Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bir Bahar Busesinin Ardından

bir bahar busesinin ardından
eser neşe dolu hislerin,
biliyorsun, sen varsın
her duasında, dilimin.
sıla da olsa özlem de...aşkım
ben gül kokan tenine vurulmuşum
burdayım
sensizim ama yalnız değilim:
her nefesimde sen...

hasreti inciten gücünle
eser neşe dolu hislerin.

hani küçük sırlarımız var ya,
herkesin bildiği o şey...
fısılda bir daha, sessizce,
kimse bilmesin meleğim olduğunu,
kimse bilmesin, canımın içi,
aşkım olduğunu
ve duysun koskoca kainat işte bu sessizlikle...

tatlı rüyan olsun bensizliği terkedişler,
avucunu aç, öp ve bana gönder.

(Pazartesi,22.01.2001/00:45)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bir Şairin Sonu

karanlığın çöküşüne kayıtsız kalamam,
ölümün sinesinde yetişiyorken karanfiller,
reva mı gözlerime ıslanmak?
ve kanat açışı yokluğa, kuşların?
İbrahim'in ateşe atılması?
reva mı gül kokan yıldırımlar?
bal tasından hummalar?

aşk damıtan dergahından gelmişim sevdanın,
en hafif tebessümü derya eder hülyalarım,
küçük bir benekmişim, kelebek, kanatlarında!
layık mıydım zulmüne gözlerinin?

elinde sararmış kağıtlarla
yok oluşların davetiyesini dağıtıyor
meczup bir adam,
beni ateşlere ezaya çağırıyorlar,
başladı sisler şehrinde düğün,
şarkıları hüzzam, bestekarların,
gözyaşımla boğulduğunda deniz
semalara bıraktım kahkahaları,
ekmeğinde mi gizliydi gafletim; yoksa çorbasında mı? ...
kaşını çatmış ziyaya karanlık
ve suskun gene her yan,
bekleyişler beni tutuklusu yapar rüyaların;
zindanlarım üşür kendi betimsizliğine
ve dalgalar ülkesine lanetleri karışır dilsizlerin,
kahır sabra karışınca ihanet...
gözlerin uzanışıydı leylakların,
layık mıydım bunca hevaya?

duydun ya,kayıtsız kalamam karanlığın çöküşüne;
gövdesiz umutlar omzunda taşır yükümü,
ayaksız müjdelerin kanadıyım ben,
kaygılarım sarsılsa cihan durur,
özgürlüğüm nihayetidir sisler şehrinde halayın;
katlanamazdım İbrahim'in yanmasına,
layık mıydım ecelin bedduasına?

(Perşembe,12.04.2001/00:41)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Biricik Sevgilim

Sen benim sıcakta rüzgarımsın
Avutulmamış gönlüme derman ve
Gün görmemiş aydınlığımsın.
Sen benim biricik
Sen benim sevgilimsin.

Buğusu silinmemiş camımsın,
Kafesimin içinde özgürlüğümün leylak kokulu uçuşu,
Sen bataklıktaki gül, ırgatın semeri,
Madencinin alın terisin;
Ufalanmış her tanenin
Ve ekmek olmuş her hamurun yoğruluşusun,
Sen benim biricik
Sen benim sevgilimsin.

Sen benim özgürlüğümsün,
Dağları tırnaklarıyla
Hüznü umutlarıyla aşan ceylanımsın,
Benim muallim edalı cahilim,
Vahşi sözlü alimimsin;
Yetişemediğim her otobüsün aceleciliği,
Vardığım her durağın bekçisisin;
Tükenen zamanım,
Bitmeyen aşkımsın;

Sen benim biricik
Sen benim sevgilimsin.

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bu Akşam

Gönül kuşunu uçuralım,
Meşk edelim bu akşam.
Konuşalım, gülüşelim,
Eğlenelim bu akşam

Ki hangi günü neşeyle geçirdik? ! ...

(Salı,03.08.1999/01:20)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bu Sabah

Bu sabah yangın vardı gönlümde,
Bu sabah güneş gibi tırmandım, sevgi ufuklarından,
Sendim bu sabah, canındım... canımdın bu sabah,
Sevdim... sevdim... doğdum bu sabah.

Bir küçük yüreğim var
Bir çift de gözüm,
Tebessümünün,
Gücümün kalbime yüklendiğini gördüm,
Duvarlarımı yıktığını,
Zincirlerimi kırdığını gördüm.
Bu sabah günahsızdım,
Bu sabah tertemiz oldum.

Büyük aşk ve ey güzel Sevgili!
Ölümse beni yanına çağıran; al, götür!
Hayatsa; gel ve aşkı, kendini bana bırak,
Tut ki gövdemi sıkı sıkı,
Tut ki gönlümü,
Güzel sevgili,
Gözlerine hapsolan gönlüm, sende kalsın.
ve artık güneş yorgun gibi batmasın.

Bir ziya ki aşk, denen ışık...
Bu sabah ışığını aynamda gördüm.

(Salı,15.02.2000/23:30)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bu Şehir

Bu şehri boyadım gözlerinin rengine
Dalıp dalıp giderim yarim engine
Gövdemi bağlayıp sevgi zincirine
Bu şehri boyadım gözlerinin rengine

Dalga dalga kabarır aşk, taşar yüreğim
Sarılıp boynunua gülümseyişinin
Sararmış bir yaprak gibi düşmek isterim
Dalga dalga kabarırım, taşar yüreğim

Bu şehri boyadım gözlerinin rengine
Dalga dalga kabarır -aşk- dolar gönlüme.

(Cuma,19.11.1999/22:35)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Buğulu Aynalar

Ne mevsimler gördüm yemyeşil yaprakları solduran,
Her saniyesi ölüm olan ne azaplar,
Geçmişi iki günlük olan alim edalılar;
Çok değil, silinmeden kanunlar
Kaç gönüldaş gördüm dostluğuma abanan.
Gurbet yapıştı enseme, gözlerim sana yabancı,
Şimdi dopdoluyum ve yarı hüzünlü,
İki satır ve buluşma noktası,
Bilmem kaçta kalkar istasyon aracı;
Bir yudum su, bir bardak çay /ve/ bir buse-i bahar,
Nerede gezer-dolaşır, bilmem, o nasıl yaşar?
Belki beraberdi gönlümüz, kalplerimiz aynı atar...

Herkes kavga eder,
Çınlar kulaklarımda sesleri kılıçların;
Her yiğidin boy boy da sevdiği var;
Bizim eller tutmaz/ yar tutkusu,
Bizim eller bulmaz/ yar kuytusu.

Atları köpüklü neferler gördüm, alınları terli,
Yüreği taşmış pınarlar gördüm, gözleri yaşlı,
Yaralı kuşlar gördüm, yolları taşlı...
Ben de sabahı beklerim, güneş doğsa evime,
Bir de sarsa neşesi/ umut ve mutluluğun/ kayıp sokaklardaki bu garibe,
Hayır, olamayız sen, ben ve biz!
Olamayız ayrı, yalnız ve mahzun.
Bu diyarın yoları da uzanır kalbimden, adımlarla/ oralara,
Bekle yeter ki sen
Ve bırakma kalemini, sevdanı elinden,
Ben toplar gelirim ne varsa cebimden:
Bir ceket, bir demet gül ve bir dopdolu yürekle
-Titredi işte başımdan ayak uçlarıma şu sensiz bedenim-
Bu bahtsız yüzümdeki gülmeliktir seni sevmekteki nedenim;
Şu yaralar dinsin, ahu suya insin,
Şiirler yalancı olmasın, hülya serap,
Sevda da bahar olsun bahçemizde, çiçek bahar;
Ya, bu gönlüm cihana sensiz nasıl sığar?
Mekan ırak olsun bugün de; lakin yarın dar.

Eskimiş sözcükler, sallanan kılıçlar, yaralı yüzler-gönüller,
Çırpınan kanatlar, koşan süvariler, buğulu aynalar;
Bir yerde bekler hissi gülen gözlerimin,
Bir yerde biter nefesi seven yüreğimin.

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Bunalım

Yağmur yağdı sabah ezanıyla,
Uyandım, baktım ortalığa,
Dağınıktı.
Yağan yağmur gibi,
Yerdeki suyu gibi bulanıktı her yer,
Toprağa karışmıştı çevrem.
Temizlikten eser yoktu,
Pislikten de...
Ne olduğu belli değildi odamın.

Aynı kafamın içi gibiydi:
Beynim şaşırmış yolunu,
Hangi yöne sapacağını bilemiyor,
Kim uzatsa veriyor elini,
Başlayacak ama sonunu bilmiyor,
Gideceği yerden beklediği haber gelmiyor.

Çıldıracak gibiyim fakat sessizim,
Kaçacak gibiyim, yolsuzum,
Uçacak gibiyim, kanatsızım,
Kalacak değilim, isteksizim,
Bekleyemem sabırsızım,
Dinleyemem meşgulüm,
Konuşamam yorgunum,
Susamam haklıyım!

(1996)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Buzunu Çözemezsin

-Düşlerden Düşlere-

düşlerin kaskatı... donuk
titreyen benim ellerim
hislerin gözlerini
katarakt gibi sarsa da
buzulluğunda
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır

dokunuşunla donukluğunla köreltme yollarımı
alemin eğrisini keserim ben makasımla
sense doğruları bozansın
bakıra boyun eğdirdiğimiz de oldu
ağacı gövdesinden
beni başımdan eden sensin
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır
sen buzunu çözemezsin

susan sensin
Kainatla konuşan ben
ağzımı kapatan sen oldun
gözyaşını salıveren ben
kuyulara atan sen
yalanının mumunu
sabaha kadar yakan sen
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır
sen buzunu çözemezsin

denizi dolduran ben oldum
yutulan ben
çırılçıplak tenimi
taşlayan sen
soğuk cesaretinle karşıma çıktın
ilmi savunan ben oldum
kanunu koyan sen
deveyi koruyan ben
başını vuran sen
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır
sen buzunu çözemezsin

İlk Günün Adamıyım
insanlığa uyanmış
sen
son günün cansızısın
soğukluğa bürünmüş
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır
sen buzunu çözemezsin

(Cumartesi,21.08.1999/01:33)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Canan

Ah, canan, delirdim; çıkacak dağ yok!
Misli viraneyim, gezecek çöl yok,
Oturur gülerim sen var gibi yanımda,
Ah canan, ah yar; sensiz canımda öz yok!

Ah, canan, şaşırdım, soracak iz yok,
Yolun bulup kapına sürecek yüz yok,
Yatar kalkar eğler beni kuruntum,
Gel, canan, dizlerimde koşacak naz yok.

Yok, canan, aynı aynıdır laflarım,
Gün bitmez ki aylar boyu yanarım,
Gel canan, derim, duymaz gezersin.
Niye gezmeyesin, yüreğinde yanan köz yok.

Bil, canan, delirdim aşkın uğruna,
Sitem değil nağmelerim, küpe kulağına,
Bir gün duyarsın biri çıkmış dağlara,
Onda dağlar vardır, söyleyecek söz yok.

Ey canan, sevgi bilmez gezersin!
Niye gezmeyesin, yüreğinde yanan köz yok!

(Salı,11.08.1998/19:50)

Rıfat İlkaya