Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

Gün Feryat Ediyor

GÜN FERYAT EDEİYOR

Gün feryat ediyor, gece sitemde,
Geri dönüp, senle barışmam diyor.
Kaderim güneşin battığı yerde,
Seher yıldızıyla buluşmamdiyor.

Hayatın son demi, ince bir tül dur,
İstersen çağlayıp ak güldür, güldür,
Ne olur, sitemi aradan kaldır,
Yoksa gül yüzünle, gülüşmem diyor.

Bir gün ben de sevdiğime ulaşsam,
El ele tutuşup kırda dolaşsam,
Gönlümü doldursa, yeniden taşsam,
Senden başkasıyla sevişmem diyor.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

H a N i

H A N İ

Hani dün her şeyi küçümsüyordun,
Kendini gökteki yıldız sanırdın.
Sevmeyi bilmiyor diye hor gördün,
Hani, aşkı gözlerinden tanırdın.

Giden günler geri gelmez, arama,
Neşter vurma, tuz basılı yarama,
Her mevsimin güzelliği var ama,
Sen dört mevsimi de, bahar sanırdın.

Sevda pınarında çağlarım sandın,
Yüksek tepeleri dağlarım, samdın,
Hasretin narına yandıkça yandın,
Gayret etsen, belki de uslanırdın.

Gülen gözlerine oldun pervane,
Bakışıyla oldun deli - divane,
Ayrılığa gerekmiyor bahane,
Veda etse bile onu tanırdın.

Saklamadın ondan hayat yolunu,
Boş yere harcadın, bunca yılını,
Bilemedin, kendi garip halini,
Kesmesen ümidi, onda kalırdın.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

Hapsettin Beni

HAPSETTİN BENİ

Sevgi yağmurları yağsın başına,
Aşkımın seline kapılıp çağla.
Yüreğie sitem etme boşuna,
Sevdan ateş olsun, kalbimi dağla.

Gülün bülbülüne sitemi olmaz,
Aşkta bora eser meltemi olmaz,
Seven hasret çeker, meltemi olmaz,
Yeter ki gönlünü sevdaya bağla.

Gönlüm aşk bahçesi, küser mi güle,
Tüketir ömrünü ağlaya - güle,
Gidersen de geri dön, güle güle,
Sevda ırmağı ol, gönlüme çağla.

Hayatın sırrına eremez oldum,
Tomurcuklar soldu, deremez oldum,
Sensiz, hiç bir şeyı göremez oldum,
Gelmezsen, gözüme mil çekip dağla.

Sevdan buram buram, geçmiyor serden,
Dünyalar bir olsa, vaz geçmem senden,
Yaralı gönlümü kopardın benden,
Hapsettin beni de, demirden ağ la.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

HaTıRaLaR

HATIRALAR

Yıllardır çekiyorum hasretinin yükünü,
Bana ver, ben çekeyim dertlerinin yekünü,
Bu günü yaşıyorken sakın unutma dünü,
Seni de benim gibi geçmiş yıllar oyalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Gözlrimden gitmiyor, geçmişin hatırası,
Bir gün yine seversin, olmaz aşkın sırası,
Böyle biter mi sandın, bu gönül macerası,
Ayrılık ateşten ok, canevinden yaralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Hiç mi düşünmemiştin bir gün ipler kopacak,
Sen tutmazsan elinden, başkaları kapacak,
Avuçlarımda elin, bir güneş gibi sıcak,
Yüreğimde fırtına kopuyor, bu aralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Dilerim hiç bir mevsim, açan güller solmasın,
Benim gibi gönülden sana bakan olmasın,
Bir özelliği vardır belki de, kara yas' ın,
Hep ben yalnızlık çektim, hep ben giydim karalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

Hatıralar Gitmiyor

HATIRALAR GİTMİYOR

Gelmiyorsun, nerde kaldın sevdiğim,
Yüreğimde çözümüyor kör düğüm,
Serap değil, hayalın dır gördüğüm,
Hatıralar, dalga dalga başımda.

Rüzgâr oldum diye esmelimiyim,
Gelmiyorsun diye küsmelimiyim,
Hasret kavurdukça susmalımıyım,
Saklanasın diye gözüm yaşında.

Unutamam can çıkmadan bu tenden,
Bahtım, kara yazılıdır ezelden,
Ne gelirse gelsin sevdiğim senden,
Hayalin gülüyor her an karşımda.

Benim dert ortağım, hayat sırdaşım,
Sen varsın, olmasın ekmeğim aşım,
Sensiz yerden kalkmaz bu garip başım,
Dermanım da sensin, arkadaşım da.

Bağım viran olmuş açmaz gülleri,
Yaşanmış sayamam sensiz günleri,
Deli gönlüm mesken etti çölleri,
Garıbım, dikilmez mezar taşım da.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

Hayatım Rüya

HAYATIM RÜYA

Güneş doğdu yine, gül açtı dal- dal,
Gidiyorum, deme bu diyarda kal,
Bahçemde goncalar açıyor al- al,
Hüznümü gönderdim, geceden aya.

Bir bilmece gibi seni yaşadım,
Gün doğarken, alev oldum, ışıdım,
Paramparça bölünmüştüm, beş idim,
Seninle yeniden geldim dünyâ ya.

Yola çıktım, ulaşırım engine,
Dilerim ki herkes düşsün dengine,
Bakmıyorum artık gülün rengine,
Bütün renkler soldu, döküldü boya.

Benim dünyam çok küçüktü bir zaman,
Herkes vurup geçti, vermedi aman,
Ancak ben yazarım gönlüme ferman,
Dileğimce yaşarım doya - doya.

Minnetim yok, dünyâ'nın gidişine,
Ben dengimi buldum, var git işine,
Uçarak çıkmışım, dağlar başına,
Sonunda hayatım, renkli bir rüya.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

Istırabı Hak Etmedim

BEN BU ISTIRABI HAK ETMEDİM

Fırtına kopuyor deli gönlümde,
Ödül bana, senden gelen zülüm de,
Ağlıyorum yoksun diye yanımda,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Ezelden ebede yolum sen olsan,
Çağlasan sel gibi, gönlüme dolsan,
Bir süçüm olsa da dertlere salsan,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Belki bir gün, diye geçiyor günler,
Hasret ateşiyle soluyor güller,
Susmasın, o bülbül avazlı diller,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Sevda yarasına bulunmaz şifa,
Sevilen de, olmaz diyorlar vefa,
Gel de bitsin, çektiğim bunca cefa,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Bunca çile çektim, uslanmıyorum,
Halden bilmeyene seslenmiyorum,
Senden başkasına yaslanmıyorum,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

İnsan Olmak

İNSAN OLMAK

Ben ağa'yım, efendi'yim diyorsan,
Saygın yoksa neye yarar pir olsan,
Demek bu gidişte bir şeyler noksan,
Tam olmadan, kolay mi insan olmak.

Çoğunun gözleri, bakar kör olmuş,
Susuz kalmış bağlar,çiçekler solmuş,
Nice vatandaşın gözleri dolmuş,
Boşalmadan, kolay mi insan olmak.

Gidiyoruz, üç ileri, bir geri,
Biz oturduk, suçlu kıldık kaderi,
Tanımıyor artık evlat, pederi,
Tanıtmadan, kolay mi insan olmak.

Güneş doğsa hata, doğmasa hata,
Değer veriliyor kat ile yat'a,
Gidiyoruz çamura bata bata,
Kurutmadan, kolay mi insan olmak.

Ayak üşür, çorap giyilir başa,
İffeti, namusu çaldılar taşa,
Güncel sözümüzdur, 'gönlünce yaşa',
Yorulmadan, kolay mi insan olmak.

Ayrılamaz oldu gül ile diken,
Garibiz ya, biz oluruz süt döken,
Kadrini biliyor çileyi çeken,
Çekilmeden, kolay mi insan olmak.

Ormanlar yanıyor, hanlar yanıyor,
Suçlu suçsuz nice canlar yanıyor,
Vatanına kul olanlar yanıyor,
Söndürmeden, kolay mi insan olmak.

Gitmiyorsak, bilinen doğru yola,
Tapıyorsak mala, paraya, pula,
Ülkenin her yanı olmuşsa zula,
Bulunmadan, kolay mi insan olmak.

Başkaları yıyor ahlat'ı, dut'u,
Devler içti, ırmakları kuruttu,
Niceleri ATA sını unuttu,
Anılmadan, kolay mi insan olmak.

Yıllardır gamlıyız, giydik karalar,
Savılmıyor, tuz basılı yaralar,
Haklı olan hep kendini paralar,
Bilinmeden, kolay mi insan olmak.

Çok uzadı sözüm bitmedi ama,
Yaralar büyüdü, tutmuyor yama,
Sönmez der, ADALET denen makama,
Gelinmeden, kolay mi insan olmak.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

İsTeMeM

İ S T E M E M


Mezarıma gelme öldüğüm zaman,
Baş ucuma çiçek koyma istemem.
Geleceksen, severken gel yanıma,
Salımı omzunz alma, istemem.

Bana çok görürken bir merhabayı,
Boşa çıkarırsın bunca çabayı,
Sayende terk ettim tüm akrabayı,
Ne çok sevdiğimi bilme, istemem.

Sevdim dedin, aşk ne imiş bilmedin,
Her zaman sevildin, seven olmadın,
Hasreti çekerken beni bulmadın,
Gelip mezarımı bulma, istemem.

Senin bakışların cennete yol du,
Hazan çiçekleri açmadan soldu,
Gözlerde yaş bitti, kan ile doldu,
Bundan sonra gelip silme, istemem.

Yalnız çıktım karlı dağın başına,
Kan ekledim gözlerimin yaşına,
Belki rastlamazsın mezar taşıma,
Mezarıma bakıp gülme, istemem.

Emine Sönmez

[GooD aNd EvıL]

İsTeRiM

İSTERİM

Gönlümün fermanını, hem yazar, hem okursun,
Sevgileri gönülde, ilmik -ilmik dokursun,
Sen yanımda olursan, isterse dünyâ dursun,
Dünyâyi durdurmayı, sen olursan isterim.

Çevirmeyi istersin akan suyu tersine,
İncitmek istemezsin, çalışırsın dersine,
Her gün selam yollarsın, sevdanin adresine,
Adrese uğramayı, sen olursan isterim.

Yağmurlar söndüremez yürekteki yangını,
Feleği kızdırırsan, ters çevirir çarkını,
Ölüm mü, ayrılık mi, göstersinler farkını,
Hayatı tanımayı, sen olursa isterim.

Güneş gibi durursun, ne doğar, ne batarsın,
Sitem etmek istersin, kaşlarını çatarsın,
Ümite kapılırım, derdime dert katarsin,
Hayallere dalmayı, sen olursan isterim.

Görmediğim zamanlar, dünyâ dar gelir bana,
Arasam da bulamam, hasret nar gelir bana,
Düştükçe yüreğime, yağan kar felir bana,
Hayatı, yaşamayı, sen olursan isterim.

Emine Sönmez