Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kanatlan Sesini Duyacağım Noktalara

Kanatlan sesini duyacağım noktalara
Rüzgâr ol martı ol
Kanatlan.

İstanbul bir lacivert deniz bu gün
Ardı ardına gelir şimdi dalgalar
Kısılmış gözlerini örten kirpiklerinde birikir bir çiy
Damlar.
Ağlar İstanbul
Bir sen bir de ben.

Keskin bir çizgi gibi yürür içimize
Yokluğuna kan damlar.
Kanatlan sesini duyacağım noktalara
Rüzgar ol martı ol
Kanatlan.

İstanbul bir hüzünlü kadın yüzü bu gün
Peş peşe düşer ağlamalar
Kırılır peş peşe özlem
Damlar
Yağmurun suyuna bin parça bulutlar.

Hadi
Kanatlan,
Rüzgârım ol sesim ol.
Martım ol
Saklan kanatlarımın altına,
Düşür kendini,
Sesini duyacağım noktalara.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kapasite

Görüntülerden ve seslerden,
Damıtılan bir gülüş mesela.
Değerli olan neyimiz varsa,
Saklar dururuz.
Yoksa kaçıp giderken her şey kalır mı aklımızda?
Ne varsa içimizde;
Akıl şaşar da yürek bırakmaz,
Takipte.
Sevdiklerimiz için eşi bulunmaz,
Sınırsız bir kapasite.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kar Çiçeğim

.
.
.
.
.
.
.
.



Bana göz bebeklerinin rengini gözlerin dillendirsin
Hangi bademin çağlasından çaldığını onlar söylesin
.
.

Harlı yüreğimin dallarında dolanan güzel kar çiçeğim
Bilsen verdiğin serinliğinde hep senin için eriyeceğim

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kar Karşılamaları

Salacak'ta ve Şubat'ta,
İnan karın soğuğunda denize girerdik.
Çocuk gözlerimize,
O zamanlardan doldurmuştuk biz bu cesareti ve o pırıltıyla;
Hayata ve insana dair,
Düşmana inat.
Kelepçeli ellerimizle bile ve kar tanelenirken üzerimizde,
Selimiye'de,
Yıllar önce bırakmıştık biz,
Gençliğimizi demir parmaklıklar arkasında;
Rüzgâr ekip de fırtına biçtiğimiz zamanlarımızda ve İstanbul'un,
İstanbul olduğu o *******de,
Bir farklı bahardı yüreklerimizde aşk.
Şimdi ne kadar dalga dalga geliyor üzerimize her şey ve her an,
Bir o yana bir bu yana
Dönüyor felaket bir devran.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kare İlişkiler

Kareler,
Peş peşe birbirine zincirlenen kareler;
Her köşesi bir başka.
Kesiştikçe,
Köşelerini çoğaltır dururlar.
Karelerin arakesitlerinde birikir,
Birliğin sırları.
Bir olmanın iç içe olmanın sancısı nükseder;
İttirirler birbirlerini
Sünen bir tel gibi uzarlar,
Dizilir birbiri peşi sıra bozulur kareler.
Dönüşür kareler,
Olur:
Eşkenar dörtgen.


Böyledir,
İnsanlar arasında da ilişkiler;
Birbirini kesen kareler gibi birbirleriyle kesişince insanlar,
Kesişen çizgilerdeki ortak noktalarının farkında olmadan,
Birbirine ittirerek uzaklaşırlar.
Bozuşur dönüşür insan,
Olur:
Eş kenarlarda eş bir düşman.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Karşı Pencereler

Karşı Pencereler
Ruhlarımızı serinleterek okşayan;
Bilinmez büyülerle süslediğimiz,
Umutlarımıza yüklediğimiz,
Kendimizi içlerinde bulduğumuz,
Kendimizmiş gibi sandığımız karşı pencereler.

Her perde aralanışında
Bir tebessümle,
Açılsın diye beklerken;
Her seferinde hayal kırıklığıyla,
İçindekilere kırgınlıkla baktığımız,
Hayallerimizin derinlerindeki karşı pencereler.

Kendimize anlatmaya bile
Korktuğumuz,
Her şeyi pervasızca fısıldadığımız,
Yalnızlığımıza bir damla su serper mi diye,
Aklı sıra
Kendimizi kandırdığımız karşı pencereler.

Bir şeyler bulamasak da;
Umutsuzluklarımız
Ve kandırılmışlıklarımızla
Vazgeçmeden, her seferinde bir yenisini,
Daha da yenisini açmaktan
Asla bıkmayacağımız karşı pencereler.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kavak Gibisin...

Masada alevlerle
Yansırken buğulu yüzün,
Sanki yıllardır sana hasret
Bir sese kulak,
Verir gibisin…
Uzaklara bakarken
Mağrur gözlerinde hüzün,
Bir şeyler düşünür de
Mırıldanmak,
İster gibisin...
İçinde bir deli aşk
kışkırtırken seni,
Ansızın
Patlamaya yüz tutan,
Volkan gibisin...
Saklanırken arkanda
Vefasız o yıllar,
Çılgın gönlünü
Yeniden açmaya hazır,
Ceylan gibisin...
Dökülse de sarı yaprakların
Başında esen rüzgarla,
Yeşile tomurcuk açıp
Gönüllerde sallanan,
Bir kavak gibisin.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kendimle Dolaşık

Seni seyrediyorum vişne gülüşünü,
Geliyorlar...
Önce bana gözlerin,
Gözlerin gamzelerinle sarmaş gülüyorlar.
Bir bir oluyorlar sonra çift çift ve üçüz doğuyorlar ardından
Ve dudakların dökülüyorlar salkım salkım kırmızı,
Sanki ilk yazın körpe kirazları;
Daha çiçeğe durmamış.
Kıskanıyorlar sabırsızca onları,
Meyveye duruyorlar.
Seni seyrediyorum,
Seni seyrediyorlar,
Zaman duruyor.
Sana hiç kıyamıyorlar
Kıyamıyorlar sana,
Bense hiç! ..
Ki
Şimdi aklımdan senle beraber ve sen olmasan da her zaman,
Her gece sen karışırken kendi düşlerime,
Geçiyorlar bunlar;
Aklıma sen sen olup takılıyorlar,
Bense muttasıl,
Kendimle dolaşık.

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kendini Kendi Gölgesiyle mi Aldatıyor

Boşlukta kendi kendine
Kanat çırpan
Bu kadın,
Yıllanan yorgunluğunu taşıyor bedeninde.
Soluğunun ritminde hala yaşayan
Aşklar mı var?
Bekliyor,
Bir zamanlar bir bir tutunduğu,
Kırpışan kirpiklerin kıvılcımından
Dökülen,
Yüreğinde bıraktığı izlerle oyalanırken.
Zaman şimdi ne kadar pahalı,
Kadına geçmişini hatırlatırken
Ağlamaklı,
Gözünün bebeğinde gümüş rengine boyanıyor tüm hatıralar.
Neden aşklar
Bir bir bırakıp bırakıp da
Giderler?
Hangi rüzgârla esiyorlar ki gelmiyorlar! ..
Yapraklarının hiçbir büyüsü kalmadı.
Kafeslerine kapanan kuşların
Ne mavi,
Ne yeşil,
Ne de eflâtun renginden bihaber,
Özlemsiz,
Durağanlığına kapanıyor bu kadın.

Dalgaların üst üste yığıldığı
Her yalayışında bu kadını,
Ne kadar da beyazdı köpük köpüktü yüreği
Denizin.
Artık Eylül zamanı,
Sükunet içinde sarı yaprakların doldurduğu bir limandan
Gelmiyorlar ki birer birer terk edenler.
Her biri,
Birer gül’düler;
Tomurcuk tomurcuk açarlardı bahara koşarlardı,
Boynu bükük kaldılar,
Soldular,
Kadının suskun yapraklarında şimdi kaybolanlar.

Bu kadın hep bu mevsimde mi,
Hüzünle doluyor;
Kokusundan ne kalıyorsa ki
O güllerden? ..

Kendini cimrice içine saklayan koca deniz bile,
Kendi âlemindeki bu kadına
Dalgasıyla,
Lacivertten bir çelme daha atıyor.

Neden,
Bu kadın kendini,
Hep kendi gölgesiyle aldatıyor? .

Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Kent Ayaza Düştü

Kent ayaza düştü
Savruldu gitti yazdan kalan son umut
Direğini tasını tarağını kestiği parmak uçlarında damıttığı elekten süzdü
Soğuktu çığlık gecenin içine düştü
Külün griliğinde savruldu
Bir yürek sızısıydı sürgülenen yaşam kalabalıklarında çiğliğe karışan
Kent ayaza düştü

Ali Arslan