Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Uzak

uzadıkça ömrümüz, adımlarımız kısalır
dağa döşenecek yollar azalır
uzaklarda bir yerde sevdiğiniz varsa
uzar gider şiirleriniz
avucunuza sıkışmış her elin sahibi değisiniz
gözünüzün içine bakan her kadın aşık değildir size
aşk, uzakta olmaktır çoğu zaman
sevdiğinin uzağında
ufkun öte yanında
bir koşumluk mesafede değil
bir ömürlük yolun sonunda....

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Uzak Ülkelerin Güzel Kadınları Gibi

kimsesiz hüzünler kapladığında geceyi
upuzun hasretleri alırım koynuma
uykunun masumiyetinde seni düşlerim
yaprak yaprak dökülürüm yüreğine
ıslak ıslak düşerim tenine
ne zaman seni yazmak istesem
aklımın öbür kıyısına ölümler çarpar
çocukların öldüğü kirli savaşlar
ben yine de seni düşünürüm
bir de yarına doğacak çocukları

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

V'el Asr

Bu yol sende başlar
Eğilmiş bir dal gibiyim
Nedenini bildiğim savaşlar zamanında
İyi adamların öldüğü topraklarda
Sevmek her yiğidin harcı yine de
Elini uzat 'iyi çocuklara', düşenlere
'V'el Asr'
Melekler şahittir hüsrana
Eşyanın adını öğrendiğimiz günden beri
Kafamda parçalanmış çocuk resimleri
Yüreğimde sen ve acı
Ürkek bakışlarıyla bir ceylan içimde hala
Raydan çıkmış trenler şehirlere çarptığında
Eskimeyen ağıtlar sarar ya sokakları
Kolun vücudumu sardığında ahenksiz
İçim cız eder düşen her bombayla
Savaş bu, genzini yakar her lafı geçtiğinde
Taş üstünde taş kalmaz Basra'da
Eğilmiş çocuğuna bir ana, ölür ahıyla
Rezil uçaklar geçer üstümüzden
Sevdam sızlar nefretten
Eşikten bir çocuk seslenir
'Ne güzel elma kokuyor anne'
İçimde Halepçe dirilir
Dünyanın merkezi sallandığında
Ellerini açıp dua edersin sadece

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Ya Yarın

Bir viraneden ötekine giderken de
Bir bir sayarken de yere düşenleri
Ne Türkler anladı
Ne de Kürtler vazgeçti
Yarına bakarken bu günü öldürdük
Çocuk acıları düşünmeden girdik birbirimizin kanına
Geç kaldık sevişmelerimize
Kemiğe dayanan bıçağın soğuk ürpertisine sarıldık
Kafalarımızdan boşalan
Ellerimize doluşan
Meskeni yürek sevdalar tadamadık
Nicedir hapsolduğumuz nefretin gölgesinde
Nasırlı ellerimize bulaşan
Çocuklarımızın kanıydı

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yağmur

Yağmur bir şehre sükunet verdiğinde
yarin elleri dolanır boynuma
ben gelemezsem gurbetten
çocuk saflığında hasretler yaşanır
her yeni güne umudum doğar
sevda dediğin şeyi kimse bilmez
bir ben bilirim, bir de yarimdir ağlayan

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yağmur Yağarken

Gökten ne zaman bir şey düşse
İlla ki yüreğim ıslanır
Uzaktan sevdiğim dolanır elime ayağıma

(15 Nisan 2003)

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlık Huzur Bulur Bende

Yağmurun ıslattığı geceye benzer ellerin
Odalar dolusu sıkıntı bastığında
Gözlerin gözlerimde parlar
Bir güzel geçse penceremin önünden
Hasretin yüreğimde çarpar

(9 Nisan 2003)

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yangın Olsa Hepimizin Elleri

Okyanus kadar derin bir yüreği olsa herkesin
Katmer katmer sevgi yaşasa
Yangın olsa hepimizin elleri
Ağıt’a durmuş her türküyü ezbere bilsek
Nasılını sorgulamadan her lisanı dilimize yakıştırsak
Usumuzu umuda koşan her savaşa hibe etsek
Sipere yattığımız toprağa her dakika secde etsek
Olmazını düşünmeden her çocuğa bir tabak şeker versek
Karşılığını beklemeden her kıza âşık olsak
Yüreği evlat hasretinden pörsümüş her anaya oğul olsak
Aşı eksik her ocakta bir tas çorba olsak
Nedeni unutulmuş tüm savaşların sulh kapılarını aralasak
Uykularımızın tümünde çocuklar gibi şenlenebilsek
Su gördüğümüz her yerde aziz olsak
Okun yaydan çıktığı her dem elimizi önüne koyabilsek
Tüm yürekleri ısıtmak için
Yangın olsa hepimizin elleri

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yaşam

Bir çocuk saflığında bakılmaz dünyaya
Özgürlük bir kartalın kanadına sığamaz elbet
Ceylan olmak masum olmak değildir
Ne de tilki anlatır kurnazlığımızı
Bir bardağın yere düşmesi kadardır yaşam

Memet Karabalık

[GooD aNd EvıL]

Yavaş Yavaş Seveceğim Seni, Usandırmadan

Yağmurun çiselemesi gibi
Adım adım çıkmak gibi merdivenleri
Vuslatı özlememek adına
Şehri sensiz komamak uğruna
Yudum yudum içeceğim seni
Ayin yapan bir budistin sakinliğiyle
Vakit akşamı seslendiği demlerde sadece
Ayda bir kere belki
Şarabı ne kadar içiyorsam
Seni de o kadar
Ellerimin parmaklarını teker teker
Virgül kullanarak her seferinde
Etinin her noktasını
Cumadan cumaya bileceğim
Ekmek nasıl sabırla geliyorsa soframa
Güzden yaza bir kere belki
İnsan ne kadar anlıyorsa insanı
Milyonda bir kere belki
Sene de bir sonbahar akşamında
Eğileceğim dudaklarına
Nefesimi her seferinde aynı aşkla kucakla diye
İlk sefermiş gibi öp beni diye
Utangaçlığın hiç geçmesin diye
Su üstünde yürür gibi gezeceğim bedeninde
“Aşkın alevi söner” diyenlere inat
Nefsimi körelteceğim
Dilime alıştırmayacağım adını
Irak tutacağım avuçlarını avuçlarımdan
Resimlerine bakmayacağım
Mum ışığında seyredeceğim ay yüzünü
Dakikanın her deminde özlemek için seni
Alıp başımı uzaklara, çok uzaklara
Nadastan nadasa gireceğim koynuna

Memet Karabalık