Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Buzdan ve Sigaradan

Boşlukta
Dans eder düşünceler
Çırıltılar eşliğinde
Yapraklar havadayken hep
Yıldızlar misali
Darmadağın
Aralarından geçip
Dokunmadan
Miskin köpekler
Havlar
Yerlerinden kalkmadan
Çöpçüler
Güneş umar
Eğreti sokak ışıklarından
Arada rüzgar
Yoklar etrafı
Ağaçlar
Nefesini tutmuş
Nöbette kımıldamadan
Bir kedi
Siyahtan gecelikli
Komşu balkondan
Sessiz silahlar
Patlar
Kan durur uzaktan
Bu gece
Yine kısa olacak
Düşünceler
Hızlı geçiyor uykudan
Sarhoş olmak da varmış
Buzdan ve sigaradan

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Büyüdün Mü Oğlum...

Sordun mu hiç
Oğlum
Nasılsın dedin mi
Küçükken daha...
Sen küçükken umurunda mıydı
Baban
Düşündün mü hiç
İsteklerinden başkasını
Şimdi
Büyüdün mü
Oğlum
Benim için
Beni mi düşündün
Babam nasıl mı dedin
Ben hep iyiyim be oğlum
Budur babalık
Anlarsın bir gün sende
İyi olmaktır hep
Çocukları için...


Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Büyüsün Kelebekler Sen'de...

Büyüsün Kelebekler Sen’de


Sürekli sessizlik bağrında
Ve güneşin çaresiz gölgesi
Benliğim’de
Can katar ölüme
Hasret
Seçili sözlerde medet!
Deliler de ağlar
Her doğan günle
Gelen bayramda

Yokluğunla gel vuslatım
Varlığın masal gibi
Hayallerim’de
Dünyalar ayrılırken
Anlam bulur
Özlem
Savaşa durur rüyalarda
Bulmaktan korkanlar da
Arar seni bayramlar da

Yoksun bu dünyanın hayatında
Giderken geçmişini götürme
Geleceğe
Sevdalarınla git
Öylece sessiz...

Büyüsün kelebekler sen’de
Renkler doğsun bahar’da
Kızıl kana buladığım
Aşk şimdi
Yakacak ateşini
Gecemin kışında
Gölgeleri aşıp gel
Delilerden geçip
Hayalleri ayır da gel...


Bazen bir yediveren açar yakılan hatıraların külünden
Bazen de yanar güller unutulmuş bülbülün elinden


Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Büyüyüp Yürüyecek Dağlara! ..

Sevgi ruhun minnettarlığını taşır bedende... Büyükten küçüğe ve nesilden nesile... Sabır büyütür nasırlı eller toprakta. Gelinciklere borç verir hayatını bir kadın.. Yıllar önce aldığı borcun yerine minicik bir diyet olsun diye... Sonra bir adım daha öteye; büyüyüp yürüyecek dağlara yol verir sırtından... Sevgiyle yücelen ruhundan...

Kendi başarılarımı kıskanmamalıyım... Giyindiğim çuvallar yakışmaz sonra, korkuyorum... Zamanın donduğu anlar da olmasa peri bacalarından ibret almazdım sabır adına... Yüzyıllara meydan okurcasına ayakta kalmak, tüm darbelerden sonra var olabilmek ve oldum diyebilmek... Riyakarlık değil bu, heder etmedim sevgiyi...

Ölsem bile ölmemeliyim şimdi. Yalnızlığa kurduğum bulutlardan inmeliyim, dondurulmuş zamanlara bir şimşek gibi çığlıklar eşliğinde sessizce... Çözülsün artık zamanı hapseden buzlar... Unutmadan devretmeliyim borçlarımı gelecek neslime... Yorgun bedenlerden almalıyım ruha can katan ağır sevgiyi kendi sırtıma...

Oğul beni değil; torununu al sırtına... Sen de yol ver büyüyüp yürüyecek dağlara...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Canıma...

yağmur elleriyle toplamıştı çiçekleri
gözyaşlarıyla yıkamıştı birde
tertemiz olsunlar diye
yakışmazdı ellerine
kanlı çiçekler
ne yağmurun
ne senin

ölüm kokmamalıydı birde
yıkamayla geçmeyen
ceset kokusu sinmemeliydi
güneş oldum
kuruttum herşeyi
senin için
canım...

Simurg_b

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Ceza Evimi Dünya Mı...

adına yaşam mı diyorsunuz ne diyorsunuz bu dünyada varolma savaşının bilmiyorum ama öylesine ağır geliyor ki taraf olmak öyle ya da böyle... her taraftan kıskaca alınmış bir ateş çemberi içerisinde birbiriyle adı ne olursa olsun bu savaştan bıktım ve yoruldum ben artık.. sevgi savaşı, aşk savaşı, iktidar savaşı, para savaşı kimsenin çemberden çıkma şansı yokken kimse birbirinden bir eksik ya da fazla değilken bu savaşın farkında olarak anlamsızlığını düşünerek sizinle bu çemberde kalmaktan bıktım artık...

bıkmakla kurtulunmuyor onunda farkındayım, çıkmak isteyince çıkamadığım bu çemberin içinde sadece ateşin azabını artırıyor... çemberi daha da daraltıyor... daraldıkça daha çok yaklaşıyorum size, siz bıktığım insanlarıma...
bunaldım... hemde çoookkk bunaldım...
gitmeliyim artık...

doğduğu cezaevinin bahçesine diktiği fidanla büyüyen bir çocuk gibi
gökyüzünü özgürlük özlemiyle seyrettiğini biliyorum
boşa heveslenme gönlüm
ölüm sana yaklaştırılana kadar
bu cezaevinden çıkış yok...

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Çağırınca Gelmezse Ölüm...

Gidemeyeceğini anlayınca kalmak
Dönemeyeceğini biliyorsan gitmek zor
Alamayacağını istemek
Veremeyeceğine sahip olmak zor
İmkansızsa tatlı aşk
Seve seve yanmak zor
Yorulmuşsa zaman kabirde
Geçmişte gelecekte zor
Hayalini seçmişse ruh
Yokluğunda varlığında zor
Çağırınca gelmezse ölüm
Bekleyerek yaşamak zor...


Simurg_b

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Çamur Çekmek Gerek...

Çamur çekmek gerek
Cennetten bu dünyaya
Gerçeklere ve rüyalara
Yapılmayan yardımlardan
Artakalan kaşık saplarına
Bembeyaz çamur
Leke yapmayan
İz bırakmayan
Cennet çamuru
Sonra burada boyarız siyaha
Biz dünyalılar
Aldanan yerliler
Bitirim karıncalar
Eyyamcı böcekler...

Yada hiç bulaşmamalıyız
Bulaştıkça çoğalıyor çamur
Bu dünyanın çamuru
Ruhsuz
Sade çamur
Bildiğin yerde
Bedensiz

Birde çamur çekmeye yürek gerek
Cennetten bu dünyaya
Sabır dileyip
Temizliğini kıskanmayan
Beyazı paylaşıp
Siyaha dalmadan
Ardına bakmadan
Kaşıkları sayıp göz çıkarmadan...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Çaresiz İsyandan Dönelim...

Durmadan dönelim
Hayatım
Güneşe aya
Yıldızlara dönelim
Onları da alıp
İçimize
Bir kez daha dönelim
Doğmadan önce
Ölümden sonra
Yer gök ortasında
dönelim
Büyüyüp küçülmeden
Çamur ile ruh
İki dünya arasında
Dönelim
Varolanı yitirmeden
Almadan verip
Kıskanmadan dönelim
Bulmaktan
Korkmadan imkansızı
Özleyip aşktan dönelim
Günah için cennetten
Cehennemse canan
Yanan ateşten dönelim
İş güç hayat dolap misali
Gidip gelen
Beygirden dönelim...
Kader çember olmuş
Apansız
Uyuşmadan sınırdan dönelim
Künhüne varıp imtihanın
Son kez bir de
Candan dönelim

Bir döngüdür hayat ilk insandan beri
Sürekli aynı yerdeyiz ama
Çaresiz isyandan dönelim...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[GooD aNd EvıL]

Çocuklar Ayakta Tutuyor Kalemi...

Eski günahlarına yanan cehennem gibisin
Gülümseme
Hissettirme ölümü
Özledim deme...
Şimdi firavun secdede
Büyülerini yutkunuyor âsâm
Diyetini ödüyor hayallerim
İmkansıza yakın ruhum
Kendimle bile konuşmuyorum
Bu aralar ceset torbası dikiyor dilim
Varmıyor attığım taşlar denize
Baksam da göremiyorum bir kez daha
Yarılmıyor ikiye
Bölünmüyor ömür...
Çocuklar ayakta tutuyor kalemi...
Dimdik yazsın diye...
Saygıdan
Ve yıkılmasın diye...
Kırılmasın diye...
Güneşin gölgesini özlemiyorlar...
Her şeyi onlar hissediyor
Ama söylemiyorlar...

Sebepsiz ayrılıkların ardındaki gerçek gibisin...
Bekliyorsun
Geçen rüyanın cezası bitmedi henüz
Sevda bahçesi imtihanı da
Yalnızlık yetmedi
Gönlüme...
Yalnız ölüm yetmedi...
Taşların üzerini okusam unutur muyum
İsimleri...
Yaşanmayan hayaller mezarlığında...
Mezarlar ayakta tutuyor kalemi...
Dimdik yazsın diye...
Saygıdan
Ve yıkılmasın diye...
Kırılmasın diye...
Güneşin gölgesini özlemiyorlar...
Her şeyi onlar hissediyor
Ama söylemiyorlar...


Bülent Özdemir

Bülent Özdemir