Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gittin Ya

Seni bekliyorum ey güzel!
Kapısı açık kalbime gel!
Hercai, soframa gel!

Gittin ya...
Ne yürek acısı dindi içimde
Ne sesinin tatlılığı...
Ben ağı saçan duygulara bürünmüşüm,
Susmadı hiçbir yanım kayboluşunla,
Farz et ki uçurumdayım,
Farz et ki ölüm kurtuluşum,
Farz et ki yanıyorum,
Bu öyle bir veda değil.

Gül kokusu, mum kokusu...
Mutlu günler arıyorum,
İsterdim ki hep hayalde kalsın savaşım,
Sen yoksun...
Ömür kısa...
Mutluluğun ilacı yok,
Hüzünle halvet etmişim,
Gülmeye zamanım yok...

Sen yine de koş bana
Bitmesin içindeki neşeler
Her damlanın akışında o aşk saklı,
Gözlerinden bir huzme bakış,
Bir katre ızdırap...
Bukle güllerle gel
Pembemsi odama.

((Salı,20.02.2001/01:17)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Görünmeyen Ufuklar

Görünmeyen ufuklar,
İstenmeyen bu yer,
Dinlenmeyen şarkı,
Beklenmeyen sevgi,
Sevilmeyen hayat,
Arzulanan ölüm!

(Perşembe,25.12.1997)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Göz Yaşınla Dirilt Beni

Bir sahrada olsam, sevdiğim,
Seni arar durumdayken.
Kaybedersem yolumu
Gözyaşınla dirilt beni.

Bir kavgaya girsem senin için,
Yara alsam kavgamdan;
İlaç bulamazsam derdime
Gözyaşınla dirilt beni.

Bıraksam hayali, gerçeğe dalsam,
Yönümü bulamıyor olsam,
Rüzgârlarla kaybolsam,
Gözyaşınla dirilt beni.

(1995–1996)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin

gözlerin
buğusudur karanlığı titreten ışıkların,
hülyasıdır uykusuzların;
mahkûmların kelepçesinde kilit,
duvarlarında çizgidir hücrelerinin,
ben çizgiyim duvarlarda yaşayan,
gözlerini kalemlerde arayan.

gözlerin
siyahsa, gündüzdür gece.
maviyse, gökyüzü kara.
alemse, evren bir nokta.
ben noktanın içinden ziyade
gözlerini bekleyenim, divane!

gözlerin vardır
güllerin kokusunda,
ressamın fırçasında,
peteğe damlayan balda;
bir damla kanım deryaya karışan,
iklim iklim gözlerine hayran.

gözlerindi
kabusun intiharındaki,
çırpınan kuşların kanatlarındaki.
ben kırmızıyım bir martının damarlarında akan,
ve rüyalarını kabusa bulayan o kan...

gözlerin susunca
cihan da susar,
gözlerinden icazet alan dervişler susar,
semayı titreten yıldırımlar susar.
ben susarım nefes biter ciğerlerimde
derviş ölür cürüm doğar yüreğimde.

şimdi sen gözlerini alıp
yıkmışsındır duvarı,
vurmuşsundur baharı,
salmışsındır bin yıldır bağlı duran şeytanı;
oysa ben şeytanı bağlayan urganda ilmek idim...
şimdi ben gözlerinin bıraktığı izden
seni takip eden ziyankar aşık oldum,
gözlerinsiz konuşamayan,
titreyen dudak oldum.
yanaklardan süzülen iki damla yaş oldum,
isyandan isyana koşan sessiz günahkar oldum;
kırk kervanı götüren,
yollarda ama oldum.
gözlerin susunca ben de sustum, heba oldum.

gözlerin bakar
kimi ummana, umman kurur
çaresiz salgına, salgın durur.
ben salgınım, gözlerine yanaşan,
umman umman sırtlarına yayılan.

gözlerin ki bakar
kimi aynaya, sevda olur,
kimi aynadan, sevda ölür!
ben aynanın içinde feleği tersinden gören emir,
karşısında gözlerine köle birebir.

bu gün gözlerini gülerken gördüm,
dünyayı coşarken gördüm,
gönüllerin sarayına
gözlerini bakarken gördüm
gözlerin gülünce ben de güldüm, ihya oldum.

yedi tepende de gül bahçesi görülesi,
güzel İstanbul!
bir buse bırak ki gözlerinden,
ışığının kabesinde pervane misali döneyim.
ya da kapat gözlerini, öleyim.

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin II

Aşk içinde beni eriten, gözlerin.
Gözlerin denizin çalkalanışı,
Bir rüya ve yok oluştu,
Saçların kadar siyah gözlerin.

Gözlerinin damlasıyla uyandım,
Işığıyla yandım,
Beni tuttu da geceye bıraktı,
Sabahı buldurmadı gözlerin.

Sevda kadar güzel,
Ruhum gibi saklı,
Hangi semada batar
Hem yıldız hem güneş gözlerin...

(Perşembe,25.10.2001/01:00)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gözümü Yumsam

Gözümü yumsam sen varsın karşımda,
Elimi açsam seni isterim duamda.

Sağıma, soluma baksam,
Etrafımda kokunu arasam,
Ya yerine boşluğunu bulursam!
Kaybolma güzelim yanımdan,
Yoksa bulamam seni,
Duyamam sesini,
Hissedemem...
Hissedemem tenimle, kalbimle, ruhumla.
Ne sesini ne nefesini...
Yanımda dur, gitme sakın!
Seni bulmak için
Tekrar elimi açmayayım;
Elimi açsam seni isterim duamda.

(1996)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşı Gecesi

Kaderde ne yazılıysa odur yaşadıklarım,
Hayır, insan her gün mutlu olamaz,
Her gün acı çekemez,
Üst üste,
Yığın yığın.
Geldi mi başı, sonu belirsiz derdin,
Tebessüm kayıp!
Bir saniye yüzler gülmez.

Solmuş çiçekler döker yapraklarını
Hüzün baharında;
Bilemezsiniz,
Bilemezsiniz, ah, güldükçe bihude!
Hayat vurdukça başınıza
Ve aldıkça elinizden
Bir saniyelik gülücüğünüzü...
Öldükçe gülemezsiniz;
Gülüm, benle mi yaşadın?
Nereden bileceksiniz!

Kader yazar yollar uzadıkça,
Sevince bir saniye acı,
Acı şarap, gününde baş tacı.
Sevdiğime bir gün üzüldüm de
Dostuma aylar boyu.
Ayın sonu acı; başı dert başı,
Ey sevgili!
Ey dost!
Ey hayat arkadaşı!
Senle acı,
Sensiz acı.
Solar yapraklar, dökülür,
Kurur dalları,
Gövdesi.
Biter, dertle ölür
Hayat ağacı.

Söz çıkmaz, çıkamaz, geri döner,
Düşer dalından yalnızlığın yaprağı,
Gider sonsuza
Kaderini bulmaya.
Sen ki, Kader, selam sana!
Ey, sen neysin! ?
Selam sana!
Neler yazdın başka başka?

Bir baksana, var mı başka yıkılmam?
Var mı acı çekmem?
Çeken de
İçin için ağlayıp, gül yüzlü,
Güler yüzlü dostum...
Dostum yolunda kayboldum.
Beni bulan bir hayat çukurunda bulur
Bir de mezar dibinde
Ki boş ver, gitsin.
Sevda, yarın.

Şurada bir dert:
Sensizliğin kitabı.
Bir de ebed.
Bin acı, in acı!
Sabret gönül sabret!
Belki meyhane
Belki mabet...
İn, ey, sırtımdaki yük!
Sen kaderimsen eğer
Sen, dayanma gücü ver,
Sultan Abid!

Ve al, pınarlarımı zorlayan
Gözyaşlarımı.
Çünkü hiçbir şeyim yok
Sana verebileceğim,
Onlardan başka.

(Salı,06.10.1998/01:35)

[GooD aNd EvıL]

Gül Mevsimi

I.

(Bir Yabancıyla Sohbet)

Bir defada sevdi kalbim onu, meskenim efsunkar oldu,
İzdiham yalnız, mutluluk umut, kaderim ihtizar oldu.

Soramadan duramam, “şu büyüleyici mevsim ne ki? ”
“Fasl-ı gül”, dedi bir gönül veren; “sende adı “bahar” oldu”.

“Benim içim yaralı, dedim, zaten bir gönül zapt eden sevgiliden,
Onsuz ebed bir lahza, onunla çiçeğim açar oldu.

Fakat gönül arkadaşım sanki ilahi huzurdadır, yanımda değil,
Onu arayan gözlerim ama, ayaklarım sakat; yüreğimde hasar oldu.”

“Bulursun...' dedi o yabancı, '...ben de yandım o ateşle,
İyiler kötü, aydınlar karanlık, engeller duvar oldu.

Anda düştüm dehşete, sevdiğimi dedim yarime,
Tuttu da titreyen ellerimi, aşkımız düşmana mezar oldu.”

O an doldu bütün lezzetler kalbime, düştü ecel kıymetten,
Bir melek indi yere gökten, inci mercanım bahar oldu.

II.

(Sevgiliye Seranad)

Biri girdi kapıdan
Faydasız bir yapıdan
Seni kul ve Tanrı’ dan
Sordu sevda ateşim.

Dünyanın bir yerinden
Coşsun sevda ateşim,
Bahar sarıp derinden
Gelsin sevda ateşim.

Yıllar oldu arardım,
Mevsimlerden sorardım,
Sensizlikle yanardım,
Kansın sevda ateşim.

Dünyanın bir yerinden
Coşsun sevda ateşim,
Bahar sarıp derinden
Gelsin sevda ateşim.

Kordur şu kalbim yanar,
Seni gecede arar,
Bulsa bilmem ne yapar
Issız sevda ateşim.

Dünyanın bir yerinden
Coşsun sevda ateşim,
Bahar sarıp derinden
Gelsin sevda ateşim.

Rıfat der ki, yaram var,
Gönlüm durmaz hep yanar,
Acep sende nesi var:
Sonsuz sevda ateşim.

Dünyanın bir yerinden
Coşsun sevda ateşim,
Bahar sarıp derinden
Gelsin sevda ateşim.

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Günahkâr

Öyle sevdim ki seni
Günahkar ettin beni.

Doğru yolu unuttum gözlerinden,
Yanlış bir yol tuttum peşinden,
Günahlara tuttun ateşinden...

Öyle sevdim ki seni
Günahkâr ettin beni.

Dillere destan güzelliğinden
Bana yer ayır,
Onların son bulmayacağı,
Ömrünün en güzel yerinden;
Parlamayacağı gözlerinin,
Yaşlanacağı vücudunun,
Saçlarının ağaracağı
Günlerinin öncesinden...

Öyle sevdim ki seni
Günahkâr ettin beni.

Beni sevme istersen
Ama yanında bulundur,
İstersen kölen olurum,
Yeter ki emrin olur,
Tek seni dinlerim,
Tek seni izlerim,
Bir isteğini beklerim;
'Öl.' desen ölürüm,
Dilediğin için.
'Sev.' desen, severim,
Başım üzeridir emrin.

Öyle sevdim ki seni
Günahkâr ettin beni.

Ne olduğumu bile unuttum,
Başka bir yol tuttum,
Benim için umuttun.
Devam ederim yoluma
Ama
Seni aradığım yerlerde
Hep yalnızlığımı bulurum:
Benim çok olduğum,
Senin yok olduğun;
Varlığım için kalabalık,
Cismin için boş,
Işık için loş olan bir yerde.
Ve suskun ve üzgünce dururum,
Yine aynı yerde
Günahlarımı da bulurum.

Öyle sevdim ki seni
Günahkâr ettin beni.

(1996–1997)

Rıfat İlkaya

[GooD aNd EvıL]

Gündüz mü Gece mi

Gündüz mü gece mi senin asi gözlerin?
Yoksa bir bilmece mi göz yaşartan sözlerin?

Bahar da geldi terk edince kalbini buzlardan sen,
Ne fırtına ne kardı şu bomboş sokaklarda esen.

Ağladım ya sen yine bilmiyordun benliğimi yakanı,
Sevda mı hayat mı bu? Hani gülenlerin makamı?

Uzanamadı her neden ellerim, elindeki çiçeği almaya gökyüzünden,
Hala ıslaksa yeryüzü, bahar da olsa bu mevsim bu yağmurlar hüzünden.

Çekip götürürler bilinmezler, kayıplara, bedenimi,
Bedenim reddedemez gözlerine kilitlenmemin nedenini.

Unutma beni, ey güzel, seni bedelsiz severim!
Sen bendesin melek bakışlım, yaratılışı sevgiden'im.

Rıfat İlkaya