Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Düş Çiçekleri

Son teli de düştü yerinden,
Başım baharı darağacında,
Düş'tü çiçekleri yüreğimde,
Ümidim diyarı darağacında.

Niyaz ettim hasılını göremedim,
Candan sevdim izdivaç edemedim,
Yandım gittim, bir türlü sönemedim,
Neşem kaynağı darağacında.

Öldüm nidem gülüşünü,
Görmedim bir gün güneşini,
Kesmedin duvarını örüşünü,
Hayatım ağacı darağacında.

Sevmiyor mu ne, beni, hoş *******,
Yolum anlamsızlığa gider,
Düş çiçeklerim de ansız düşer,
Hayalim zirvesi darağacında.

(Cuma,27.08.1999/01:00)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Düşlerin

düşlerin kaskatı... donuk
titreyen benim ellerim
hislerin gözlerini
katarakt gibi sarsa da
buzulluğunda
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır

al kucağına beni
gizleyerek büyüttüğün çocuğunum ben
bütün donuk düşlerini
hayra yoran benim
kuraklığında
toprağını kıtlıktan kurtaran benim
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır

düşlerin suların altında
ben üstündeyim
taneyi çoğaltan benim
çarmıha geren sen
zulmüne boyun eğmeyip
seni yöneten benim
Kainatın Hükmünü Veren'in
Emirleri'ni yayan benim
sen soğuk sen katı sen çevirgen
insanları yüklenip
Hakk'a götüren benim
yüreğimde İbrahim'in
atıldığı alevler kabarır

(Cuma,20.08.1999/01:05)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Ellerim Uzanır

getirin acıları
omuzlarıma
ey sevdiklerim

Taşırım!

silinmesin yazılar
kağıdından,
alınyazın olsun.
cananına vereceğin
bir yürek
ve bir ömürse
sildirme ve silme,
alınyazın olsun
sonu hüzün çalsa da

Taşırım!

düşman, içinde
gizli bir silah sıkar ki
perişansın güzelim
pişmanım, gezerim;
hani, namlum dolu değil!
ellerin ellerinde
düşmanının
elimde değil,
alınyazım olsun

Taşırım,
sonu ölüm olsa da...

bit (e) meyen
ben değilim alemde
kurşunlar sert
ve dinmeyen rüzgar
suyun uyuduğu her yerde:
bilinmeyenin içinde,
görünenin dışında.
bazen mutluluklar dert
sende ve bende...
olsun
alınyazın
alınyazım olsun

Taşırım!

ellerim,
uzanır...
uzanır silmeye,
gözlerindeki yaşı.

ellerim:
bir buhran düşmanı,
keder düşmanı.

tutamasam da
sırtımdaki öz yükümü
üzülmeyesin diye
pınarlarını tutar
omuzlarıma atarım;
kendimi götüremem,
seni uçururum.

alınyazım olsun,
Taşırım!

bilmecen olsun
gördüklerim,
beni dolandır
labirentlerinde,
yolumu sonra bulayım
sonunu görsem de.
varsın
beni incitmen
ve test etmen
alınyazım olsun.

Taşırım!

yük yük değil
omuzlar ayakta,
getirim acıları
omuzlarıma
ey sevdiklerim!

Taşırım!

ne olursa olsun
ellerim uzanır acılara.

(Pazar,03.05.1998/22:43)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Emanet

Zafer seninmiş kin güttüğün yerde,
Hasret benimdir can attığım günde,
Sen attın düğümü, sen soktur derde,
Uyanıp da adım attığım fer'de.

Karanlık basmadan ben idim doğan,
Sen ulaşamadan ansızın varan,
Hiç istemesen de düğünü yapan,
Sensin beni şimdi kor gibi yakan.

Birden coşuyorsun; çünkü mutlusun,
İstediğin oldu, hayırlı olsun!
Bir gün döneceğim, haberin olsun:
Aldıkların sana emanet olsun.

(Eylül 1997)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Feryad u Figan

(Akrostiş)

Susma artık güzellerin güzeli sevgili, konuşsun yüreğin,
En sonunda verdin zehrini aşkın, yanar kavrulurum,
Rüyalarım karardı bir 'ah! ' çektiren nazar-ı kelamınla;
Ah etsem oysa boşuna, sen elin yarisin,
Perişan olan ben, duymasa da kulağın, feryad u figandayım.
Raks eden gönlünü tutası gelirdi elimin,
Isınırdı, alınca gözlerinden nurunu, ciğerim,
Fersude, fersude içimden akıttığım yaşlar!
Ağzımı açamam, bıçak gibi kesti sözlerin,
Tabutuma çakılan çivi, senin yabana bakan gözlerin.
Sevgin, sevgin diye sevdim seni, sen çiçeğini bulmuşsun,
Eh, sevgili, git de başkasına ver ellerini!
Rızkımızı veren bir pare konuşman vardı,
Ayağımı kesti yoldan, düşmana giden adımların.
Perişan olan ben, duymasa da kulağın, feryad u figandayım.
Resmini silemem kalb-i cihanımdan, sen git, istersen;
Işığım sönse de öğrenirim kör yürümesini,
Felaket olmam, olsan da başkasına yar,
Anda yüreğim tutuştu da her dem durmaz, yanar,
Ta ki yüreğim seni sever, hem de iki cihanda!
Sen git, sen git hala elin koynuna düş!
Elin bende kalsın ki verdiğin bir tutam zehir,
Ruhum bir çıkar dolanır bir de girer bedenimden,
Anamdan doğdumca pişman olmadım seni sevene dek;
Perişan olan ben, duymasa da kulağın, feryad u figandayım.
Rencide-i gönülden sorarsan seni eğer, ah etmem sana,
Ilgım görmüş dedim de bu ne ola, ey can, diye!
Ferinden bu kadar yaşarmış pervane misali dolaşınca,
Az daha, dedim, kalır mısın, bir dem: Ömür boyunca?
Tek, dedi, sen değilsin boğup attığım sevda çukuruna.

(Pazartesi,11.05.1998/23:52)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Firuze'nin Arka Bahçesi

Her savrulduğumda yüzüme püskürür acılar...
O günlerden kalan
Kaygısız duruşların hasılatı değil
Bir harabeymiş çulsuzluğumdaki neşe;
Ayağımın altında gezen sokak kedileri kadar masum ve
Buzulların bir anda erimesi kadar imkansız.

Ekmeğinizi böldüğünüzde sevinmiştim,
Yüreğinizi böldüğünüzde sevinmiştim,
Niye kininizi de bölüp dağıttınız, diye
soramadım bir an;
Bu son sıkıntı, dedim, geçer, dedim,
Geçtikçe günler yığıldıkça yığıldı,
Her savrulduğunda yüzüme püskürür acılar.

Çamuru avuçladığınızda
Gözünüzde kan, içinizde kinle
Yüzümü doğrultamadım azabımdan, belimi doğrulttuğum kadar,
oysa sevincin katili ben değilim, bilirsiniz,
Çehremi kana buladığınızda da
Üzülmemiştim
Kalbimi kör bir bıçakla söktüğünüz kadar.

Zamanınız mı sabırlı, zulmünüz mü?
Çok harcadınız, beni bitiremediniz...
Öyle bir Firuze'nin koynundayım ki ben
Nice Julietleri balkondan indirebilen ve
Aristoları ansız cahillendiren...
Firuze'min ellerinde büyürüm ben!

Lalem ile gülüm koklarken
Sizi sürünürken görürüm de
Bir an olsun üzülmem halinize;
Her savrulduğumda yüzüme püskürür acılar!

(Pazar,08.08.1999/02:05)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Firuze'ye Güzelleme

Gün Firuze günü,
An Firuze anı,
Akşamsa sabah olmasın,
Gündüzse gece olmasın.

Firuze'nin gönlündeki bir köşeden tutunmak
Dünyaya tekabül mesruriyet, demek,
Canı kabından çıkana
Akdeniz'ce serinlik,
Yolunu kaybedene tezinden işaret, demek;
Firuze hayat demek, Firuze aşk demek.

Dünyayı salladığım olur kibrit kutusu gibi,
Dünyam sallandıkça her çöküntüde karanlık,
Karanlığın içinden ikincikli sessiz aydınlığıyla
Bana kaosları delmiş bir kahraman hissi verir
Firuze'mdeki uzanışlar.

Hayat bir seraptır: Sıcaktaki buğumsu.
Firuze, serap misali dalgalanır gidersin,
Beni de senin gibi yokluklara/çokluklara çekersin,
Her şeyimi vermişken her şeylere erersin.

Kibrit kutusu gibi dünyayı salladığım olur
Dünyaya tekabül mesruriyetimle.

Gün Firuze günü,
An Firuze anı,
Akşamsa sabah olmasın,
Gündüzse gece olmasın.

(Pazartesi,22.11.1999/00:25)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Firuze'ye Sitem

Yaşamayınca seni huzur dolmuyor ruhlara,
mekânsız hislerim adabınla çekidüzende,
'Bir bende Firuze! ' demedim; bir ben de
Elini tutabilseydim
Kayıkçıların küreklerini tuttuğunca...
Onca cayırtıyla dahi kafamı karıştırmazdım
Bu uğultuda.

Firuze, tellerim kopmuş,
Bihaberim nice cihan-ı aksaktan,
Saatler zembereklerini salmış,
Her şey anlamsız;
İnanmışız,
Zaman serab olmuş hüsran ve müsrifle,
Bir ziyan ile de uçup gideceksin Firuze,
Çelişiklerde.

Darılma sitemime, billur billursun yine de özümde,
Kah göğe kah yere, diye oynayan
Soysuzlardan değilim ben, Firuze!
Firuze, saçını sürütme sen gene de yerlerde,
Girme suya, her yer azap dolu!
Ömrümü vereceğim gözlerine dert dolmasın,
Can dolsun, aşk dolsun, gün dolsun.
Firuze, huzuruma ruhundan nur doğsun,
Yolumuzda ne bir tehlike ne de şüphe olsun;
Olursa gövdemdeki kanlar
Ve bir lale ile gül olsun,
Her günün düğün olsun, yeter.

(Salı,03.08.1999/02:10)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Firuze

Kırlarda dolaşırken ayağına takılan bir çiçektim, Firuze.
Firuze, şimdi, kalbime saplanmış bir hançersin ki
Acın denizlerde batmakta olan bir geminin
Suya değmemiş bayrağı kadar ıslanmaya yakın
Ve tayfaları kadar can simidine muhtaç:
Ağırlığınca çöküşen.

Gece, Firuze, ay ışığında; beyaz ile kırmızı da güller,
Bacamda yalnızlığının ezikliği tüter,
Bir gün bakarsın kokun bana da eser,
Lalelerce, güllerce Firuze.

Söndürme lambaları güneş daha doğmadı,
Firuze hala elim
Kazma kürek tutmadı,
Bir kalem bir de kağıdı bilirim,
Sabah, seni yazmadan olmadı.
Aşkım öyle sonsuz ki sana,
Ah, Firuze!
Kalbimi yem etmem felaket tellallarına,
Belki şafaklar kadar ağlayamam ama
Özgürlüğümce koparım, ırgatlığına.

Ezelimi sırtında taşıyan kiracı,
Vahaların doyumsuz pınarı,
Firuze ruhumun gönül yatağı,
Ömrümün her durağı
Ve ölümsüzlük geçidinde
Ebediyet konağı.

*******i ay ışığında
Lalelerce, güllerce Firuze.

(Çarşamba,21.07.1999/01:53)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Firuze *******i

Ufuklar donandı ihtişamıyla,
Göklerde hilal sevinci var,
Durmayasın!
Gece deyip uyuma,
Bu gecenin sabahı da var!

Kararsa da gökyüzü,
Bulansa da için,
Tanyeri göz kırpar, ay parlak;
Sevgilim, kalk hadi!
Firuze'm, kalk hadi!
Gece deyip uyuma,
Bu gecenin sabahı da var!

Ağlama Firuze, çağla.
Coş ki senin günündür.
Tuttuğun dallarda çiçekler,
Sarıl Firuze gövdeme, sarıl,
Meyveyi yarın topla,
Gece deyip uyuma,
Bu gecenin sabahı da var!

Gül, diyorum, sen gülsün,
******* koynunda sönsün,
Işık, ruhunla doğar,
Gecenin susası gelmeyince, gelmez!
Tanyeri gözlerin ufuklara gelsin,
Ufuklarda gündüzün düşmanı var,
Göklerde azap ateşi;
Göklerde hilal sevinci var,
Bu gece zaferin işareti var!
Firuze'm, canım!
Gece deyip uyuma,
Bu gecenin sabahı da var!

Kül rengi göklerin gül olmakta.
Sevgili,
Firuze,
Tanyeri laleye zar olmakta,
Gül kokun güneşten öz olmakta,
Özüm sana kul olmakta,
Ufuklar da donandı ihtişamıyla,
Gece deyip uyuma,
Bu gecenin sabahı da var.

(Salı,24.08.1999/01:34)

Rıfat İlkaya