Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Gün

Bir gün,
Alıp başımı gideceğim,
Sessizce buralardan…

Bir dağ başı, bir deniz, bir orman…
Bir ben olacağım orada, bir doğa,
Bir de insan dışı dostlarım orada.

Yalnız çam kokusu…
Yalnız su sesi, kuş sesi…
Ne para, ne kadın sesi…

Avazım çıktığınca bağıracağım,
Hiçbir düşüncenin esiri olmadan,
Özgürce yaşayacağım aldırmadan.

Sıkıldım, bunaldım,
Monoton yaşamaktan,
Yeniden doğmalı insan,
Yeniden başlamalı her şeye,
Yenibaştan…

Bir gün,
Görün bakın,
Nasıl gideceğim buralardan…

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Su Gibi

Hiç düşünmemiştim,
O zamanlar.
Bir bardak su içer gibi
Bütün bir ömrü içeceğimi…

Ömrümmüş meğer içtiğim.
İçmişim,
Yudum yudum
Su içer gibi…

Geriye ne kalmış şimdi,
Şaşıyor insan!
Ne kadar içilir,
Ne kadar doyar,
Ne kadar kanar insan!

Bir yudumlukmuş ömür,
Bir tek yudum...
İster iç,
İster kavrul susuzluktan!

Bir tek yudum,
Sana kalan!
İç, kana kana...
İç, yana yana...

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Varmış Bir Yokmuş

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

O kadar da uzun sanma,
Bir varmış, bir yokmuş hayatın.
Bir de bakarsın bitivermiş ömrün!
Kimsenin umrunda olmaz,
Yaşıyormuşsun, ölmüşsün…

Kıyametler kopmaz,
Sen gittin diye…
Ne fark eder ki,
Bir eksik bir fazla…
Hayat devam eder, sen olmasan da…


Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Yanlışlık Var

Bir yanlışlık olmalı bu işte,
Bu nasıl iş böyle…
Ya ben, ben değilim,
Ya başka biri var içimde,
Bir yanlışlık var bu işte…

Aynaya bakıyorum,
Ben, ben değilim.
Gören diyor:
Ne olmuş sana böyle?
O zaman,
Daha bir düşüyorum şüpheye…

Ben aslında hep aynı ben,
Bir şey yok aslında değişen,
Ağaran birkaç tel saç,
Yüzde birkaç çizgi…
Hepsi o kadar,
Neyi değiştirir ki!

Bir yanlışlık olmalı bu işte,
Yaşlandıkça seviyorum,
Sevdikçe gençleşiyorum…
Diyorum: Hayat ne güzel!
Diyorum: Yaşamak ne güzel!

Halt etmiş aynalar!
Halt etmiş yaşlanıyorsun diyenler!
Her gün yeniden doğuyorum,
Her gün yeniden seviyorum,
Sevdikçe gençleşiyorum!

Neler oluyor bana böyle?
El gider Mersin’e,
Ben giderim tersine!

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bu Benim Çektiklerim

Sanmayın ki,
Kendim içindir çektiklerim,
Sanmayın ki,
Kendim içindir isteklerim…

Beni bu memleketin kahrı öldürür,
Bir gün güldürürse beni,
Bu memleketin bahtı güldürür…

Ah! Bu benim çektiklerim!
Ah! Bu katlandıklarım!
Hepsi bu memleket içindir!
Hepsi bu memleketin çocukları içindir!

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bu Can Kime Yanar?

BU CAN KİME YANAR?

Cân yanar, Cânân yanar!
Cân, Cânân’a yanar,
Cânân, Cân’a yanar...
Söyle, bu can kime yanar...

Mehmet KIYAK
Karaman, 15.11.2006

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bu Millet

BU MİLLET

Nasıl olmuşsa,
Kurtuluş savaşında,
Tek yürek, tek bilek,
Bu millet…

Kuşkum yoktur,
Yine olacaktır,
Kurtuluş yolunda,
Bundan sonra da,
Tek yürek, tek bilek,
Bu millet…

Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bugün İsyanlardayım!

İster inanın, ister inanmayın,
Bu gün isyanlardayım!
Şaşıracaksınız haline,
Bu munis insanın!

Nasıl olur demeyin,
Patlayacak neredeyse,
Yoğunlaşmış duygularım.
Her biri bir bomba olmuş,
Gem vurduğum isyanların.

Patlayabilir her an,
Sakın yaklaşmayın!
Olan bana olsun,
Kıyamam size,
İnanın!
….
Bugün isyanlardayım!

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bukalemun

Duydunuz mu?
Bana bukalemun demişler,
Varsın desinler!
Özü bilmeyenler,
Beni ne bilsinler!
Kem söz sahibine gerekir,
Sözü bilmeyenler,
Özü ne bilsinler!

Bildiğim ve inandığım,
Bir gerçek var,
Herkes kendisine benzer!
Oysa bende,
Herkese benzeyen bir gerçek var;
Kırmızının alı,menekşenin moru var!
Oysa bende,
Gökkuşağının yedi rengi var!

İnanmasan da sen,
Sende benden,
İnan,
Bende senden,
Bir şeyler var!

Biliyorum,
Kabul ediyorum,
Ben herkese benzerim!
Bana benzemeyen biri varsa eğer,
Bir gün,
Mutlaka bana benzer!

Mehmet KIYAK

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bülbülün Çilesi- 1

BÜLBÜLÜN ÇİLESİ- 1

—I-

EY GÖNÜL!

Ey Gönül!
Sana, ‘gönlüm, derdim,
Benimsin, derdim,
Sen, benden ayrısın,
Söyle, nedir derdin!

Ey Gönül!
Sana, ‘Bülbülüm, derdim,
Benimsin, derdim,
Sen, Gül’e gönül verdin,
Nasıl, ‘benimsin’ derim?


Ey Gönül!
Şimdi oldun bir bülbül,
Hep Gülşen’de gezersin,
Gece gündüz demezsin,
Kan-gözyaşı dökersin,

Ey Gönül!
Kafes kuşsuz olur mu?
Beden cansız olur mu?
Sen, benden ayrısın,
Bu beden, sensiz olur mu?

—II-

EY BÜLBÜL!

Ey Bülbül!
Sana, ‘gönlüm’ derdim,
‘Canımsın’, derdim,
Sen,‘Gül’e gönül verdin,
Söyle, bu mudur derdin?


Ey Bülbül!
Gülşen’de gülün mü var?
Gül’de gözün mü var?
Dilinde aşk nağmesi,
Gül’e sözün mü var?

Ey Bülbül!
Çiçek nedir bilmezdin,
Gül’e kıymet vermezdin,
Gülşen’i bilmez iken,
Gül…Gül…gezersin!

Ey Bülbül,
Leylâ nedir bilmezdin,
Leylâ’ya gönül vermezdin,
Şimdi oldun pervane,
Leylâ… Leylâ… dönersin!
(Mevlâ… Mevlâ…dönersin!)


Ey Bülbül!
Anladım, âşıksın Güle,
Senin halin kim bile,
Bilirse Cânân bilir,
Ağla, gözyaşın sile sile!

Ey Bülbül!
Kafes kuşsuz olur mu?
Beden cansız olur mu?
Sen, benden ayrısın,
Bu beden, sensiz olur mu?

—III-

EY CAN!

Ey Can!
Sana ‘Canım’ derdim,
‘Bülbülümsün’, derdim,
Sen, Cânân’a gönül verdin,
Nasıl, ‘benimsin’ derim!

Ey Can!
Bu beden, sana kafes,
Bu âlem, bedene kafes,
Can kafesten çıkar bir gün,
Bir gün, boş kalır kafes!

Ey Can!
Diledin de oldu mu?
Cânân’ını buldun mu?
Sığmaz oldun kafese,
Muradını aldın mı?

—IV-

EY CÂNÂN!

Ey Cânân!
Gönül aşksız olur mu?
Can, Cânân’sız olur mu?
Ben senden ayrıyım,
Bu can, sensiz olur mu?
(Bu can, sensiz olur mu?)

Ey Cânân!
Bu can sana hasret,
Bu âlem, oldu gurbet,
Ben, senden ayrıyım,
Bitsin artık bu hasret!
(Bitsin artık bu hasret!)

Ey Cânân!
Bilirim, Sen de âşıksın,
Bu aşk-ı mecnûna,
Kollarını açtın beklersin,
Gelsin, Can Cânân’ına!
.
.
(Açtın kollarını beklersin,
Gelsin, Can Cânân’ına!)


Mehmet KIYAK
Karaman,17.10.2006