Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Var-Yok

İnanılır bir var olma değildir,
gölgesini taşların üzerine düşüremeyen
ellerinin yerini almış düşünceleri,
koyu renkteki saçları,
tozdan,soğuktan griye dönmüş yüzüyle
ayakta durmayan çalışan adamın
gözdeki yansıması..
Yakınından geçen,
bilinmeyen yerlerin toprağına basmış
yorgunluk tatmamış ayak sesleri
çevirir etrafını,
alıcı kuşlar gibi dönerler
götürmek istediklerinin ümidiyle..
Uzar gider bir yol arkasında,
ve üzerine düşer
ölümünü gizler sakındığı hüzünler.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Vira!

Vira reis,
aç ellerini rüzgara;
avuçlarından dökülen ışık,
bizi alıp götürecek
bu kırık maviliğin üzerinden..
Yelkenin yelken değil,
çırpınan
kanatlı bir balık..
Seslerin soluğu kesikken,
konduların gözleri açılmamışken,
davran hele de
ağlara dolanmadan gün,
varalım geldiğimiz yere,
yolumuz yol değil bugün bizim
yolumuz çok uzun...

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Ya

Gözlerimi açarsam
gidecek misin?
Beni yine
karanlığa terkedip,
sesimi soluğumu kesip,
-hani denizimizin yerine-
ölüme gün doğuracak mısın?
Yosun kokan
ellerini yüzümden çekip,
gözlerimi çorak bırakıp,
başka şehirlere yağmur olacak mısın?
Düşüm bir gün,
sen de bitecek misin?

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yağmur

Nasıl dayanırdım ağlamana?
Gökyüzü oluverip hemen,
İndirirdim en güzel yağmurlarımı,
Görünmesin diye gözyaşların.
Sonra sen susardın,
Ben yağardım..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yarım Şiir

her akşam
bir dakikalığına kararıyor ortalık..
düdükler çınlıyor,
kornalar çalıyor,
bir kıyamet sofası sanki sokak..
yandaki yeni doğmuş bebe de
ağlıyor haliyle..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yeşil

Bak yine saçlarına benzettim
yağmuru...
ve işte yeşile çalıyor
gözlerimin camdaki yansıması.
Ben değilim yalnız bu kez,
şehirdir benim hüznümle ağlayan.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yol

Uzaktadır bazen yakınlık,
dağlara vurur gölgen..
Elinde kırık bir ayna,
adım adım erir günler,
güz kışlamaz
varmaz mevsim bahara..
Ateşler söner gecede,
rüzgar diner durulur,
soğuk soluğunu keser..
Görünmez eldeki avuçtaki de
ki aslında yakındadır uzaklık..

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Yosun

denizden uzakta bile
hatırlamak seni,
yosun kokuyor
Ege`nin
açık sabahları gibi.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Zaman

Akşamı geçeli vakit çok olmuş;
saate bakmayalı gibi.
Telaşla örtülü üzerim,
griye çalan alelade bir siyah-
günlerin ardındaki tortu aklımda.
Sayılır mı hayat
güneşi görmeden de;
gün gelir de
mevsimler yerine konur mu
insan zamana inanınca? ..
Şapkanı astığında alışıldık
her zamanki yerine,
görürsün takvim yaprağının düştüğünü,
perdenin aralık kaldığını,
anlarsın neden uğuldadığını rüzgarın,
gece uyuyamadığında..
Bilirsin zaten sen
yalnız gidilir bazı yollara.

Özkan Özdoğan

[GooD aNd EvıL]

Zincir

Savaşa hayır;
diye bağırıyor Beyazıt Meydanı.
Kaldırım taşları sökülüyor yerinden,
minareler eğiliyor,
ağaçlar yanıyor,
ve bulutlar dönüyor başları üzerinde
o binlerin..
Onbinlerin..
Sesleri vuruyor
çelikten ölümün demine..
Gözleri kamaşıyor hainlerin,
kan tutan elleri uyuşuyor...
Geç kalıyor çünkü
zincirin başındaki halka hedefine...

Özkan Özdoğan