Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Normal İnsanlar 2

kelimelerin dna larıyla oynayarak, yüklediğin anlamlarına üfür gitsin rüzgarla birlikte... başı boş bırak çuvallasınlar hayatta... elektronlar gibi başıboş hatta birilerinin kanser olmasına sebep olsun radyasyonlu cümlelerin...

niye böyle yapıyorsun, neden hep kavgalısın ki.. neden normal olmuyorsun, normal insanların arasında durduğun halde neden onlarla anlaşamıyorsun ki...

değil başucumda onların kelimeleriyle yaşamak, başımın içinde taşıyorum belki söylenen ve yapılanları ondandır.
güneşi göremediğim zamanlarda daha iyi hissetmektir belkide suçum.
yada ne biliyim kayan her bir yıldıza sevinmemdir onları sinir eden şey
bilmediği halde ve istemeden yüzen bir kişi gibi olmak çok da kolay ve hoş değil aslında
düşünsene boğulmak istiyorsun aslında
kendini atmışsın denizin karanlık boşluğuna
yüzmeyi de bilmiyorsun en güzeli
ama boğulamıyorsun
ve sanki mecburiyetten yüzüyorsun

nasıl bir mecburiyet olabilir ki bu, yaşamaya mecburiyet mi
yalnızlığa mecburiyet mi
sevmeye mecburiyet mi yoksa
bu nasıl sevgi hem hiç normal değil
normal insanlar için hiçbir şeyin normal değil zaten

bir karıncayı düşün, kendini ne kadar kasarsa kassın taşıyabileceği ağırlık kendi ağırlığının elli katıyken
ki en güçlü hayvandır karınca bu anlamda
anlamadın yine dimi, nasıl anlatılır ki bu
fil ile karıncayı düşün bi istersen
hiçbir fil kendi ağırlığının elli kadını taşıyamaz ki
normal insanlar
ama bir karınca taşıyabilir
ben....

Simurg_b (Ö.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Normal İnsanlar 3

Sıradan olabilmek varmış aslında, harfler gibi sıraya girebilmek gerekiyormuş bazen sıraya girerken de ne anlama geldiğini düşünmemek gerekiyormuş demek... Düşüncesizlik iyi bir şeymiş hatta çok da rahat olunuyormuş...
Hatta mümkünse özürlü ve hasta olabilmek de olmalıymış ki rahat edilebilinsin...
Güçsüzlük baş tacı edilmeliymiş hercai bünyelerde mutluluğun sırrı yük taşımamakmış...
Öylesine free takılmak ki kendi yükünü bile taşımadan bir başkasına atıvermek en iyisiymiş
Hafifletiyormuş insanı...

İş yoğunluğu, hayat mücadelesi, yaşam savaşı ıvır zıvır kafaya takılanlar şunlar bunlar dert edinenler bir kenara itilmeliymiş meğerse... Hatta mümkünse bu tür iş ve uğraşlarla hiç muhatap olunmamalıymış... Öküz gibi birde hadım edip bedenini ve ruhunu da mal mal yaşanmalıymış...
Yaşanmalıymış...
Mutlu öküzler yalnız ineklerle dolu olmalıymış dünya...

Bir gün bir şehri gezmeye gitmiştim... İlginç bir şehirdi tarihiydi eskiydi eskimeyendi... Ama en ilginci de nüfusun iki katı kadar eşek yaşıyordu şehirde... Aslında eşekler yaşamıyordu sadece varlardı....
Ne demek şimdi bu eşekler sadece var öküzler ve inekler mi yaşıyor demek istiyorsun yani...
Anlayan anladı boş ver sen...

Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Oynadığın Oyunlar Adına...

Kuklaların bir bir oyun kuracak sana
Hayatını havale edeceğin tanrılar da öldü
Af dilemek bir hayal artık
İt pislikleriyle yaşlanacaksın...

Oh olsun oynadığın oyunlar adına
Saçlarına doladığın umutlar adına
Yaşadığın cehennemin hep sürsün
Öldürüp attığın canlar adına...

Yediemin deposundan gönül alınmaz hacizli
Çünkü bedeli çoktur açıktan artırılmaz
Ağlayanın malı gülene yaramaz derler ya
Sahipsiz sevdaya haciz konulmaz...

Öyle bir kapı ki çalınır ancak
Mucizeyle belki açılır birkez
Girmek zor bilirim ama
Sonu imkansız hiç çıkılmaz...
Bir kavga bu savaş gibi
Atılan yumruk sayılmaz
Arzulu tutkulu sarılınır da
İnat işte anlaşmaya varılmaz

Gün gelecek tüm oyunlar bitecek
Bir çift eski ölü yeni bir hayat edecek
Sen şimdi karalar bağla rahmine
Tüm deliler bir gün benimle bayram edecek...

Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Kokacak Yine

suratsız çardakların en ücra köşelerinde
sömürülmüş yüzler duygu yalakalığı yapıyordu
saçmalamıştı hayat yine
saçma saçma konuşmuştu karanlık
rüzgar nerdeydi
güneş neden küsmüştü
sorun birkez daha sorun
sorun kelimelerde miydi
harfler miydi batan
yoksa harflerin toynaklarımıydı acıtan
acımış mıydı hayat yoksa
yoksa yok mu saymıştı
sorunsuz kelimeler ayyuka çıkınca
cümleler dangalakça gülümsüyordu birde
gözler görmek istemeyince
gönül küsmek istemeyince
istemeyince sorun
sorun siz sorun
cezalar bitecek birgün
ölüm yağacak yerden göğe doğru
ölüm boğacak yerdekileri de göktekileri de
ölüm doğacak rahimlerden
ölüm ölecek yeniden...
suratsız çardakların en ücra köşelerinde
ölüm kokacak yine
sessizce gelecek yine ölüm
sonra sessizlik ölecek yine...

Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Ölümün Ötesinde Ateş Duruyor

Yaktığın yerde durmuyor ateş
Külü dahi bir yangın oluyor...
Şekilsiz çiçeklerin
Neşe veren yaprakları
Yanmak için gönüllü oluyor..
Sen bile unutmuşken sebebini
Can pervaneler
Kendine sebep buluyor
Soğuk şehirlerin
Parlak sokakları
Mecnunlara çöl oluyor...
Hayat bir savaş
Yaşamak umut olmuş
Yürüyene
Düzlükler yokuş oluyor
Öyle büyük bir ateş ki bu
Uzak durana
Dünya cehennem oluyor
Canan bile geçiyor candan
Tüm canlar
Harman oluyor...
Dönüp duran kainat şaşkın
Ulaşmak için
Bir de zaman duruyor
Güneş kıskanıyor da halini
Bu kez gece doğuyor
Uslanmıyor işte deli gönül
Her seferinde hep böyle oluyor
Ölümün ötesinde ateş duruyor...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Ölümünde Var Sende! ..

Ceset cesareti var sende
Unutulmak bahanen
Kazdığın mezarlar
Yaralar yüreğinde...

Mutsuzluk görünmez kelepçe
Üzüntüler anlamsız
Ettiğin dualar
Ölümün de var sen de...

Farkettiğin senin çemberin
Çırpınışın beyhude
Gördüğün dünyalar
Kaderin de var sen de...

İçine büyüyen yarasın
Merhem de var sende
Bilmeyenler göremez
Cennet de var sen de...


Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Önün Arkan Ebe Sobe Mi?

Süslenemeyecek kışların
Çetelesini tutmamalı
Zor baharlarda...
Kaltaban rüyaların
Komik yorumları
Neden ağlatıyor beni? ..
Telvesi mi az bu ömrün
Yoksa fincan mı dar..
Bir fincanda bir kalp neden çıkar...
Yoksa gönlün mü yok..
Fikrî atık gömmüşler
Beynimin arka bahçesinde...
Bakıp duruyorum ben
Bir hamiş iliştirilmiş
Yorgun doktorların beyaz önlüklerine...
Hangisi benim notum
Ruh doktorum sen misin
Sevgi...
Sahi
Sen bu kelimenin neresindensin? ..
İçinden mi...
Yanından mı
Önün arkan ebe sobe mi...


Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Öperken Kaybolan Sevgili! Bırak Hislerimle Gideyim....

Kendini yaşadığını
Seyrederken görmek
Hayat mıdır?
Yoksa
Her şey seyirlik mi?
Sahne mi dünya?
Öperken kaybolan sevgili
Dudağında kalan tad
İzini bulamadığın yara
Acıyan yanları peki
Peki ya
Geçtiğini sandığın zaman
Yok oluyorsa
Daha önce aynını yaşadıkların
Hep tekrar mı hayat?
Yanılsamaları
Yok saymasak
Yaşanmayacak gerçekler nerde?
Var kabul ettiğimiz
Rüyalarımızda mı?
Tüm dünya rüyadaysa
Uyanınca ne yaparız?
Cehennem mi?
Seyrettiğimiz halimiz
O da burada mı?
Yoksa Sonsuzlukta mı?
Aklım almıyor görünenleri
Gözlerimden korkuyorum
Yalan söylüyor gibi
Ama
İçimdeki his
Gizli olan tek gerçekte
Saklıysa
Ve aranmıyorsa
Sadece var deniyorsa
Yeter artık
Sıkıldım sahnede
Oyun seyretmekten
Başka rol verin
Onu seyredeyim
Ya da bırakın
Hislerimle gideyim...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Ötelerden Gelen Bir Dünya Var! ..

Ötelerden Gelen Bir Dünya Var! ..


Bir bebeğin buğulu gözlerinden bakar öte dünya... Geçmişini ve geleceğini görürsün bir anda. Dağılmamış mahmurluk mu dersin, ya da henüz kaldırılmamış perde mi; tam göz bebeğinin üzerinde... Hatta belki de hangi renkle bakayım dünyaya diye karar verememiş gözbebeklerindeki tüm renklerdir bu hal...

Bir bebeğin soğuk elleriyle hatırlarsın ölümü... Giderken olduğu gibi gelirken de soğuk olunuyor demek... Ya da dünya sıcaktır belkide cehennem gibidir de biz farkında değilizdir. Gelip gidenler anlatmaya çalışıyordur...

Bir bebeğin ağlamasıyla saçılır sadefinden inciler... Akmayı yeni öğrenen her bir damlada –ki henüz doğmuş bebeğin saflığını düşününce, onun yüreğinden gelen bir damla gözyaşı için diyecek söz bulamıyorum- acziyet vardır, çaresizlik, el değmemiş özlem vardır ve kinden kararmış ruhlara acıma...

Bir bebeğin kokusuyla çıkılır o makama... Vedalaşan meleklerle önce evrenin merkezine oradan da miraca... Belki de cennet gelmiştir içinde özünden bir parça...

Bir bebeğin teniyle uçar kelebekler sonsuza... Kıskanır gelincikler de küserler hayat veren toprağa... Krizantemler bile çat diye çatlar da, dünyanın kirlettiği, cehennemin kavurduğu eller, her yanına dokunmak ister hissedebilmek için...

Dağılmış saçları, kızarmış yüzü, mahzunluğu ve her an ağlayacakmış gibi büzülen dudaklarıyla yeni başlamış bir hayat durur ellerinin arasında... Belki duran zamandır; küçülür dünya, o minik bebek büyürken sen her aynaya baktığında...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Parçaların Bütünü Yalnızlık...

Gönlümden gül çalarken, aç olduğun için bunu yaptığını bilseydim... Bir gülden elde ettiğinle bir ömür doyacağını düşünebilseydim... Kan ter içinde kalana kadar koşmazdım peşinden yalnızlık...

Özlem de verirdim yanında... Ziyaret için geldiğini sandığım o mezar taşının başında... Fesleğenlerden neden almadın yalnızlık...

Bir kişilik yemek yapmak çok zordur bilirim... Misafir olurdum sana... Çocuk seslerinden katık yapardım ben de yalnızlık...

Günler ölmeden, yıllar doğmadan geçmez yalnızlık... Zaman sağır ve dilsiz... Umut sevap gibi kapkara gözlerimde yalnızlık...

Dertler deniz gibi, yüklenmişim omuzlarıma... Sana da can veririm gir içime yalnızlık...

Güneş göz yaşı dökerken yıldızlar telaşlanır... Karanlığın ardındaki ışık yalnızlık...

Çekip gitsem bu bedenden ait olduğum yere...
Parçaların bütünü yalnızlık...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir