Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin*

İçimi ısıtır aşkın nefesi;
Sonra aralanır gönül kafesi.
Derinden derine duyulur sesi,
Gözlerin kalbimin attığı yerdir.

Şu koca dünyada tanımam engel,
Bir defa desen ki, 'çok özledim gel! '
Çektiğim her türlü cefaya bedel,
Gözlerin elimin yettiği yerdir.

Kalmadı hayatta başka ereğim;
Yanında olmaktı bütün dileğim.
Dayanabilir mi buna yüreğim?
Gözlerin ömrümün bittiği yerdir.



Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Gözlerinde

Bakışları acı dolu,
Zaman oldu gözlerinde.
Bulduğumuz sevda yolu,
Duman oldu gözlerinde.

Esen kavak yelleri de,
Umut kokan elleri de,
İnandığım dilleri de,
Yalan oldu gözlerinde.

Alın yazım karalandı;
Hayallerim yaralandı;
Gönül bahçem aralandı;
Talan oldu gözlerinde.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Gün Eksildi

Güneş söndü;
Gün eksildi geceden.
Zemheri karanlığa
Büründü dünya.

Sevda bitti;
Gün eksildi geceden.
Önce umut hayal oldu,
Sonra sen...


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Hasret Türküsü

Umudumu kırıyorsun,
Ara sıra yokla beni.
Yüreğimden vuruyorsun,
Bir zehirli okla beni.

Çok ağladım, gülmeliyim;
Sevdiğini bilmeliyim;
Er ya da geç gelmeliyim;
Gün doğarken bekle beni.

Karanlıkta yola çıktım;
Tutunduğum dalı yıktım;
Yaşamaktan artık bıktım;
Avucunda sakla beni.

Eğileyim, büküleyim;
İlmek ilmek söküleyim;
Yanağına döküleyim;
Göz yaşına ekle beni.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Hedera*

Gidiyorum
Beni ben yapan bütün duygularım
Süzülüyor köklerimden
Kendimi toprağa bırakıyorum

Ah Hedera, kolların var ya
Yırtıcı bir kuşun pençeleri
Sar soğuk bedenimi tutkuyla
Sevgisizlikten üşüyorum

Engin denizler düşlüyorum
Gözlerinin mavi rengine inat
Gülüşün düşümü delip geçiyor
Kanlar içinde kalıyorum

Dünya kayıyor ayaklarımdan
Karşı koyamıyorum rüzgara
Kolların diyorum, Hedera...
Parçalanıyorum kollarında...



Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Hoşçakal

Aşkı oyun mu sandın?
Demek benden usandın!
Artık rahat nefes al!
Gidiyorum, hoşçakal.

Yine düşünce dara,
Yeni bir kurban ara.
Seninle olmaz işim;
Hoşçakal arkadaşım.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

İnfaz

Çöllerde yolunu yitirmiş garip,
Kızgın güneşlerde kalmış biriyim.
Gücünün üstünde işlere girip,
Ağzının payını almış biriyim.

Unutmuş gülmeyi geçen ömründe,
Sıralanmış bütün dertler emrinde,
Sevda filizlenen kırık gönlünde,
Uzak hayallere dalmış biriyim.

Yaşamaya bile hakkım yok inan,
Hiçe saydıklarım içimde yanan,
Gördüğü serabı kurtuluş sanan,
Yanlış kapıları çalmış biriyim.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Senfonisi

Bulutlar ağlardı gözlerinde;
Hasretim sinsi sinsi kanardı.
Bir yerlerde bir martı can çekişir,
Bir yanım volkanlarca yanardı;
Denizlere hüznümüzü çizerdim.

Bulutlar ağlardı gözlerinde;
Umudum tükenirdi apansız;
Gökyüzünü siyahlara boyardım.
Uzaklarda o senfoni çalardı;
Yüreğini yüreğimde duyardım.

Bulutlar ağlardı gözlerinde;
Üstümüze ay ışığı vururdu.
Çözülürdü bağları yazgımızın,
Hayatıma yalnızlığın dolardı
Ve dalgalar sana koşar dururdu.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

İntizar

Geçen her gecenin sabahı vardır;
Seven gönüllere bu dünya dardır;
Çılgın aşıklardan bir intizardır:
“Hayatından medet umma sevgilim.”

Görmedim kimseden sadakat, vefa;
Tek dostum, ömrümce çektiğim cefa.
Ben böyle yanarken sendeki safa,
Yanına kalacak sanma sevgilim.


Ayşe Korkmaz

[GooD aNd EvıL]

Kaktüs

Her yeni gün yeni umut demektir,
Karlar altında can veren hayatımıza.
Her mevsim bir çiçek açar yeniden;
Ya bir güldür mazide unutulmuş,
Ya da yalnız, pervasız bir kardelen.

Tükenirsin peşinde koşturmaktan,
Gerçeğe dönmeyecek düşlerin.
Ve asi bir kaktüs olur yüreğin,
Dış dünyaya kapalı.
Çırpınırsın; yorgun, kırık, hülyalı...


Ayşe Korkmaz