Burhan Küçük

[GooD aNd EvıL]

Bir Kalem Yeter
Özgürlük kelimelerde saklı
Ateş suda,dalga denizde
Güneş karanlıkta saklı
Yağmur bulutta
Buğday toprakta saklı
Öğrenci kitapta
Hayat,yaşamda saklı
Ruh bedende
İnsanlık ruh da
Sevda hep kalbimde saklı
Bir kağıt,bir kalem yeter bana

[GooD aNd EvıL]

Bir Kere
Bir kere aynalara küsmeye gör
Ne kadar çabalasan kafi değildir
Zaman güzelliğini alır götürür
Bir kere solmaya başlamaya gör

Ne güneşin olur,ne suyun kalır
Çekilir el etek tüm çehrenden
Ver yansın eder gözlerin aynada
Bir kere solmaya başlamaya gör

Aynalarla başlar ilk hesaplaşmalar
Sokup elini çıkarmak istersin suretini
Ne var ki ayna kırılır vermez sureti
Bir kere solmaya başlamaya gör

Çekilirsin kabuğuna,dünyan daralır
Zindan eylersin kendine üç beş günü
Tüm vücudunda bilinmez ağrılar
Bir kere solmaya başlamaya gör

Şimdi;
Küsmeden aynalara yaşama zamanıdır
Esirgeme gözünü maviye iyi bak
Denize,buluta,semaya,akan bir ırmağa
Güneşi çek vücuduna,kollarınla sar

“Bir kere solmaya başlamaya gör”

[GooD aNd EvıL]

Bir Şiir
Bir şiire bulaştım
ki..
Nefes alamıyorum
Gözlerimle boş duvara
Hayalini çiziyorum
Saçlarına yıldız ekiyorum
Bir şiire bulaştım
Boş duvara
Harf ekiyorum.

[GooD aNd EvıL]

Bitti Eylül
Geçti gitti eylül sessizce
Ne sarı yaprak kaldı
Ne yeşil bir ağaç
Sen gönlümden gidince

Yaz da bitti,bahar da
Bastırdı kış ansızca
Gönlüm şimdi hüzünde
Sevmiştim seni gizlice

[GooD aNd EvıL]

Boş Ekran
Boş ekran
Yağmur yağıyordu gün batımında
Rüzgar dersen
Ne tarafa eseceğini bilmiyordu

Antenleri ters dönmüştü
Kalbimin ekranının
Ve hep seni gösteriyordu

Hep sen görünüyordun ekranda
Düzeltmek için anteni
Çıktım dama yağmurda

Döndüm,ekran boştu
Elektrikçiler şalterleri indirmişlerdi
Sarmıştı onları yıldırım korkusu

[GooD aNd EvıL]

Böyle Gidişle
Düşmesen de gece
Düşle,hayalle
Unuturum seni
Belki zamanla
Bir türkü tutturmuş
Dans ediyorum
Yıldızlarla
Gönlüm deniz
Gönlüm yayla
Sevişirim gece ay’ la
Sabah aynaya
Düşen usla
Dalar giderim
Mavi ufuklara
Ne seni isterim
Ne senden vazgeçerim
Böyle gidişle

[GooD aNd EvıL]

Bu Şehri
Ve maviydi hayallerim
Kızıla boyalı
İçinde bu şehrin
Çok severdim bu şehri
Sevişme sonrası
Orgazm sigarası gibi
Her sabah uyanışımda
Açmaya çalışan çiçek gibi
****** gülüşleri vardı
Köşe başı pazarlığından artan
Ki her günün sonu
Midemi delice ağrıtan
Ah bu şehir yok mu
Beni uykusuz bırakan

[GooD aNd EvıL]

Bugün Pazar izin verdim kendime
Bugün pazar izin verdim kendime
Bıraktım işi gücü tatil eyledim
Dolaşacağım Ereğli'yi şöyle bir
Tanyeriyle beraber çıkacağım Göztepe' ye
Güneşin doğuşunu seyredeceğim
Usul usul doğarken,Uyuyan Güzelden
Geçeceğim Doruk Tepesi'ne
Haykıracağım Bağlık Tepesi'ne
Bugün pazar izin verdim kendime
Çeştepe'den seyri alem yapacağım
Yelkenlerini fora açmış teknelere
Erdemir'e yük boşaltan büyük gemilerin
Yol alışlarını Karadeniz deryalarına
Bakıyorum gözlerimin yeşiliyle
Karıştırıyorum Karadeniz in mavisine
Yeşillik bulaştırdım maviye
Gözlerim de izinli nede olsa bugün
Bugün Pazar izin verdim kendime
Şiir yazacağım,resim çizer gibi
Kaleni fethedip,Karadeniz Ereğli sana
İneceğim sahil yoluna
Bir tur atıp boydan boya
Sahildeki börekçilerden börek alıp
Çınar altında ince belli bardaktan
Demli bir çay içeceğim
Birde sigara yakarım çayın yanında
Bugün Pazar izin verdim kendime
Cehennem Ağzı'ndan şöyle bir bakıp
Ölüler Vadisi'nden geçeceğim
Uzun Mehmet in kara elması bulduğu
Kestaneci Köyü'ne yol vereceğim kendime
Güzel köylü kızlarından
Bir avuç Osmanlı çileği alacağım
Çileğin,çeliğin dostluğu sembolü olmuş
Sevgi,dostluk barış kenti Karadeniz Ereğli
Bugün pazar izin verdim kendime
İnip tekrar sahil yoluna
Çıktım teras kafeye oturdum
Elimde bir fincan kahve
Gözlerim tümden yolcu Karadenize
Vakit tamam,zaman su misali aktı
Bir elimde kağıt,bir elimde kalem
Karadeniz Ereğli bu akşamüstü
Şiir oldu aktı kızıl gün batımında
Bugün pazar izin verdim kendime

[GooD aNd EvıL]

Bulutlar
Hüzünlendi yine ah garip gönlüm
Bulutlar ağladı,yoksun diye sen
Odamda sessizlik,masamda resmin
Yalnızlığım benim kor *******im
Bulutlar yine benim tek sırdaşım
Onlarda ağlamasa,ben neylerim

[GooD aNd EvıL]

Bunun Adı Ekmek Kavgası
Bunun adı ekmek kavgası
Bilemediler ki başka bir işi
Görmediler ki bir gün,gün yüzü
Bunun adı ekmek kavgası

İndiler metrelerce yerin altına
Ekmeğini çıkardılar yeryüzüne
Vurdular kazmayı kayaların beline
Bunun adı ekmek kavgası

Ellerine aldıkları sefer tası
Köyünden getirmiş iki domatesi
Karanlıkta açmışlar çilingir sofrası
Bunun adı ekmek kavgası

Yerin altında bir şehir kazdılar
Yıkılmasın diye kütükler sardılar
Bir çatırdı duyduklarında kaçıştılar
Bunun adı ekmek kavgası

Dizlerinin üstünde kazma salladılar
Çıkmasın bir kıvılcım istediler
Metan gazına lanet okudular
Bunun adı ekmek kavgası

Sürme çekmiş gözleriyle dışarı çıktılar
Sarmış her taraflarını çamurlar, karalar
Güzel havada güneşe bile bakamadılar
Bunun adı ekmek kavgası

Bir dilim katık helva aldılar
Onu da çocuklarıyla paylaştılar
Madenciler hep böyle yaptılar
Bunun adı ekmek kavgası

Başlarına yeryüzü göçtü
Bir çok arkadaşları şehit oldu
Çocukları,eşleri yetim kaldı
Bunun adı ekmek kavgası

Bizler ısınırken sıcak sobanın yanında
Onlar yol aldı,çizmeleriyle çamurlu yollarda
Kazma,kürek ellerinde gecenin karanlığında
Bunun adı ekmek kavgası