Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Göç

Bir göç eylemektir
Tümcelerdeki eylemlerimizin sonu
Ve eğlenceli değildir hiçbir sürgün…
Bir zengin kalkışıdır
En fakir sofralardan
Yanık şehir ağıtlarıyla
Her yıl kutlamaktır sonunu
Mavi önlüklü
Yaş olduğu kadar yaşlı pastalarda…
Hücrelerinde rant kavgası
Ölümle yaşam arası
Ve aslında hüküm verilmiştir
—Ki
Kendisi ölümdür…-
İşlemektedir
İlk nefesini sorgulamadan aldığın andan bu yana…

“göç eylemek” neden içinde sürgün taşır
Bu yara neden kanamaktadır
Şart mıdır çöl tüm göçlere
Ve kervan dediğin en az bir KERe
Van’dan geçmelidir…


Öyle geçişsiz şehirli
Şehirsiz kavim göçmeleri
Olmayan bir coğrafyadan…
Diğerine.
Ve gezinmek bir sevgilinin saçlarında tüm dünyayı…
Büyümeden.

Göç;

Yarım kalmış ne kadar ayrılık varsa bizanstan*
Tamamlanmak içindir yarım bir sevdada
Çoğunlukta doğudan batıya…
Fazlasıyla İstanbul’da…

Ve göç eylemek;
Gitmek durmadan
Susmadan
Konuşmadan…
Bir sürgün çabası
Zaten yabancısı olduğun topraklardan…

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Gün Ayrılıksa

Denizi olmayan bir şehirde
Tüm ayrılıklar kıyıya vuruyor bu gece
Yalanlar gün ışığı kadar açık, yakıcı
Tenin güneşi alabildiğince kızarıyor hayatlar
Utanmalardan
Aldatmalardan değil
Aldanmaktan utanmayan yüzlere…
Her iç burkan veda unutuluyor
Sesler metalikleşiyor telefon konuşmalarında
İsimler siliniyor neye yol gösterdiği belirsiz rehberlerden…
Adresler tarifsiz kalıyor
Lisan
Ayrılık oluyor
İnsan
Ayrılık kokuyor
Bir nisan akşamında bitiyor
Şarap misali yıllanmış asırlar…
Bestelenmemiş şarkılar dökülüyor dudaklardan
Hiç yazılmamış şiirler okunuyor
Olmayan bir kütüphanenin tozlu raflarında
Henüz basılmamış kitapların işgali başlıyor…
Eski sevgililer için yürüyüşler düzenleniyor
Ve binlerce ayrılık birbirinden habersiz atıyor adımlarını
İsyan bayraklarıyla
Yaralarıyla
Susuzluklarıyla
Çünkü sustukça sıra
Susayanlara geliyor
Ve derin kuraklıklar tespit ediliyor
Yağmurlu sonbahar akşamlarında…
Damarlarımızda ayrılık rh negatif dolaşıyor
Hiç kan kaybı yaşanmıyor
Kansız sevişmeler sırasında…
Şimdi
Saat ayrılığı bir geçiyor
Ve bu konu başlıkları dâhilinde
Gün ayrılık
Akşam haberleri başlıyor…

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Güz

Kimse değil
Bir isimden gayrisi yok soframda
Sana ait bir gençliğin
Kırılgan yanlışları
Yanılmaya yüz tutmuş
Yenilgiye hazır bir hastanın
Ellerimde hayat bulması…

Gün aydı benden önce
Ben senden önce seyirsiz bir defter
Ve el yazısı
Senden geçen bir kuşun
Kanatlarından dökülen…

Yaralarımı kamufle eden gülüşüne
Yetmemektedir türk dil kurumu
Anlatamam bu yazık şair halimle sırrını
Başka bir lisanda kaybolurum
Bu ipte diliyle cambaz
Yazık şair kalır adım
Yürümez…

Şimdi olmayan bir beni
Benden daha bensiz bir hayata atmak
Ateşte yürümektir
ve susatır diye içimdeki yangını
Adındaki “güz”
Bu kar tanesi
Bu çöl
Bu alnımdan çok sana yazılı kader
mekandan başka hiçbir şeyi değiştirmeyecek bu geliş
zamanı elimden alır...

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Hadi Başla

Gecenin hiç bilmediğim görmediğim bir yarısında
Sanki yeni taşındığım bir şehir gibi bu oda
Yabancı sesler ilintili, yüzüme çarpan her aynada
Umutsuzca bakılan lise aşklarına yakın bir yerde
Sen
Çocukluğum
Tüm
Korkum
Ankara’ya bahar yaklaşmakta
Ki başlangıç mevsimidir oyunlarımın
Kelimeler kifayetsiz değil anlamsız bu defa
Alışılagelmiş bir sevda tortusudur sırtımda
Alışagelmiş insanlar çoğunlukla kaybediş başlıklı sevdalara
Şimdi bu gece ya da yarın sabah
Pek fark etmez aslında bunca zaman beklenmişsin
Bu tortuyu yalnızca sözcüklerin yakmakta
Kapama gözlerini seni dinliyorum hadi başla...
Susma
Benim çığlıklarım bana sessiz kalırken
Mırıldan bir şeyler fazlası değil hazırım umuduna
Senin
Sesinin
Yalın bir yalan bile yeterli
Gözlerime bakman kaydıyla
Kapama gözlerini
Hadi başla…


Harfleri sana yazılan günlerin
Saniyeleri bir mektup merakı zarf ardında kalan
Tedirgin sabahlarında uykusuzdum…
Sen her gece gözlerini kapattığında
Ben yanımda olabilme ihtimaline sustum…
Gergin bakışlarında akşamüstlerinin
Yabancı sesler duydum…
Beklerken seni
Sensiz mahallelerin
Sensiz sokaklarının
Sensiz mekânlarının
Kokusuz koridorlarından geçtim
Kalabalık kabalıkların ortasında
Bir orta oyunu hayat
Sensiz kalan...
Sana kalan ve sana bağlayan her şeyini
Bir umutsuz yara
Yabancı bir tenin
Sol tarafında…
Kuruluşu sana ait olmayan cümlelerinsiz
Biçare kalan…
Bakışlarından birine yanlışlıkla çarpmaksız
Yaşayamayan…

Bu yüzdendir
Kapama gözlerini
Ve susma
Hadi başla…

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Hayat Doğrusu

aklım hangi yoldan alır beni,hangi yola götürür bilinmez.bu çıkmazların sonu,adı üzerinde bir yerdedir.

hayat doğrusunda orijin yani başlangıç noktamız,kaçımıza göre doğumdur,
kaçımıza göre aşk
kaçımıza göre....

hayat doğrusu sayı doğrusu gibi değil.sonsuzluğa uzanmıyor.gerçi 'son'umuz kaçımıza göre ölüm ki?
bugün bu çıkmazların ilacı, sorgusuz sualsiz inanmaktır yine.yeni çıkmazlar için.zaten hayat yenilgilerden sonra,daha iyi yenilmek çabası değil midir?

hayat doğrum yenilgiyi gösteriyor.orijinin yani yeni bir başlangıcın solunda,negatif...
eksileri artıya çevirmek,sonra yine eksilmek,kendimizden...

hayat 'gün'ler gibi...her başlangıca yeni bir gün diyebiliriz.ve beraberinde gelen yenilgiye de gün batımı...güneşin karanlığa salınımı.
ve şu genel başlangıç ve yenilgimizi de tek bir güne indirgeyebiliriz. yani bitimli hayat doğrusuna da bir 'gün' diyebiliriz.

şimdi bende parçalı bulutlu bir gökyüzü var...karanlığa hazır değilim.toprağım kurak...
doğru düzgün güneş görmüş değilim üstelik.
bulutlar dahi yalan,hidrojenle oksijeni bir arada görmüşlüğüm de yok...

içimde deniz
göz yaşları...

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Hep Bir Hiç İçin

Varlıkla yokluk arası bir yerde
Ya hep ya hiç sevdalar yaşadım hep
Bir hiç için…
Ölümle yaşam arası ince çizgide
Gerçek yalan karışımı bir şeyler işte…
Ve bu karışımın dozu hiçbir zaman elimde olmadı
Yalanların kimisi fazla gerçekti
Gerçeklerin çoğunda birkaç yalan eksik…
Her umutta vardı biraz hayal kırıklığı
Her bitişte başlangıç
Nasıl ki her şeyimdin her zaman her yerde benleydin
Ama bir o kadar da yoktun işte…
Sıcak günlerde yalnızlığın soğuğu hâkim bünyede
Ve de içimi yakan hasretin her soğuk günde

Şehir ne kadar kalabalıksa
O kadar çoktur aslında yalnızlık
Yalnız sandığın yüreğinde
Geride ve yarım kalmış kırık dökük bir kalabalık
Doğum günlerini ölüme yaklaştığımız içim kutluyoruz belki de
Öyle ya ölüm için ebedi hayat denmekte…
Devir güldürürken düşündürenlerin değil
Güldürürken ağlatanların devri
Ağlatırken düşünmeyenler…

Her çığlıkta bir susuş gizlidir
Her susuşta bin isyan
Sevilmek derdidir, insanı sevmeye iten
Birini özlemek onu bir daha özlememek içindir
Gelen gideni aratmaktadır
Ama gelen de bir gün gidecek olandır…

“Seni seveni değil sevmeyeni sevmektir aşk” sanıp
Sevmeyenin peşindeyiz hep
Bir hiç için…

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

Hücre Çeperi

hücrelerimizdeki çeperler
aşktan
korunmak için var
ve boşalmak
ağlanmayan göz yaşları için
yağmakta
yazık
herhangi iki bacak arasına...

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

İki Yabancı

Adım farkı
İki farklı coğrafya arası
Kilometrelere dönüşüyordu…
İki beden
Aynı yastıkta ama
Farklı dünyalara uyanıyordu…
Akıyordu yaş
Birinin yağmuru diğerini boğuyordu
Yağdıran yeni bir aşka hazır
Bahardı
Çiçek açıyordu…
Oysa bir tomurcuktu ıslanana
Güz sonu bir umut hasadı…
Biri nefes alıyordu
Diğerine tufan…
Biri adım atamıyordu
Diğeri ışık yılı uzaklığınca
Karanlığa gömüyordu
Nefes alamayanı…
İki yabancı…

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

İklim Suçu

iklim sen olur
kırılır rutubeti gözlerimin
içimdeki kuşlar en sıcak yere
yüreğime göç ederler.

bu aşk
yüzyılda bir yürek tutulması
kararır dünya
ışığım sen olur
hükmettiğin
toprak olur,hava olur,su olur
açılır cemreleri yalnızlığımın
gözün yaşı tufan
gözüm yaşı çöl olur...

kırılır kalbimin en çocuk yeri
ezilir içimin yaz sevinçleri
yağmur sen olur
çekilir suları gözlerimin
avaz avaz bir yalan
konuşlanır ağzımın en ıslak köşesine
fişleniriz mülteci yalnızlık ve asitli bir vedayla tükenir ölüm

affı
ahiri olmayan
suçlardan aranırız...

iklim...

Kürşat Uçar

[GooD aNd EvıL]

İlkokuldaki Gibi

biz hala ilkokuldaki gibi seviyoruz seni
küsmeye yer arıyoruz
sevdanı sığdıramıyoruz o küçücük dünyaya
yaşça küçük
ölümce büyük bir aşka bulanıyoruz.

oyun bozanlık yapıyorsun bazı
o gün ozanlığımız tutuyor
hayatı hatırlatıyorsun zira
ve oyun ve yalanı...

talan oluyor sonra
milyon umut
yeşermeden soluyor bahar
sevilmek istiyor insan
sessizce sevişmek
hatrı sayılır bir dolanın muradına erişmek.

dokunsam ölürüm zaten
benimki kelebek sevdası
bakmazsın ölürüm
susarsın...
ölmeye yer arıyoruz işin aslı.

biz hala ilkokuldaki gibi seviyoruz seni
çünkü dışardan bitirtmiyorlar aşkı
ilkokuldan terk oluyoruz sonra
senden dahasına gidemiyoruz
kaçamak bakışlar düşlüyoruz
avucumuzun içinde nefes almanı...

ama sen o görmüş geçirmiş
tenin yalan sevda kokuyor bizzat
ilkokuldayız ve inanmak istemiyoruz
bir yatağın nasıl bu kadar kalabalık olduğuna.

yine de çalıyor insanı kendinden
adına aşk deniyor
bir kez değdi saçların yastığıma
yüzüm hep o yana sevdalı
kokun siner içime
gidersin sabah dahi çalmadan kapıyı
yine küsecek ve ölecek yer savaşı
tadına aşk deniyor
çalıyor iki uyku arası
yüreğimden aklımı...

biz hala ilkokuldaki gibi seviyoruz seni
kim kaybolabilir ki saçlarında bu kadar
oyun biter
çıkmam saklandığım yerden.
sen gidersin sonra
önüm arkam sağım solum aşk
bulunmazsın...

biz hala ilkokulu seviyoruz
biz hala seni seviyoruz
haftasonları tez elden bitsin istiyoruz
halen karnımız ağrıyor seni görmeden önce
ve bu fişlere en çok seni kazıyoruz...

biz...

Kürşat Uçar