâl,
Var ise gerçeği, aşka banalım…!

Döneklik edenin, devrânı bu çağ,
Her köşe başına, kurulmuş bir ağ,
Aşkımız çığ bizim, sevdamız bir dağ,
Tipisi, boranı, vursun donalım…!

Modern aşk dediğin, belden aşağı,
Ona da sadece, lazım kaşağı,
Sanarız şerbettir, sunduğu ağı,
Gerçek bir dal varsa, ona konalım..!


***''Oflu dostumun dünkü _ Metin Dostuma (Nazireler 2) şiirine naziredir''

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 3)

Göremedim yoktur, vefânın izi,
Onlara sırtımı, döndüm be dostum..!
En ağır bedelle, çözdüm o gizi,
Hesabı makâma, sundum be dostum..!

Gelse de bulamaz, o seven öldü,
Aklını oynatıp, kendine güldü,
O zâlim sevdayı, ikiye böldü,
Ayrıldı parçası, söndüm be dostum..!

Gönlümün hırsızı, intihar etti,
Başını alarak, öteye gitti,
Ruhuna fâtiha.! Okuduk bitti,
Mezara gömünce, dindim be dostum..!

Ne eski ne yeni, yok artık bende,
Bakarım değişmiş, haller var sende,
Beni çok dövdüler, sen daha zinde,
İlk başta sen gibi, sandım be dostum..!

Ustanın dermânı, kendine yetmez,
Posta koyma ile, hemence bitmez,
Akıllı olanlar, deveyi gütmez,
Deliler bağırır; Yandım be dostum..! ! !


***(Oflu dostumun dünkü ''_ Metin Dostuma (Nazireler 3) '' şiirine naziredir)

Metin Yıldırım