Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yolcu

Bir kış bahar günü
Bir tren kalkmış bir tek yolcuyla
Bir defa düdük çalmış
Ve bu tren
Son istasyona kadar durmayacakmış

Her vagon ayrı bir dünya
Her dünyada ayrı düğünler, hüzünler
Beyaz önlüklüler son istasyonun adını haykırmış
Ve trenin durmasına
Çok az kalmış

Yolcu korkmamış
Ürkmemiş ama sevinmemiş de
Boynunu bükmüş, son hazırlıklarını yapmış
Doyasıya bir dize başını koyamamış
Gözleri yaşarmış
Tren yavaşlamaya başlamış.

Bindiği vagona dönüp bakmaya başlamış
Bazen gülmüş, bazen ağlamış
Bir yolcu daha beklemiş hep, gelmeyen
Gözlerinde kaybolmak istemiş
Tren son durağa iyice yaklaşmış.

Hep bekleyerek geçmiş yolculuğu
Pencereden akmış yalnız geçen koskoca yıllar
Sadece kendini sıkan avuçlarını açmış
Geri döndürmek istemiş bir an treni
Son durağın soluk ışıkları iyice yaklaşmış.

Dostluklarını, karşılıksız sevdalarını doldurmuş
Rengârenk bavulları
Alarak kapıya yaklaşmış
Tren nerdeyse
Neredeyse duracakmış
13/11/2006

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yolcuya Ağıt

Karanlığın kokusu dolu bir ibrik
Bir namaz boyunca huzurunu tebrik
Gecede güneş, işte bir alem yitik:
Kayalardan kopan küçücük bir taş
Ruhun ucunda beden, incecik bir ataş.
Kazmalarca seslenir şu büyük dağlar
Gönlüm gönlüne, gönlüme kimler ağlar
'Kaybolmuş Deniz'’de küçük yakamozlar
Yanıp da sönen kibrit, kalan eczası
Rahmetlerle süslü cenaze arabası.
Boğulmuş gözyaşlarıyla ağlar güller
Fasit daire, dünler hep geriye döner,
Yakılsın tekrar dikilen elbiseler.
İşte arzu, işte istek, işte sen
İşte doğum, işte hayat, sen ölen.
Dağlar taşlar inleyip yaşasın bu anı
Durmasın damarlarda bu demin kanı
Rahmetsiz bırakma O’nu, hem vatanı:
Hakim’im sensin, Kadir’sin, sensin Nur
Ne olur gelene rahmetinden otağlar kur.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yorgun Gönlüm

Vuran vurdu şimdiye kadar,
Kınalar yak ellerine,
Çok istiyordun, işte sen de vurdun.
Oysa ben terk etmem, seni,
Çok, ama çok seviyorum diyordun.

Ağlatan ağlattı şimdiye kadar
Zil tak, oyna,
Akmaya alışmış nasılsa gözyaşlarım,
Ben ağlatmam diyordun
Fark etmez, senin için de ağlarım.

Yakan yaktı şimdiye kadar,
Gülüşün ayyuka çıksın,
Damarlarımda ne geziyor sanıyorsun
Lavlar akıyor hasretinden
Senin için yanmam mı diyorsun.

Çektiren çektirdi yeterince,
Sen çektirmezsin demiştim,
Bütün vefasızlar hep beni buldu
İnan artık hâl kalmadı,
Gönlüm yoruldu.

Farklı olsaydın keşke,
Keşke sevseydin, bu kadar acı çektim,
Utan be güzelim, hâlâ sevmiyorsun
Yandım, tutuştum aşkından da
Bir damla olup damlamıyorsun.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim Kan Gölü

Sigara izmariti, bir damla kül
Bakışlar yorgun, ümitler ölü
Bardaklar dolup boşalsa da çaydan
Yüreğim kan gölü.

Hani bakışlar bal tadındaydı
Güller yanak rengindeydi
Yollara düştü ayrılıklar, yollara düştü
Yüreğim kan gölü.

Itır kokuları uçmuş ardından
Bütün sokaklar yıkılsın diyorum
Seni götüren kaldırımları öldürüyorum
Yüreğim kan gölü.

Göğsüm başını arıyor yaslanan yok
Yanaklarıma saklanmış damlaların izleri
Ağlamamaya karar veriyorum
Yüreğim kan gölü.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim Seni İster

Gönderme selamını olur olmaz yere
Yüreğim seni ister selamını değil
Sensizliği saydığım her karanlık gece
Yüreğim seni ister selamını değil.

Gündüzleri unuttum farkında değilim
Çökerek köşelerde ağlayan hep benim
Ürkerek sensizlikten titrer ya bedenim
Yüreğim seni ister selamını değil.

Çiçekler açmaz oldu bülbüller ötmüyor
Yalnızlık çöktü başa ne desem gitmiyor
Bir selam ile inan hasretin bitmiyor
Yüreğim seni ister selamını değil.

Gittiğin gün dün gibi unutamıyorum
Bir sevda bulup inan tutunamıyorum
Kaybetmişim kendimi bulunamıyorum
Yüreğim seni ister selamını değil.

Bakarım aynalara, hepsi seni gizler
Solmaya mahkûm oldu çıkmadan filizler
Köşelerde beklerken sana ait izler
Yüreğim seni ister selamını değil

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Yüzüm

Hep bir yanıyla bakar gözüm, hep yanlı çıkar neden sözüm
Başkalaşmak ister de içim bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Ne bahar değiştirir beni ne soğuk kışta soğuk ayaz
Yunus’laşmak ister de içim bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Ben olup da gelmek isterim bir türlü dergâhı bulamam
Sema yapmak ister de içim bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Dilensem bile her şafakta nefis cimri isteğim vermez
Karun’laşmak ister de içim bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Elbet pişmanlık bekleyecek son güzergahında geminin
Ağıt yakmak ister de içim bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Kârı yok, bilse kayaların, altının, elmasın, yakutun
Garip kalmak ister de içim, bir türlü yüzün açmaz yüzüm.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Zamanı Gelmişti Ayrılığın

Zamanı gelmişti belki ayrılığın
Araya dağlar koymalıydık
Gönüllerimiz aynı yol istese de
Aldırmamalı
Biz yolları ayırmalıydık.
Bir dahaki sefere diyerek
Gönüllerimizi teselli etmenin
Zamanı gelmişti inan
Kavuşmak isteyerek
Ayrılıp gitmenin.
Güzelliği ayrılıkta bir sevda
Vuslatın yakışmadığı yerdeydik
Çok sevmiştik birbirimizi
Hiç şüphe yok ki zaten
Ölünceye kadar sevecektik.
Bir “Belki” kelimesini taktık yüreğimize
Kırdık mı isteyerek, üzmedik ki
Hatırlayınca bile titreyen sol göğsümüz
Hep bir dalda asılı kalsın isterim
Karşılıklı oturup hiç gülmedik ki.
Zamanı gelmişti ayrılığın güzelim
Araya yollar koymalıydık
Belki bir gün kavuşuruz diyerek
Üzülmemeli,
İstemesek de yolları ayırmalıydık.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Zamanı Yaklaştı

Hoş geldin diyecek titreyen elim
Yanımda yoksun ya düzelmez belim
Azrail’e sökmez şu tatlı dilim
Zamanı yaklaştı geliyor ölüm

Geçmişim günahla sıkıca dolu
Sevda sundu gönül düşünce yolu
Neler fısıldardı sarınca kolu
Zamanı yaklaştı geliyor ölüm

Umutlar besledi kurdu hayaller
Beyninde yaşadı ne güzel haller
Gezip dolaşmıştı çok güzel iller
Zamanı yaklaştı geliyor ölüm

Bazen çöker ruha kara *******
Titreyişi başlar sara *******
Sensizlik olunca yara *******
Zamanı yaklaştı geliyor ölüm

Gariplik içtedir dışarı vurmaz
Sükûnet olsa da dalgalar durmaz
Ayırır her şeyi eliyle karmaz
Zamanı yaklaştı geliyor ölüm

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Zamansız Ölüm

Ölümlerin en zamansızıydı
Gönlümdeki baharlar öldü
Ne güzel çiçekler açmıştı, kuşlar ötmüştü
Şimdi hepsi birer birer
Zamansız zamanlara gömüldü.

Çok zamansızdı gülüm
Böyle gelmemeliydi ölüm
Bu zulüm kaplamamalıydı
Sensizliğin ayakları altında ezilmemeli
Parçalanıp yerlere düşmemeliydi yüzüm.

Neden zamansız geldi ölüm
Dalımdan bu kadar erken kopmamalıydım
Mevsim kış olsa bile
Sararmamalı
Yeşil kalmalıydım.

Aslında ölüm hiç gelmemeliydi
Hep sevda şarkıları esmeliydi rüzgarla
Bütün uzak kıyılara gitmeliydi
Bizim sevdamızı anlatmalı
Kıyamete kadar bitmemeliydi.

Ben zamansızlığı yenmeli
Bu sevdayı öldürmemeliydim
Hep seninle olmalı, sana sarılmalı
Sensizliği getiren
Zamanı güldürmemeliydim.

Turgut Uzdu

[GooD aNd EvıL]

Zeytin Ninem

Kara bir çarşaf, elinde iğ ve iplik
Bir avuç toprağı bile yok,
Allah sevgisi yüzünde ışır
Hep o çarşaftır giydiği
Ömrü yüzünde kırış kırıştır.

Zeytin Ninem, ah zeytin gözlü ninem!
Niye başın önünde eğiktir hep,
Niye hep gülümser bakışların?
Çok mu güzeldi hayatın,
Söyle o yüzden mi ağardı saçların?

Öylesine sevgi doluydu ki yüreğin
Kapıları hiç kapanmazdı!
Dolu değil, hayatın kendisiydi sözlerin
İşte bu yüzden gülümsediğin yere gözyaşı uğramazdı
Uğrayamazdı.

Namazını hiç kaçırmadın, bilirim
Hasta yatağında yatarken bile, abdest alıp, kıldın
Çözemedim bir türlü, mutlu muydun?
Tek başına çocuklar büyütmenin acısını
Gülümsemelerinin ardına mı saklardın?

Ah Zeytin Ninem, ah zeytin gözlü ninem!
İneklere bile en tatlı sesinle: “Ho! Ho! ” derdin.
Seni bırakanlar gibi sen de
Bir sürü yetim bırakarak ardından
Gülümseyerek gittin.

Turgut Uzdu