Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İlerliyordu Zaman

İlerliyordu zaman..
Sensiz şehirlerde bıraktım gözyaşlarımı,
Takvimlerden nisandı yapraklar,
Sır oldu acılarım, doğum günüm uzaktı,
Kelepçesi takılıydı bileklerimde sensizliğin
Hançerleşen sözlerinin...

İlerliyordu zaman,
Hala nisandı oysa takvim ayın dördüncüsünde,
Baharındaydım mevsimlerin;
İlerliyordum ben de hala içimdeki o beklemelikle,
Gözlerim yaşlarla dolu, tutuklanan hıçkırıklar,
Yutkunmalığım...
Zindandı kaldırımlar,
Sen de yoktun kollarımın arasında,
Taş dizili yolarda inleyen ayak seslerim,
Yalnızlığım, közü sönencide sigaram.

İlerliyordu zaman,
Nisandı aylardan, ilkbahar mevsimlerden,
Çiseliyordu yağmur;
Önümde biri filizlenmiş, öteki açmış menekşeler,
Eğildim, kıyamadım kopartmaya ötekini, dokunmadım birine,
Eğildim; ellerimde kelepçeler, sensizliğim,
Hançerleşen sözlerin,
İntiharındaki gençliğim.

İlerliyordu zaman,
Hala nisandı oysa
Kışındaydım mevsimlerin,
Beni süzüyordu bu şehir.

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İnanamam

duyulmaz haykırışlarda
aydınlanmalı *******
*******in karanlığında
çözülüverdi heceler:
bir gün sesinle uyansam
inanamam geldiğine
çilelerle yoğruştuğum günlerin
geride kalması mümkün mü

nazlı yar kakülünden bir tel koparsan
boğazımı sıkıp
sürsen Karadeniz koylarına cesedimi
inanmam geldiğine yalan

bu bir uyku bir çözgüsüz sevda
yazgısız sevda
sen ölsen de dönmezsin sevgilim bana
âşıkların saç tellerini kibrit aleviyle
yakarken anlamsızca
benden uzak gözlerin de yanar
gözlerinin yaşı yalnız seni yakar
gördüğüm sen olamazsın
sen olamazsın
yedirirsin etini
bana kemiğini koklatmazsın
biliyorum sen benim olamazsın

(Perşembe,12.08.1999/01:08)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İnce Bir Sızı

Söyleyecek ne bir söz
Ne de tavrım kaldı, aşka dair...
Seni içimde eritmedim ben, şekerler gibi,
Bir kez sevdim ve aşkım yaşayacak
Bir mezarın ömrü kadar.
Bende sen varsın, sen!
Sen, kıyamete kadar!

Sokak lambaları sönünce birden
Saklanırdı ya ümitlerin hani,
Kara kış geldi mi ürperirdin soğuğundan,
Ağlarken sığınacak bir kucak bulamazdın;
Bıraktığın gibi kaldım şimdi o sızılarla.

Söyleyecek ne bir söz
Ne de tavrım kaldı, aşka dair.

Sokak lambaları sönünce birden,
Kaçardı ya ümitlerin,
Kara kış geldi mi ürperirdin soğuğundan,
Ağlarken sığınacak bir kucak bulamazdın hani.
Şimdi o sızılardayım.

(Salı,06.06.2000/00:33)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İnziva ve Kutup Yıldızı

Bir an geldi aşkımla
Hani her zamanki
Yüreğimin taştığı,
Seni gökyüzünde,
Seni yıldızların arasında
Aradığım,
Hani her zamanki
Kutup Yıldızı
Gördüğüm gözlerini...
Vakitler geldi aklıma.
Sen geldin ya aklıma!
Hani her zamanki
Aradığım
Vakitler gibi aklıma.

Sensin ya gözlerinle
Ve sözlerinle
Yanımda duran;
Bilemesen de,
Göremesen de,
Yaşamasan da.

Kapısız evlerin
Kırık pencerelerinin,
Çöken duvarlarının,
Başımı yaran
Taşların
Soğuk, karanlık, ürkütücü,
Küf kokan,
Biçimsiz odalarında;
Sersefil farelerin içinde,
Toprağa, kire bulanmış
Düşünürüm;
Yalnız adı kalmış,
Sahipsiz,
Kin dolu,
Ölüm kokan
aşkların, Simsiyah izini silemeyen
Bir yüreğin
İsyankâr haykırışlarıyla.

Sonra içerde
Kırıp şişenin başını,
Kanayan parmaklarımla
-Hatta ağzıma götürüp-
Kanata kanata içerim
Gözlerinle,
Sözlerinle,
Getireceğine söz veren seni,
Düşman da olsa
Senden daha çok
Değer veren içkiyi.
Çünkü seni söyler
Ve yansıtır
ruhunun bütün çıplaklığıyla
Gözlerime.

Gözlerim o pis,
Mikrop yuvası odayı
Bir köşk yapar,
Bir saray yapar;
Seni de sultan,
Beni uşak.
Hala sensin gözde,
Yıldızsın sarayda.
Sadece benim değil,
Bizim değil,
Dünyaların sevdiği
Yıldız...

Kutupların soğuğunu
Silip gelen,
Unutan,
Unutulmayan ve
Ve uzun bir aradan sonra
-Uzun fakat aşağılık,
Ayrılıların öncüsü-
Beni silen,
Beni kesen hançerlerle
Geri dönen Yıldız.

..................................ve ben:
'Bir gece yıldızlarla...'
Kutup Yıldızı'yla baş başa,
O adi odada,
Karanlıkta,
Şişenin içinde seni arayan;
Hayır, gören!
Hayır, bulan!
Ve bu avuntularla
Hem üşüyen
Hem ısınan
Ve bu avuntularla
Hem sevinen
Hem ağlayan
İnziva Hükümdarı!

(Cumartesi,31.01.1998/23:02)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İtiraf Ediyorum

Kaçmak istiyorum ben,
Ufuklara gitmek.
Kaçmak...
Ta ufukların bile yetişemediği diyarlara gitmek! ...

İstemediklerimi arkamda istiyorum,
İstediklerimi ise önümde.
Yapamıyorum.
Belki de yapmıyorum.

Fırtınaya kapılmış koca bir gemiydim eskiden,
Şimdi yine öyleyim;
Ama zayıf bir sandalım,
Su yutsa yutacak beni,
Neredeyse küçük bir balık
Devirecek,
Yengeçler, makaslarıyla,
Sandalımı ikiye bölecek...
Bilemediğim düşmanlarım
Hançerleseler ölürüm.
Bildiklerim kim-ler? !

.........

Kim karşılayacak beni?
Ne isteyecek, ne bekleyecek benden?
Ya ben! ...
Umulanı sunabilecek miyim?
Hevesime ulaşabilecek miyim?

........

Şimdi, şu an derdim ne?
Hangi kilit açılmıyor?
Ne, zincirlemiş beni?

'Sensin, Şeytan! ' desem,
Hangisi üstlenecek?
Nefsim mi kendim mi?
Hangisi kovalıyor benden beni?
Niye gidecek bir yuva bulamıyorum?

Hani o kuvvetli hayallerim nerede?
Azgın kısraklar gibi tepinen,
Nefsine köle olmuş hayallerimi, diyorum.

..........

Tar-ü mar olan benmişim hayallerimle,
Hayallerimi gerçeğe bağlayacak köPage Rankingüyü
Kendi ellerimle yıkmışım.

.........

Fail bensem,
Kendimi kendime düşman etmişsem,
İtiraf ediyorum!

..........

Ah, ümit kapısı, sen yok musun,
Sen yok musun dünyada?
Kör ediyor beni
İçindeki güzelliğin...

Ben arınmak istiyorum her şeyden,
Her şeyle bir olmak istiyorum;
Berrak sular gibi temizinden,
Bebek cildi gibi kusursuzundan,
Güneş gibi parlağından,
Ana sütü gibi, helalinden istiyorum!

(Ağustos-Eylül 1996)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

İzzet'in Fırtınaları

Gecenin ıssız karanlığı çöktü,
Karanlıkta yürüyen ben,
Gözümün önünde hayallerle sen;
Gidiyorum, unutma beni.

Dağlarda kokan kekikler yanında hiç kalır,
bunu ben değil kalbim söylüyor,
Pembe güllerin kokusu senden güzel olamaz,
Bunu ben değil kalemim yazıyor.

Gökteki yıldızlar sen kadar ışıldayamaz;
Çünkü o kalplere ışık saçamaz,
İnsan sevgisiz mutlu olamaz,
İzzet de sensiz olamaz.

(1997)

İzzet ERTAŞ

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Kâbuslar Serpiyorsun

kavgamızla başımı vuruyorum apansız
yastığa
saatler tıklıyor uykusuzluğun zehriyle
dalıp gidiyorum yavaş yavaşça
kâbuslar serpiyorsun rüyalarıma

her biri azap dolu kâbusların köşesinde
etimi kıymık kıymık kopartan
sırtını dönmüşlüğünün kasvetiyle
şimşekler tepeme çakıyor
seğirtişimin paratoneri oluyorum
başım uzakları çekiyor

uyanmak istiyorum zorlanarak
elektrikli sandalye yapmışsın
gövdemi kilitleyen yatağı
kabuslar serpiyorsun rüyalarıma

değiştikçe mekan yürek değişiyor
kah dibimde kah yoklardasın
aniden bir gururun dağı oluyorsun
koşuyorum ardından kaybolup gidiyorsun
bir taşa oturayım derken
itiyorsun dipsiz bir boşluğa

uyanayım diyorum düşüyorum çırpınıyorum
çırpıyorsun bir bulutun karasına hülyalarımı
kabuslar serpiyorsun rüyalarıma

saatlerim telefonum kapım
davullaşıyorlar hırçınca
göz kapaklarıma kurşun sıkıp
kalkıyorum alelacele
koynumda yellerin esiyor
telefonda son sesin
kapıda ayrılığın icrası
kabuslar serpiyorsun rüyalarıma

(Pazar,10.10.1999/02:55)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Kaderin Benim

Ateş gibi yaktın yüreğimi
Güzelin kızı,
Baktım mı ısıtırsın içimi,
Başlar bir sızı,
Başkalarında görmedim
Sendeki nazı.

Sensizliğimde yaşarım kışı,
Seninle yazı.
Varlığın çokluğumdur,
Gerisi azı.
Yârim olacaksın, yazıldı
Alnımıza yazı.
Düğünümüzde çaldıracağım
En iyi sazı.
Yoksa olacaksın elimden
Ölüme razı.

(1997)

Rıfat İLKAYA

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Kalbimin Gözyaşları

Gözlerim yağmur yağmur akmıyorsa,
Yemyeşil yapraklarını okşayıp
Zindandan bahara çıkmıyorsa
Suçum yok canan, nağmelerin kayıp!

Seviyorum seni, oysa görmezsin,
Çekilip kışa bırakırsın beni;
Donar gözyaşlarım elimde, bilemezsin!
Uzatıp tutmaya versen elini...

Ağlardın, içim gibi, bak o zaman,
Çıkamadı durmak istemeyen yaşlar,
Kalbimden ta yüreğine uzanan
Aşkım, tabutlara giremez, ağlar.

Dönülmez, terk edilen sokaklara;
Bitmez sevda, derinlere işledi,
Bir ağlasam işler koca dağlara,
Duymaz ki yar, ah, kulağını vermedi!

Sevmekle yetiniyorum, ağlayıp;
Gözlerim yağmur yağmur akamıyorsa...
Baharı hep benimle yakalayıp...
Öldürürsün beni bir gün, durmayıp.

(Perşembe,11.06.1998/00:41)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Kavuşma

son nefesimdi hasretinle ziyan olan,
kıvılcımlara yanaşmış gözlerim demir aldı apansız,
kavuşmuştuk, dağların dağlara kavuşamadığı yerde,
ağaçlar çiçek açmış, meyve vermişti o gün,
hüzün saatleri unutmalarıma karışmış
ve sarılmıştım boynuna sımsıkı

seni hatıralarda arıyordum hayal meyal,
anılarınla seviyordum mutluluktan koparcasına,
buldum seni buldum!
kavuşmuştum gözbebeklerine, ellerine, saçlarına.

değer miydi o kurşuna, değer miydi
yağmurda, çamurda, karda-kışta beklediğime
anlamsız gidişlerin?

bugün hava bozuk ve yine gideceksin,
her vedanın kurşun sıkışıyla beni bekleteceksin,
sarılayım dağlara, sarılayım kışlara
ama ne zaman geleceksin?
ne vakit gövdeni saracağım?
hangi güneşli günlerde
seni bırakmayacağım?

(Salı,22.06.1999/00:15)

Rıfat İlkaya